فردریک دال
بزرگ ترین مشکل و دلمشغولی طبقه متوسط ایران قبل از انتخابات روز جمعه مجلس، رویارویی بین ایران و کشورهای غربی در زمینه برنامه هسته ای نیست، بلکه تورم روزافزونی است که همچنان به سیر صعودی خود ادامه می دهد.
هاشم حسینی، یک قصاب دراسلامشهر، در حالی که کاسبی اش تقریباً سوت و کور است می گوید: “قیمت گوشت گوسفند طی یک ماه گذشته 20 درصد افزایش یافته و کسانی که استطاعت خرید ندارند، در شرایطی بسیار بحرانی قرار دارند.“
این چیزی است که باید رییس جمهور احمدی نژاد را نگران کند؛ شخصیتی که حدودً 3 سال پیش به قدرت رسید و وعده داد درآمد نفت را به شکلی “عادلانه” بین مردم تقسیم کند.
یک مرد جوان ناراضی که شغل دیگری دارد می گوید: “برنامه هسته ای چیست؟ اینجا کسانی هستند که نیمه های شب به دلیل گرسنگی از خواب بیدار می شوند. ثروتمندان روز به روز بر ثروت شان افزود می شود و فقرا نیز روز به روز فقیرتر می شوند.” این مرد جوان به مانند دیگر کسانی که دولت را به باد انتقاد می گیرند، ترجیح می دهد نام خود را بر زبان نیاورد.
براساس تحلیل های انجام شده، حتی اگر انتخابات مجلس کمتر از دو هفته پس از تصویب قطعنامه سوم شورای امنیت علیه ایران برگزار شود، ولی مشکلات اقتصادی بی شک ذهنیت رأی دهندگان را نسبت به مسأله هسته ای تحت الشعاع قرار خواهد داد.
هزینه های اجتماعی
سیاستمداران ناراضی از روش اقتصادی احمدی نژاد در تلاش اند تا کنترل مجلس را از دست متحدان محافظه کار او خارج کنند و بدین ترتیب مواضع خود را برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده تقویت نمایند.
اگر از یک طرف، این تورم روزافزون بتواند اردوگاه رییس جمهور را تا قبل از انتخابات تضعیف کند، ولی افزایش هزینه های اجتماعی به نفع محرومان که از زمان به قدرت رسیدن احمدی نژاد آغاز شده، از خدشه دار شدن محبوبیت او جلوگیری خواهد کرد.
فضل الله نعمتی، یک مهندس 63 ساله بازنشسته نیز، از تورم گلایه می کند، ولی از سوی دیگر آن را به عنوان یک مشکل جهانی می داند که از کنترل دولت خارج است. او در این رابطه می گوید: “احمدی نژاد مسؤول نیست.” اکنون بازنشستگی او به ماهی 200 هزار تومان [216 دلار] رسیده و با اینکه به سختی می تواند دخل و خرج خود را جور کند، ولی از رییس جمهور ممنون است.
به گفته دولت، ایران به عنوان چهارمین تولید کننده نفت خام، در حدود 70 میلیارد دلار درآمد نفتی را طی یک سال گذشته پس انداز کرده. اقتصاد کشور سالانه با یک روند 6 درصدی درحال افزایش است و صدها هزار شغل جدید نیز ایجاد شده است. با این حال به نظر نمی رسد هیچ یک از این رونق های اقتصادی به ساکنین اسلام شهر که در سال های 1980 تظاهرات خشونت آمیزی را به دلیل افزایش قیمت ها انجام دادند رسیده باشد.
ماشین ها و اتوبوس های فرتوت خیابان های اسلام شهر را اشغال کرده اند. مردم در مغازه ها و بازارها می گویند که نمی توانند از پس تمامی هزینه های زندگی برآیند: اجاره خانه های گران، قیمت مواد غذایی که آن نیز به نوبه خود همچنان در حال افزایش است و در نهایت حقوقی که ثابت مانده.
تورم رسمی: 20 درصد
احمدی نژاد که دوست دارد خود را مدافع محرومان نشان دهد، هر روز بیش از روز قبل در مجلس و مطبوعات مورد انتقاد قرار می گیرد و این اعتراضات و انتقادات به دلیل عدم توانایی او در کنترل تورم است که به طور رسمی به میزان 20 درصد برآورد شده. به گفته کارشناسان اقتصادی، میزان آن بی شک بیش از 20 درصد است.
ازطرف دیگر، اکثریت مردم به دلیل سازش ناپذیری احمدی نژاد در پرونده هسته ای از او حمایت می کنند، حتی اگر برخی از عملگرایان آن را دلیل انزوای ایران بدانند.
کارشناسان اقتصادی، در وضعیت اقتصادیی که به شدت از سوی دولت کنترل می شود، افزایش تورم را به پای هزینه های اضافی می گذارند.
احمدی نژاد که بی شک قصد دارد در سال 2009 نیز به عنوان رییس جمهور انتخاب شود، مخالفان خود را به بزرگ جلوه دادن مشکلات متهم می کند و مدام وعده می دهد که برای کنترل قیمت ها اقداماتی انجام خواهد داد.
به گفته کنت آستبی، هماهنگ کننده نهادهای سازمان ملل در امور توسعه و گسترش در ایران، “تورم می تواند فاصله میان طبقه مرفه و طبقات پایین جامعه را افزایش دهد”. او در تهران اظهار داشت: “ما از این نگرانیم که نابرابری ها و اختلافات میان اقشار جامعه بیش از پیش افزایش یابد، زیرا حقوق ماهانه مردم به نسبت تورم بالا نمی رود و کسانی که دارایی و درآمد کمی دارند، روز به روز کمتر و کمتر خواهد شد.“
با این حال، او از خواست دولتمردان ایران برای افزایش حمایت اجتماعی و اجرای پروژه های توسعه استقبال می کند و می گوید: ”خوشبختانه فقر مطلق در حال ازبین رفتن است.“
هاشم حسینی می گوید: “کاسبی در این موقع از سال که قبل از سال نو است رکود پیدا کرده. سال گذشته همین موقع ما وقت این رانداشتیم که بنشینیم و با شما صحبت کنیم. اکنون دیگر صفی وجود ندارد.” قیمت یک کیلو گوشت گاو در اسلامشهر 75 هزار ریال است که به گفته او، طی یک سال گذشته 60 درصد افزایش یافته.
او در ادامه می افزاید: “به عنوان مثال برای فرزند این خانم که دکتر تجویز کرده برای سلامتی اش باید گوشت مصرف کند، خرید آن یک امر حیاتی است.” این خانم خانه دار 30 ساله نیز می گوید: “خیلی گران است و هر روز نیز وضع بدتر می شود.” و در نهایت نیز با دست خالی عازم خانه می گردد.
منبع: لا تریبون، 12 مارس
مترجم: علی جواهری