1- وحید نیک گو- کارتونیست :
طرحی با نام اعتصاب غذا:
2- هیلا صدیقی:
دینی دارید به گردن ما به قیمت جان گرامیتان ، که شانه های داغدارمان را تاب سنگینی آن نیست . قرار بود آواز آزادگیتان به گوش دنیا برسد که رسید . قرار بود تلنگری بزنید به غیرت های خمارآلودمان که جهانی را همصدا کردید با فریادتان. داغ هدی و هاله ما را بس از سهم خرداد خونینمان … جان شیرینتان را قربانی بیدار کردن خفتگان نکنید که این خواب گران است … اعتصاب غذایتان را بشکنید آواز آزادگیتان به گوش دنیا رسید.
3- امین احمدیان – همسر بهاره هدایت:
یه تیکه دستمال کاغذی از بهار..یه تیکه از زندگی..پر از حسرت و دلتنگی های کوچیک زندان:
…. امین دلم برای همه چیز تنگ شده..برای همه چیز..بند بند وجودم از این دلتنگی درد می کند..خسته ام از این همه آرزوهای کوچک که خفه ام می کند..حسرت..حسرت..می دانی چیست؟می دانم که می دانی..اما نمی دانی چه حالیست که توی این قفس لعنتی مانده باشی و در عرض یکسال سه نفر را از پیش چشمت تا زیر خاک بدرقه کرده باشی!! که دو نفرشان و بخصوص این آخریشان فرشته صفتهایی بودند مثال زدنی..نمی دانی چه حالیست..کاش ندانی هم..
دلم آغوش آرام تو را می خواهد…تا ابد
بهار تو
18خرداد 90
اوین
4- مریم شعبانی:
همین روزها پویا باید کنکور بدهد…در غیاب دوساله پدر و در زمانه ای که نزدیکان او را مرد خانواده می دانند…پویا شبیه ترین فرد به احمد زیدآبادی است؛صبور و تودار و مهربان…و من این روزها یک آرزو دارم… ای کاش احمد به مرخصی بیاید و خود دست پویا را بگیرد و ببرد سرجلسه امتحان…
5- شعری که زندگی ست :
خورخه لوییس بورخس
کم‌کم تفاوت ظریف میان نگه‌داشتن یک دست و زنجیر کردن یک روح را یاد خواهی گرفت.
این‌که عشق تکیه‌کردن نیست و رفاقت، اطمینان خاطر.
و یاد می‌گیری که بوسه‌ها قرارداد نیستند و هدیه‌ها، عهد و پیمان معنی نمی‌دهند.
و شکست‌هایت را خواهی پذیرفت سرت را بالا خواهی گرفت با چشم‌های باز
با ظرافتی زنانه و نه اندوهی کودکانه و یاد می‌گیری که همه‌ی راه‌هایت را هم‌امروز بسازی
که خاک فردا برای خیال‌ها مطمئن نیست و آینده امکانی برای سقوط به میانه‌ی نزاع در خود دارد
کم کم یاد می‌گیری که حتی نور خورشید می‌سوزاند اگر زیاد آفتاب بگیری.
بعد باغ خود را می‌کاری و روحت را زینت می‌دهی به جای این‌که منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد.
و یاد می‌گیری که می‌توانی تحمل کنی…که محکم هستی…که خیلی می‌ارزی.
و می‌آموزی و می‌آموزی با هر خداحافظی یاد می‌گیری.