خودداری از فروش تسلیحات به اسراییل

نویسنده

bushesraeelalyeiran.jpg

مارک هانری

ایالات متحده به منظور جلوگیری از تشدید خصومت اسراییل با ایران از تأمین تسلیحات نظامی قابل استفاده در حمله علیه ‏تهران خودداری کرده است. ‏

مقامات اسراییلی معتقدند که پیشرفت شان در برابر تهدید اتمی ایران از سوی واشنگتن مهار شده است. درحقیقت، دولتمردان ‏امریکایی بار دیگر تمامی تقاضاهای اسراییل مبنی بر خرید “جنگ افزار”های لازم برای حمله هوایی علیه تأسیسات اتمی ‏ایران را وتو کرده اند. به بیان دیگر، ایالات متحده مایل نیست در برابر عمل انجام شده قرار گیرد و در حمله اسراییل علیه ‏ایران غافلگیر شود؛ این حالت یک بار در دوران صدام حسین در سال 1981، زمانی که هواپیماهای اسراییلی مرکز اتمی ‏عراق را مورد اثابت قرار دادند روی داده بود. در آن زمان، دولت یهود نظر هیچ مقام یا دولتی را جویا نشده بود. ‏

ولی این بار یک تاکتیک ناگهانی و خودسرانه می تواند برای ایالات متحده بسیار خطرناک تر تمام شود. درواقع در صورت ‏وقوع حمله اسراییل، ده ها هزار سرباز امریکایی مستقر در عراق در تیررس مستقیم اقدامات تلافی جویانه ایران قرار ‏خواهند داشت. نتیجه: امریکایی ها در تلاش اند تا شور و حرارت متحد خود را مهار کنند. به گفته روزنامه هارتص، دولت ‏یهود امکان این را نیافته که بمب های ضد تأسیسات زیرزمینی را از سوی امریکا دریافت کند. این بمب ها هر یک به وزن ‏‏2 ممیز 2 تن قادرند به تأسیسات بتونی زیرزمینی تا عمق 6 متر نفوذ کنند و استفاده از این بمب ها در چنین حمله ای ‏غیرقابل اجتناب است، زیرا مسؤولان ایرانی نه تنها مراکز هسته ای خود را با فاصله های زیاد پخش کرده اند [طبق آمار ‏کارشناسان بین المللی، در حدود بیست مرکز]، بلکه آنها را زیر زمین و در مناطق کوهستانی و دور از دسترس مدفون ‏ساخته اند.‏

‎ ‎ایستگاه رادیویی پیشرفته‎ ‎

به علاوه، ایالات متحده قصد ندارد هواپیمای بوئینگ 767 طراحی شده برای سوخت رسانی در حین پرواز را برای اسراییل ‏تأمین کند. این درحالی است که قسمت اعظمی از اسکادران هواپیماهای شکاری اسراییل بدون استفاده از بوئینگ 767 نمی ‏توانند تأسیسات هسته ای ایران را بمباران کنند. در واقع، برخی از این تأسیسات در نواحی شرقی ایران مستقر شده اند و ‏هواپیماهای جنگنده اسراییلی سوخت کافی برای بازگشت به پایگاه های خود را ندارند. ‏

دومین دوراندیشی: ایالات متحده از تأمین مسیر در آسمان عراق خودداری کرده. باز کردن چنین مسیری برای رسیدن ‏هواپیماهای اسراییلی به خاک ایران و همچنین شناسایی این هواپیماها به عنوان متحدان امریکا کاملاً لازم و ضروری است، ‏زیرا در غیر این صورت جنگنده های اسراییلی مورد هدف موشک های امریکایی مستقر در خاک عراق قرار خواهند ‏گرفت. ‏

البته اسراییل برای جبران این بی اعتنایی ها، امکان دریافت برخی دلخوشی ها را نیز داشته است. ایالات متحده قصد دارد ‏یک ایستگاه رادیویی فوق پیشرفته را در صحرای نگب در جنوب اسراییل نصب کند. این ایستگاه به خوبی امکان رهیابی ‏یک موشک شلیک شده در فاصله 2000 کیلومتری را فراهم می کند [دو برابر توان ایستگاه های فعلی اسراییل]. این ‏ایستگاه رادیویی همچنین می تواند واحدهای موشک ضدموشک اسراییل را فعال سازد و نکته مهم تر اینکه از اولین ‏تأسیسات دائمی است که امریکا اقدام به ساخت آن در خاک اسراییل کرده. هرگونه حمله علیه این ایستگاه، جان نظامیان و ‏غیرنظامیان امریکایی که مسؤول عملکرد آن هستند را به مخاطره خواهد انداخت. این موضوع مهمی است که هر کشور ‏حمله کننده ای باید قبل از عمل بدان توجه کند. حال باید دید آیا این “هدیه” از حرارت مقامات اسراییلی خواهد کاست یا خیر. ‏درحال حاضر، کلیه مقامات سیاسی و نظامی اسراییل از تشدید تحریم های اقتصادی اعمال شده توسط جامعه بین الملل که ‏می توانند تهران را به تعلیق فعالیت های غنی سازی خود وادارند قدردانی می کنند. ‏

به بیان دیگر، اسراییل این حق را برای خود محفوظ نگاه داشته تا در صورت شکست دیپلماسی، خود به تنهایی اقدام کند. ‏همان طور که آموس گیلاد، مقام عالی رتبه وزارت دفاع اسراییل، اظهار داشته، “بهتر است این کار کاملاً بی صدا و به دور ‏از جنجال انجام شود. اگر تصمیم به شلیک داریم، باید شلیک کنیم، نه اینکه فقط حرف بزنیم.” ولی دولت یهود تا کجا می ‏تواند خطر کند و متحد بزرگ خود را به چالش بطلبد؟

منبع: فیگارو، 12 سپتامبر ‏

مترجم: علی جواهری