خطاب به اوباما: سخت ترین تصمیمی که شما باید دربارۀ ایران بگیرید این است که آیا آخرین چاره برای پیشگیری از ساخت بمب هسته ای را در حمله به تأسیسات هسته ای این کشور می بینید یا خیر؟
جان مک کین گفته است تنها چیزی که می تواند بدتر از جنگ با ایران باشد، بوجود آمدن ایران مجهز به بمب هسته ای است. اگر دیپلماسی به شکست بیانجامد، شما یک گزینه نظامی در اختیار دارید: بمباران تأسیسات غنی سازی اورانیوم در نطنز و سایر نقاط ایران، که می تواند برنامه هسته ای آن کشور را بین یک تا سه سال به عقب بیاندازد و به ملاها هشدار بدهد درصورت ادامه این مسیر، باید انتظار حملات بیشتری را داشته باشند. اما اگر ما به حمله دست بزنیم، نمی توانیم از عکس العمل های گسترده آنها غاقل بمانیم: موشکباران اسرائیل، حملات تروریستی به نیروهای ما در عراق و افغانستان، و نیز حمله به نفتکش ها در خلیج فارس. البته ما می توانیم در برابر این اقدامات واکنش نشان بدهیم. با این حال، شما به عنوان رئیس جمهور پیام آور صلح، طالب روبرو شدن با همه این مسائل نیستید.
از این گذشته، فرضیه مک کین قابل نقد است. ایران قرار است با بمب چه کار کند؟ اگر آنرا بر سر اسرائیل فرود آورد، دست به خودکشی زده است. هراس از نابودی دو طرفه، جلوی اتحاد جماهیر را گرفت، اینطور نیست؟ این درست است که یک ایران مجهز به بمب هسته ای، قلدرتر خواهد بود و دست به کار اعمال فشار بیشتری برعلیه منافع ما در عراق، خلیج فارس، لبنان و فلسطین خواهد شد. با این حال، ما هم شیوه های خودمان را برای پس زدن این فشارها داریم. برای مثال، ما می توانیم چتر محافظت هسته ای خودمان را از فراز اسرائیل بر سر دوستان عرب مان هم گسترش بدهیم.
اگر شما تصمیم بگیرید دست یافتن ایران به بمب هسته ای بهتر از بمباران کردن این کشور است، لازم نیست این موضوع را به کسی بگوئید. تظاهر به نگهداشتن گزینه نظامی روی میز و در عین حال، تلاش برای دور کردن ایران از هسته ای شدن، سیاست بدی نیست. اما بدور از هر توهمی باید گفت این همان سیاستی است که دولت قبلی هم امتحان کرده و هیچ نتیجه ای عایدش نشده است. شما وعدۀ هویج های بزرگتر و چماق های بزرگتر را داده اید. این درحالی است که آمریکا و اروپائی ها به بازی پلیس خوب- پلیس بد مشغول بودند و ایران هم به دور آن ها می چرخید. برای جلب پشتیبانی روسیه از تحریم ها، باید امتیاز بزرگی به آنها بدهید، مثل کنار گذاشتن ایدۀ دفاع موشکی از اروپا.
یکی از ایده های جدیدی که شما روی میز گذاشته اید، پیشنهاد گفتگوی مستقیم است. بعضی از آمریکائی ها فکر می کنند این دادن یک «امتیاز بزرگ» به ملاها محسوب می شود. بعضی دیگر هم فکر می کنند آنها اول می خواهند بمب بسازند و بعد وارد گفتگو شوند.
ممکن است این ایده به جائی برسد اما زمان زیادی در اختیار نداریم. ظرف چند ماه از شروع به کار شما، ایران می تواند مقدار کافی اورانیوم با درجه خلوص پائین برای تولید یک بمب را تولید کند و سپس کمتر از دو ماه لازم است تا آن را به خلوص لازم برای تولید بمب تبدیل کند. ما نمی دانیم ایران پس از این مرحله چقدر به تولید یک سلاح نزدیک می شود، اما شانس دست یافتن آنها به یک بمب در اولین سال از دوره ریاست جمهوری شما زیاد است. از هر طرف که نگاه کنید، شما باید خیلی زود تصمیم تان را بگیرید: بمباران یا سازش!
در ضمن، اسرائیل نیز به همه این مسائل واقف است. باید به آنها هشدار داد خود را به امید کشاندن پای آمریکا به مناقشه، درگیر این مسأله نکنند. اگر دیپلماسی شکست بخورد و شما برای پایان دادن به مسأله شیطان کوچک تصمیم به استفاده از گزینه نظامی بگیرید، لااقل اجازه بدهید این تصمیم گیری از آنِ ما باشد و نه آنها.
منبع: اکونومیست- 18 دسامبر