جوبی واریک
تلاش های دیپلماتیک برای پایان دادن به بن بست هشت ساله در مورد برنامه هسته ای ایران بعد از اینکه مقامات ایرانی برای ادامه مذاکرات دو پیش شرط گذاشتند، بدون نتیجه به پایان رسید. یکی از این دو پیش شرط توقف فوری تحریم های اقتصادی بود. در مورد گفتگو هایی در آینده نیز صحبتی به میان نیامد.
خانم کاترین اشتون، رئیس بخش سیاست خارجی اتحادیه اروپا بعد از اینکه گفتگو ها بسیار زود به پایان رسید گفت که این نتیجه ای نبود که من امیدوارم بودم از این مذاکرات بگیرم. او خاطر نشان کرد که مذاکرات به آنجا نرسید که به موضوعات اساسی مثل برنامه غنی سازی اورانیوم پرداخته شود زیرا ایران به دنبال گرفتن امتیاز از غرب بود.
اشتون گفت: “این پیش شرط ها راه پیشرفت در گفتگو ها را می بندد.”
مقامات آمریکایی و اروپایی اما گفتند که از اتحاد شش کشوری که در سوی دیگر میز نشسته بودند، تحت تاثیر قرار گرفتند. این کشور ها شامل آمریکا، روسیه، چین، انگلستان، فرانسه و آلمان بودند که اغلب اوقات در مورد ایران توافق ندارند اما با قاطعیت با پیش شرط های ایران مخالفت کردند.
مقامات رسمی می گویند که اتفاق آرای این کشور ها می تواند به توافق های بین المللی بر سر تحریم یا راه حل های تنبیهی علیه ایران در آینده راه گشا باشد.
یکی از فرستادگان اوباما در این نشست گفت: “ایرانیان مذاکره کنندگان قوی هستند و هدف آنان این بود که بین این شش کشور تفرقه بیاندازند تا بتوانند حمایت آنان را به سوی خود جلب کنند.”
در سال 2002 مخالفان حکومت ایران وجود تاسیسات غنی سازی اورانیوم مخفی را فاش کردند. این اولین سری از برملا سازی هایی بود که تردید در مورد تمایل ایران به دستیابی به بمب اتمی را افزایش داد.
گفتگو بین ایران و شش کشور قدرتمند جهان بعد از یک توقف یکساله،ماه گذشته در ژنو آغاز شد. در این دور گفتگو ها ایران موافقت کرد تا در دور بعدی مذاکرات در استامبول شرکت کند و این امید قوت گرفت که ممکن است ایران با محدود کردن برنامه های اتمی اش موافقت کند.
انزوای فزاینده ایران زمانی آغاز شده است که این کشور دچار مشکلات اقتصادی است که در نتیجه تحریم های سازمان ملل ایجاد شده است. برنامه غنی سازی اورانیوم هم با مشکل مواجه شده است که یک دلیل آن ویروسی شدن کامپیوتر هایی است که سانتریفیوژ های غنی سازی اورانیوم را تنظیم می کردند.
ساوت لیک تریبون، 22 ژانویه