گزارشی از برپایی نمایشگاه احمد توکلی در خانه هنر
چیزها دیدم روی زمین…
توکلی، در شهر تهران متولد شده ، 23 سال پیش به اروپا رفت و تحصیلاتش را در رشته فیلم‌سازی و کارگردانی در سوئد به‌سرانجام رساند و به فعالیت در این حوزه پرداخت. او کارگردانی بیش از صدها برنامه تلویزیونی و ساخت فیلم از هنرمندان نامی جهان، عکاسی صنعتی و مد برندهای مطرح جهان را در شناسنامه‌ی کاری خود دارد. تدریس، کارگردانی، فیلم‌نامه نویسی، تدوین و عکاسی در کشورهای مختلف اروپایی، عربی و آفریقای شمالی ازجمله سوئد، انگلستان، تانزانیا، اردن، مصر، قبرس و… به نمایندگی از شرکت‌هایی معتبر جهانی نیز در کارنامه‌ی حرفه‌یی او ثبت شده است.
در این نمایشگاه که از هفتم خرداد ماه جاری در دو گالری خانه هنر برپاست، حدود 50 عکس مستند در ابعاد مختلف به‌صورت رنگی و سیاه و سفید به‌تماشا گذاشته می‌شود
جمعه هفته گذشته بود که نمایشگاه آثار احمد توکلی درخانه هنر ایران برپا شد و تجربیات و مشاهدات این عکاس ایرانی از مناطق مختلف دنیا دربرابر دیدگان هنر ثبت لحظه ها قرار گرفت.عکس های این هنرمند که با موضوع خاصی روبرو نیستند درابعاد متفاوت و با تکنیک های قابل ملاحظه ای بربوم قرار گرفته اند.وی درفریم های خود سعی کرده است اختلاف طبقات جوامع متعدد را به پرده آورده و تماشاگر را با آداب و رسومی که با آن نا آشناست ،نزدیک تر نماید. توکلی مجموعه ای از عکس هایی را درنمایشگاه اورده است که حاصل سفرهای گوناگونش به نقاط مختلف دنیا در طی 15 سال است.
توکلی درکنار هریک از فریم های خود شناسنامه زیبایی از موقعیت مکانی و زمانی رویداد قرار داده است که هریک از آن ها مخاطب را به خوبی با محیط عکس آشنا می سازد. وی در ابتدای مراسم روز نخست، ضمن خوش آمد به مخاطبان خود گفت: “خودم را هیچ‌گاه عکاس معرفی نکردم، این دفترچه خاطرات من است. مجموعه‌ای از خیلی چیزها و از خیلی جاها. من عکاس این عکس‌هام؛ عکاسی کردم و تصمیم گرفتم به مخاطب بگویم ببیند که من چه دیده‌ام؛ چه حسی داشتم، کجا بودم، چه اتفاقی افتاد.”
درمراسم افتتاحیه کارهای توکلی اکبر عالمی به عنوان منتقد میهمان حضور داشت.وی درباره کارهای این عکاس که با عنوان “چیزها دیدم در روی زمین…” بازگشایی شده بود، گفت: احمد توکلی از اصحاب دوربین و سینماست؛ یادمان باشد همانطور که یک جراح باید تزریق بلد باشد، هرکس که وارد سینما می‌شود باید عکاسی را خوب بداند. آنقدر عکس بگیرد تا بداند و بیاموزد در قاب دوربین تصویربرداری دنیا را چگونه ببیند. استنلی کوبریک و محمود کلاری مصداق این مبحث‌اند.توکلی را از زمانی که در دبیرستان عکاسی آنالوگ می‌کرد، می‌شناسم. او کشورهای جهان را از ایران تا مصر، تانزانیا، پراگ، اکوادر، کونگو، نروژ، استونی و… درنوردیده است؛ شاید او نگاه ویژه‌یی در این عکس‌ها نداشته باشد، چنانچه گاهی بوم‌شناسی کرده و گاهی مردم‌شناسی، گاهی هم شیفته معماری شده است. حتا آن‌گونه که نوشته‌های زیر قاب‌های عکس برمی‌آید، خیلی متاثر از سهراب سپهری است، اما نگاه عکاس که از پشت دوربین قاب تصویر را ثبت می‌کند، قابل اهمیت است.
عالمی درادامه سخنان خود درباره حضور هنرمندان در عصر تکنولوژی عنوان کرد: در آستانه قرن بیست‌ویکم، انسان عصر حاضر در میان تصاویر محاصره شده است و این سیطره آنقدر پرقدرت است که ما خود شاید ندانیم عکس‌ها با ما چه می‌کنند.
او ادامه داد:در نمایشگاه عکاسی، باید عکس‌ها چشمگیر باشند و من و شما را وادار به مکث کنند؛ خیره شویم و نگاه کنیم. برای دیدن این عکس‌ها، اختصاص یک بعد از ظهر می‌ارزد. در عالم هنر مخاطب مقام و منزلتی همتا و همپای با پدیدآورنده‌ی اثر دارد و باید شعور و دانایی فوق‌العاده‌ای داشته باشد تا سعادت فهمیدن هر اثر هنری را پیدا کند. هر آدمی نمی‌تواند موسیقی کلاسیک و تئاتر خوب را بفهمد، همانطور که هر کسی نمی‌تواند قدر و منزلت هنرهای تجسمی را درک کند.
درپایان توکلی ضمن ابراز خرسندی از حضور مشتاقان در خانه هنر قدردانی کرد و به‌رسم همیشه عواید برپایی نمایشگاه خود را به پروژه های مبارزه با گرسنگی اهداء نمود.
این نمایشگاه تا 30 خردادماه جاری از ساعت 11تا 21 در «خانه هنر» واقع در خیابان دکتر شریعتی، تقاطع اتوبان صدر، شماره 1716 برپاست. 