کمپین “مادران صلح” با انتشار بیانیه ای، ضمن محکوم کردن ترور “بی نظیر بوتو”، بر حذف خشونت و ترور و بنیادگرایی سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، مذهبی و فرهنگی تاکید کردند.
متن بیانیه به شرح زیر است:
«ما، “مادران صلح” ایران، ترور خانم بی‌نظیر بوتو را محکوم می‌کنیم و امیدواریم حضور زنان و مردان صلح‌جو در عرصه‌های گوناگون آرزوها و امیدهای ما را برای رسیدن به جهانی صلح‌آمیز و خالی از خشونت و جنگ و کشتار تحقق بخشد.
برای رسیدن به چنین جهانی از همة نهادهای سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی جهان و نیز از همة مردم جهان می‌خواهیم که به حذف خشونت و ترور و بنیادگراییهای سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، مذهبی و فرهنگی از پهنة گیتی کمر بندند.
ما، “مادران صلح” ایران سیاست هایی را که از دامن زدن به تشنج و تفرقه‌های قومی و مذهبی و ناامنی در خاورمیانه بهره‌برداری می‌کنند، محکوم می‌کنیم و حمایت خود را از مبارزات آزادیخواهانه مردم افغانستان با تحجر و اشغال، مبارزات مردم پاکستان با استبداد و واپسگرایی، ستیز فلسطینیان با توسعه‌‌طلبی و خشونت دولت اسرائیل، اعتراض مردم عراق به اشغالگری، و نیز مقاومت مردم لبنان با دخالت قدرتهای منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای اعلام می‌کنیم.
با آرزوی جهانی سرشار از صلح، عشق و دوستی و عاری از خشونت و جنگ و ترور.»
”مادران صلح”، گروهی است که باید آنها را ادامه حرکت “گروه هم اندیشی زنان” دانست که در زمان اوج فعالیتشان در فاصله سالهای 82 تا اواخر سال84، هسته های فعالی را در جنبش زنان ایران تشکیل دادند.
این گروه، با محور قرار دادن “صلح، امنیت، آزادی و عدالت” که آن را پایه های حقوق بشر می دانند، فعالیت های خود را بر حمایت از صلح، پرهیز از خشونت و روحیه جنگ طلبانه و اشاعه این نگاه در جامعه متمرکز کرده اند.
”مادران صلح” در آذرماه سال86 و در جلسه فصلی کانون مدافعان حقوق بشر، و زمانی که مهمانان کانون، زنانی بودند که از شرایط دشوار و احکام سنگین تحمیل شده به فعالان زن سخن می گفتند، رسما اعلام موجودیت کرد.
این گروه خود را متعلق به هیچ نهله فکری و مذهبی و سیاسی و قومی خاصی نمی داند، بلکه “شهروند ایرانی بودن و جهانی اندیشیدن ” را لازمه فعالیتشان معرفی کرده اند. “مادران صلح” اگر چه، هنوز برنامه مشخصی را برای اهداف خود اعلام نکرده اند، اما در نخستین بیانیه شان، حمایت از گروه ها و نهادها و جنبشهای فعال اجتماعی و مدنی در ایران، و نفی سلطه گری و خشونت برجسته شده است:
”ما مادران صلح معتقدیم که دستگیری و حبس و تعرض به معلمان، دانشجویان، پرستاران، روزنامه‌نگاران، نویسندگان، روحانیان، کارگران و همچنین فعالان جنبش زنان به بهانه های مختلف همان رفتاری است که قدرت های سلطه طلب خارجی را به بهانة نقض حقوق بشر، اما در اصل همچون کوسه‌های بوی خون شنیده، به سودای حمله به کشورمان یا اعمال تحریمهای گوناگون می‌کشاند.“
”مادران صلح” با شعار “به امید پیروزی، نه در جنگ، که بر جنگ” در طول مدت کوتاه فعالیت خود، بیانیه هایی را در حمایت از صلح، محکوم کردن بازداشت دو فعال حقوق زنان جلوه جواهری و مریم حسین خواه (که در انجمن صنفی روزنامه نگاران خوانده شد) و نیز در محکوم کردن خشونتی که منجر به ترور خانم بی نظیر بوتو شد، صادر کرده اند.