اسلوبودون لکیک
اتحادیه اروپا دیروز اعلام کرد اغلب هواپیماهای مسافربر ایران به دلیل نگرانی های ایمنی، از پرواز به اروپا منع شده اند.
اتحادیه 27عضوی اروپا در عین حال، محدودیت های موجود علیه دو شرکت هوایی اندونزی را رفع کرد و شرکت هواپیمایی سورینام را به دلیل عدم تطابق با استانداردهای ایمنی پرواز در فهرست سیاه خود قرار داد.
فهرست سیاه متشکل از 278 خط هوایی، که عمدتاً شامل هواپیماهای کوچک آفریقایی و آسیایی است، در سال 2006 تهیه شد و از آن پس به طور مستمر به روز می شود.
به گفته هلن کرنز سخنگوی کمیسیون ترابری اتحادیه اروپا، بوئینگ 727 اس و ایرباس 320 اس متعلق به شرکت هواپیمایی ایران ایر، پس از بررسی های ایمنی در فهرست سیاه اتحادیه اروپا قرار گرفته اند.
کرنز در عین حال تکذیب کرد اقدام یاد شده که بر دو سوم از ناوگان هوایی ایران ایر تأثیر می گذارد، به تحریم های بین المللی علیه ایران مربوط می شود. سازمان ملل متحد، ایران را به دلیل برنامه هسته ای آن کشور تحریم کرده است.
وی گفت: «ما تنها با الزامات ایمنی سر و کار داریم. نظارت های ما منحصراً بر روی ایمنی پروازها متمرکز است و نه چیز دیگر.»
ایران ایر به دلیل ممنوعیت تأمین قطعات هواپیما که از 30 سال پیش توسط آمریکا وضع شده، در نگهداری مناسب از هواپیماهای فرسوده بوئینگ 747 و 727 خریداری شده در دهه 1970 ، دچار مشکل شده است.
ایران ایر با احتساب هواپیماهای باربری، بیش از 60 هواپیما در مالکیت خود دارد. هواپیماهای قدیمی از سال 2011 با جت های متوسط تی یو- 204 ساخت روسیه جایگزین شده اند.
هواپیمائی ایران به حدود 60 مقصد پرواز می کند که عمدتاً در آسیا و اروپا قرار دارند. شبکه وسیع داخلی آن نیز بیش از 20 فرودگاه را تحت پوشش قرار می دهد.
کرنز گفت دو خط هواپیمایی اندونزیایی مترو باتاویا و اندونزیا ایر آسیا از فهرست خطوط هوایی ممنوعه خارج شده اند و به این ترتیب شش خط هوایی اندونزی اجازه پرواز به اروپا دارند.
سه سال پیش و پس از چند سانحه مرگبار هوایی، خطوط هوایی اندونزی از ورود به آسمان اروپا منع شده بودند.
کرنز گفت شرکت هواپیمایی بلو وینگز سورینام نیز در فهرست به روز شده سیاه وارد شده است. هرچند این خط هوایی به اروپا پرواز ندارد، اما به خطوط هوایی هلند و گینه فرانسه مرتبط است.
منتقدان این فهرست می گویند اغلب خطوط هوایی خوف انگیز آفریقایی که در فهرست اتحادیه اروپا وجود دارند، سال هاست که تعطیل شده اند. بسیاری از شرکت های دیگر موجود در این فهرست نیز به خدمات حمل و نقل هوایی و چارتر برای شرکت های حوزه نفت و گاز، معادن و سایر منابع طبیعی مشغول هستند و معمولاً کارکنان را به نقاط دور افتاده حمل می کنند.
سانحه هوایی ماه گذشته یک هواپیمای چارتر در کامرون که تمامی اعضای هیأت مدیره یک شرکت معدن استرالیایی را حمل می کرد، از فقدان یک نظام ایمنی همگن در میان بسیاری از تأمین کنندگان خدمات هوانوردی کوچک خبر می دهد.
منبع: سیاتل تایمز- 6 ژوئیه
