دیوید متین
پدرم فرودگاه مهرآباد را در ژانویه 1979 سوار بر هواپیمائی به مقصد لندن ترک کرد. او همانند صدهزار نفر دیگر، درحالی راه بریتانیا را در پیش گرفت که اطلاع دقیقی از کیفیت زندگی جدیدش در اینجا نداشت و نمی دانست در این کشور به چگونه آدمی تبدیل خواهد شد. سی سال پر از مسائل متنوع، از فتوای مرگ سلمان رشدی تا به اسارات گرفته شدن 15 ملوان انگلیسی در سال 2007 و پیام کریسمس احمدی نژاد، به سرعت سپری شد. آیا این نسل از ایرانی ها توانسته اند به دریافتی از خانه جدیدشان و ساکنان آن برسند؟
آدم های متنوعی وجود دارند، از نهادی طرفدار شاه سابق (که می توانید آنها را در حال پرسه زدن در محله کنزینگتون لندن ببینید) تا کسانی که بدنبال پناهندگی هستند و می توانید اخبارشان را در روزنامه ها بخوانید. با اینحال، هنوز اکثریت قابل توجهی از ایرانی- انگلیسی ها از نظر داستان انقلاب و ترک وطن به هم شبیه هستند. این یک حلقه مشترک است که به جمع اضداد منجر شده و در قالب یک هویت انگلیسی- ایرانی نمود پیدا کرده است.
به نظر من، هنوز بعد از سپری شدن سه دهه، این هویت باید تعریف شود. درواقع به نظر من، ایرانی- انگلیسی ها گروهی در این کشور هستند که بیشترین سوء تفاهم دربارۀ آنها اتفاق افتاده است.
من در قالب یک برنامه مستند برای شبکه بی بی سی 4، ظرف ماه های گذشته با ایرانی های زیادی- از انقلابی های سابق گرفته تا تجار، معالمان، هنرمندان و حتی نسل دومی های مثل خودم- گفتگو کردم.
خیلی ها در اینجا به جای اینکه با یک هویت انگلیسی- ایرانی اصیل ارزیابی شوند، با سوء تعبیر های اساسی مواجه شده اند: سوء تعبیر هایی نظیر اینکه ایرانی ها از غرب متنفرند، ایرانی ها عرب هستند و اینکه احمدی نژاد می خواهد “اسرائیل را از روی نقشه محو کند”.
مشکلات و سردرگمی های هویتی از این دست، برای جمعیت های مهاجر دیگر خیلی کمتر پیش آمده است. ایرانی های مقیم انگلستان احساس می کنند آنها را اشتباه درک می کنند. بحث من این است که آیا می شود کاری برای بهتر شدن اوضاع خودمان بکنیم؟ می توانیم به عنوان مهاجر، کمی بهتر عمل کنیم؟
مشکل اینجاست که ایرانی های انگلیس به اختلاف طبقاتی، سیاسی و دینی که در ایران ما را از هم جدا کرده، زیادی توجه می کنند و به همین دلیل از تجربۀ هرگونه احساس مشترک پرهیز می کنند. جای تعجب نیست که ما از داستان مشترک مان دور افتاده ایم و درباره آن سکوت پیشه کرده ایم. پس آن خاطرات ایران که ایرانی های مقیم آمریکا درباره اش می نویسند، کجاست؟ داستان ایرانی های مقیم انگلیس کجاست؟
بنابراین من امسال در سی امین سالگرد رویدادی که همه ما را به این کشور سوق داد از ایرانی های انگلیس می خواهم دوباره هویت خود و هویت کشورمان را تجسم ببخشند. حداقل به یک نفر داستان خانواده خوتان را بگوئید. توضیح بدهید که ما هم نمی دانیم چرا احمدی نژاد کاپشن خودش را در نمی آورد.
منبع: گاردین- 12 ژانویه