دیو شیفلت
دولت بوش ایران را یکی از اعضای محور شرارت نامیده، اما برخی امریکاییها ممکن است مشتاق باشند بدانند ایرانیها در مورد آنها چگونه فکر میکنند .
تذ کاپل سعی کرده از زاویه دید ایرانیها به این موضوع با فیلم مستندی که روز 19 نوامبر با عنوان “ایران خطرناکترین کشور دنیا” از شبکه دیسکاوری پخش خواهد شد، پاسخ دهد. پاسخی که می تواند تد کوپل را در لیست افراد تحت تعقیب دستگاه امنیتی امریکا قرار دهد.
تد کاپل، این مرد کهنه کار دنیای خبر که مسایل گروگانگیری را در سالهای بین 1979 – 1981 [در برنامه نایت لاین] پوشش می داد. این روزها همانند افراد مسن تازه دانشجوشده با کفش کتانی و شلوار جین، آراسته و پر انرژی است.
او که زیاد سفر می کند، ملتی را یافته است که به تاریح 2700 ساله اش می نازد، و معتقد است حق توسعه انرژی هسته ای خود را دارد. علاوه بر این معتقد است نه تنها در ایالات متحده چیزهای بسیاری برای تحسین وجود دارد، بلکه آنها را الگوی خود نیز قرار داده است.
کوپل دریافته است که ایران کینه دیرینه ای هم نسبت به ایالات متحده دارد و در نتیجه ممکن است در مقابل ماجراجویی نظامی آمریکا به شدت مقاومت کند.
او می گوید بسیاری از ایرانی ها هرگز ایالات متحده را برای نقش کلیدی این کشور در سال 1953 برای باز گرداندن شاه به ایران نبخشیده اند. او اضافه می کند این همان شاهی است که ایالات متحده قول داده بود انرژی هسته ای را هم در اختیار او قرار بدهد.
ایرانی ها حمایت آمریکا از صدام حسین در جنگ دهه 80 ایران و عراق را هم از یاد نبرده اند. جنگی که طی آن بیش از نهصد هزار ایرانی جان خود را از دست دادند که مرگ برخی از آنها هم به وسیله سلاح های شیمیایی بود.
سوال هسته ای
در باره محمود احمدی نژاد و برنامه هسته ای او چطور؟
کاپل با بسیاری از مخالفان و موافقان سیاسی رژیم، و همچنین با روشنفکران و مردم عادی مصاحبه کرده است. آنها معتقدند ایران هم به اندازه ایالات متحده حق داشتن انرژی هسته ای را دارد. آنها می گویند پاکستان با وجود ارتباطی که با گروه های تروریستی دارد و با وجود زراد خانه هسته ای اش بیش از ایران نیازمند توجه است.
فیلم دو ساعته تد کاپل با آنکه بر روی روابط ایران و امریکا متمرکز است در عین حال افقی از یک جامعه در حال گذار را نیز به نمایش می گذارد.
کاپل از خانه یکی از طرفداران احمدی نژاد در حومه شهر هم بازدید کرده است. یکی از آنان می گوید “اگر آنها ببینند که من کجا زندگی می کنم خون گریه می کنند”.
خانواده این مرد در یک آلونک گلی با یک تلویزیون قدیمی سیاه و سفید، یک پنکه و وسایل محدود دیگری زندگی می کنند. این مرد روزی 5 دلار درآمد دارد و با این وجود رئیس جمهور را نه تنها به این دلیل که در مقابل ایالات متحده “ایستاده است”، بلکه به این علت که دولت احمدی نژاد هزینه جراحی همسر بیمه نشده او را پرداخت کرده است، تحسین می کند.
در عین حال تهران همان مشکلاتی را دارد که شهرهای بزرگ از آن رنج می برند: بیکاری گسترده، اعتیاد فراگیر.
در مترو تهران قیافه ها همانند قیافه ها در متروی لندن و نیویورک است ولی آنچه که متفاوت است این است که اکثر زنها در کوپه های جدا سوار میشوند.
روابط جنسی اینترنتی
در حالی که زنان در ایران با مردان برابر نیستند، یکی از زنان گلایه می کند که در کنار سایر توهین ها، آنها تنها نیمی از میراث خانوادگی را دریافت می کنند. آنها باید موهای خود را بپوشانند اما صورتشان را نه، و دوربین کاپل تصاویری از زنانی با زیبایی مبهوت کننده تهیه کرده است.
علاوه بر این، 70 درصد جمعیت ایران زیر 30 سال هستند، و در تعدادی از مصاحبه ها کوپل متوجه این موضوع شده است که این جوانان “تمامی چیزهای آمریکایی” و من جمله جرج بوش رئیس جمهور آمریکا را تحسین می کنند.
در شهر مقدس قم او با یک زن جوان که پشتش به دوربین است و در همان حال با صفحه کلید کامپیوتر بازی می کند مصاحبه می کند. در پایان گفتگو مصاحبه کننده متوجه می شود که وی در حال چت سکسی با دوست پسر خود از طریق اینترنت بوده است.
او اشاره می کند که در ایران “بیش از 000 70 بلاگ” وجود دارد، و با وجود فیلتر شدن اینترنت در ایران، پاریس هیلتون قابل دسترسی است، البته صدای آمریکا خیر.
میدان های مین
کاپل به این موضوع اشاره می کند که یکی از افراد مسن به او می گوید: “در گذشته ما نمازمان را در خانه می خواندیم، و مشروبمان را بیرون می خوردیم، اما امروز مشروبمان را در داخل خانه می خوریم و نمازمان را بیرون می خوانیم.”
با این همه اسلام همچنان محور عمده جامعه است و شور و شوق مذهبی می تواند ایران را به یک دشمن مصمم تبدیل کند. کوپل می گوید ایرانی ها عمیقا به شهدایشان افتخار می کنند و در طی جنگ با عراق ایرانی ها از میادین مین نمی ترسیدند. آنها به راحتی روی مین راه می رفتند تا زمانی که همه مین ها منفجر می شد.
یکی از ایرانی ها می گوید تصرف ایران ده ها بار دشوار تر از عراق است.
منبع: خبرگزاری بلومبرگ: نوامبر 18