مارک هانری
ایالات متحده به منظور جلوگیری از تشدید خصومت اسراییل با ایران از تأمین تسلیحات نظامی قابل استفاده در حمله علیه تهران خودداری کرده است.
مقامات اسراییلی معتقدند که پیشرفت شان در برابر تهدید اتمی ایران از سوی واشنگتن مهار شده است. درحقیقت، دولتمردان امریکایی بار دیگر تمامی تقاضاهای اسراییل مبنی بر خرید “جنگ افزار”های لازم برای حمله هوایی علیه تأسیسات اتمی ایران را وتو کرده اند. به بیان دیگر، ایالات متحده مایل نیست در برابر عمل انجام شده قرار گیرد و در حمله اسراییل علیه ایران غافلگیر شود؛ این حالت یک بار در دوران صدام حسین در سال 1981، زمانی که هواپیماهای اسراییلی مرکز اتمی عراق را مورد اثابت قرار دادند روی داده بود. در آن زمان، دولت یهود نظر هیچ مقام یا دولتی را جویا نشده بود.
ولی این بار یک تاکتیک ناگهانی و خودسرانه می تواند برای ایالات متحده بسیار خطرناک تر تمام شود. درواقع در صورت وقوع حمله اسراییل، ده ها هزار سرباز امریکایی مستقر در عراق در تیررس مستقیم اقدامات تلافی جویانه ایران قرار خواهند داشت. نتیجه: امریکایی ها در تلاش اند تا شور و حرارت متحد خود را مهار کنند. به گفته روزنامه هارتص، دولت یهود امکان این را نیافته که بمب های ضد تأسیسات زیرزمینی را از سوی امریکا دریافت کند. این بمب ها هر یک به وزن 2 ممیز 2 تن قادرند به تأسیسات بتونی زیرزمینی تا عمق 6 متر نفوذ کنند و استفاده از این بمب ها در چنین حمله ای غیرقابل اجتناب است، زیرا مسؤولان ایرانی نه تنها مراکز هسته ای خود را با فاصله های زیاد پخش کرده اند [طبق آمار کارشناسان بین المللی، در حدود بیست مرکز]، بلکه آنها را زیر زمین و در مناطق کوهستانی و دور از دسترس مدفون ساخته اند.
ایستگاه رادیویی پیشرفته
به علاوه، ایالات متحده قصد ندارد هواپیمای بوئینگ 767 طراحی شده برای سوخت رسانی در حین پرواز را برای اسراییل تأمین کند. این درحالی است که قسمت اعظمی از اسکادران هواپیماهای شکاری اسراییل بدون استفاده از بوئینگ 767 نمی توانند تأسیسات هسته ای ایران را بمباران کنند. در واقع، برخی از این تأسیسات در نواحی شرقی ایران مستقر شده اند و هواپیماهای جنگنده اسراییلی سوخت کافی برای بازگشت به پایگاه های خود را ندارند.
دومین دوراندیشی: ایالات متحده از تأمین مسیر در آسمان عراق خودداری کرده. باز کردن چنین مسیری برای رسیدن هواپیماهای اسراییلی به خاک ایران و همچنین شناسایی این هواپیماها به عنوان متحدان امریکا کاملاً لازم و ضروری است، زیرا در غیر این صورت جنگنده های اسراییلی مورد هدف موشک های امریکایی مستقر در خاک عراق قرار خواهند گرفت.
البته اسراییل برای جبران این بی اعتنایی ها، امکان دریافت برخی دلخوشی ها را نیز داشته است. ایالات متحده قصد دارد یک ایستگاه رادیویی فوق پیشرفته را در صحرای نگب در جنوب اسراییل نصب کند. این ایستگاه به خوبی امکان رهیابی یک موشک شلیک شده در فاصله 2000 کیلومتری را فراهم می کند [دو برابر توان ایستگاه های فعلی اسراییل]. این ایستگاه رادیویی همچنین می تواند واحدهای موشک ضدموشک اسراییل را فعال سازد و نکته مهم تر اینکه از اولین تأسیسات دائمی است که امریکا اقدام به ساخت آن در خاک اسراییل کرده. هرگونه حمله علیه این ایستگاه، جان نظامیان و غیرنظامیان امریکایی که مسؤول عملکرد آن هستند را به مخاطره خواهد انداخت. این موضوع مهمی است که هر کشور حمله کننده ای باید قبل از عمل بدان توجه کند. حال باید دید آیا این “هدیه” از حرارت مقامات اسراییلی خواهد کاست یا خیر. درحال حاضر، کلیه مقامات سیاسی و نظامی اسراییل از تشدید تحریم های اقتصادی اعمال شده توسط جامعه بین الملل که می توانند تهران را به تعلیق فعالیت های غنی سازی خود وادارند قدردانی می کنند.
به بیان دیگر، اسراییل این حق را برای خود محفوظ نگاه داشته تا در صورت شکست دیپلماسی، خود به تنهایی اقدام کند. همان طور که آموس گیلاد، مقام عالی رتبه وزارت دفاع اسراییل، اظهار داشته، “بهتر است این کار کاملاً بی صدا و به دور از جنجال انجام شود. اگر تصمیم به شلیک داریم، باید شلیک کنیم، نه اینکه فقط حرف بزنیم.” ولی دولت یهود تا کجا می تواند خطر کند و متحد بزرگ خود را به چالش بطلبد؟
منبع: فیگارو، 12 سپتامبر
مترجم: علی جواهری