سال تمام شد. در آستانه بهاریم. سال سیاه بود. بهار تلخ است. هفته آخر سال واسفند ۱۳۸۷ تمام شد. تیر خلاص را محمدخاتمی زد که اعلامیه انصراف داد و رفت.
هفته آخر سال سخت پر خبر بود. جمهوری اسلامی عنوان افتخار آمیز تازه ای گرفت: “یکی از ده دشمن اینترنت در سال” ۲۰۰۹ از جانب گزارشگران بدون مرز.
کانون مدافعان حقوق بشر با توجه به نوروزاز مسئولان خواست: “دانشجویان زندانی را آزاد کنید.“
مهدی خزعلی فرزند “معظم اله” آبت اله خزعلی به استناد گفت وگویش باسعید امامی نوشت که سیداحمدخیمنی را با جای دادن یک قرص درمیان جعبه قرص هایش به قتل رسانده اند.
دست پروردگان سعید امامی و حسین شریعتمداری انحمن صنفی روزنامه نگاران موازی راتشکیل دادند.
دکتر حسام فیروزی، پزشک معتمد زندانیان سیاسی از جمله احمد باطبی، اکبر گنجی، آیت الله بروجردی، ابوالفضل جهاندار، زنده یاد اکبر محمدی و… به حکم شعبه ۶ دادگاه انقلاب روانه زندان شد تا حکم ۱۵ ماه حبس خود را تحمل کند.
بیش از صد نفر از فعالان جنبش زنان، از تهران و شهرستانها، وکلا، روزنامه نگاران، هنرمندان، زنان ورزشکار و فعالان جنبش های مدنی که بعلت وفور آزادی در “آزادترین کشور دنیا” در زیرزمین خانه ای در تهران جمعه شده بودند تاروز جهانی۸ مارس، را برگزار کنند برنامه ”اعتراض به همه مظاهر نوبنیادگرایی” اعلام کردند.
احمد جنتی از سران “نوبنیادگرائی” نوروز را از نگاه طالبان شیعی چنین دید: “حرام خدا عید و عزا ندارد. سعی کنیم در خوراک، پوشاک و میهمانی‌ها از اسراف اجتناب کنیم. مراقب باشید گناه نکنید، موسیقی حرام گوش نکنید، چشم‌چرانی نکنید، زن‌ها با زیورآلات زننده مقابل چشم نامحرم حاضر نشوند.“
محسن امین زاده سیاست خارجی دولت نهم؛ را “موتورسواری روی تک چرخ در اتوبان” ارزیابی کرد.
منوچهر متکی وزیر خارجه “موتور سواران تک چرخ” در سفری از پیش اعلام نشده، برای دیدار با مقامات عربستان سعودی وارد ریاض شد.
خبر رسید رحیم مشائی که مدتی است درآمریکا وکانادا سرگرم چانه زنی مخفیانه است به مقامات کانادا اطلاع داده که که دولت احمدی نژاد از گفت وگوهای چند جانبه با آمریکا و متحدانش درباره افغانستان استقبال می‌کند.
روزنامه‌ی لس‌آنجلس تایمز نوشت: “باراک اوباما و مشاورانش برای گشایش «یک کانال پشتی» سری برای انجام مذاکرات میان آمریکا و ایران آماده می‌شوند. گفت‌وگو از طریق کانال پشتی در سال ۱۹۷۲ راه را برای روابط آمریکا و چین باز کرده و در سال ۱۹۹۳ در خصوص توافق صلح اسراییل و فلسطین نیز تا حدی راهگشا بود و پیشرفت‌های اندک دیگری نیز حاصل کرده است.“
هنوز معلوم نیست رحیم مشائی ازاین کانال پشتی دارد به کاخ سفید می رود یا نامه اوباما به آیت اله خامنه ای راهگشا خواهد بود. روزنامه بوستون گلا ب چاپ آمریکا از نوشتن این نامه در آبنده خبر داد.
هرچه هست، سخن عبداله گل رئیس جمهوری ترکیه که پیام آمریکا را به ایران آورد وجوابش را برد، خواندنی است: ”جو اعتماد بین ایران و آمریکا قبل از هر چیز باید با نرم شدن بیانات متقابل آغاز شود و این روند از هم اینک آغاز شده است. کوه های یخ به یکباره ذوب نخواهد شد.“
وآخرین خبر که بر آرایش قوای سیاسی تاثیر جدی گذاشت، رفتن ناگهانی خاتمی بود. عارف از نزدیکان خاتمی درکنگره ۸۸ گفته بود: “بحث کنار کشیدن خاتمی نخود سیاهی است که رقیب برای ما فراهم می کند.“
پیام خاتمی به این گردهمایی استفاده از “ظرفیت‌های موجود در کشور” برای رفتن “راه صد ساله” در یک شب بود. اما او “تصمیم اخلاقی فراتر از کسب قدرت” را بهانه کرد و رفت.
اکنون صحنه سیاسی کشور روشن است. انتخابات در قبضه کامل “اصولگرایان” نظام است. اصلاح طلبان عملا حذف شده اند. درشکه سه اسبه انتخابات راهی جز بیت رهبری ندارد. چه مهندس موسوی از جناح چپ اصولگرایان به مقصدبرسد، چه شیخ کروبی از میانه وچه احمدی نژاد از راست، تفاوت تنها در روش ها وچهره هاست. دستور کار یکی است.
برخورد کنشگرانه “مطالبه محور” با فرایند و فضای انتخاباتی تا به تدریج “گفتمان مطالبه محور” (به‌جای مشارکت بی‌قید و شرط و نیز تحریم از ابتدای فرایند انتخابات) مطرح شود، “ شاید در بهارهای دیگر گل بدهد. بهار ۸۸ ادامه مسیر دولت نهم خواهد بود برای کسب رهبری جهان اسلام، ومردم همچنان غریبه و نامحرم باقی خواهد ماند.
تنها نگاهی به حوادث سال ۱۳۸۷ کافی است تا سیاهی سال را در جزئیات به خاطرها بیاورد و جمع بندی رویدادهایش به کار عاشقان ایران بیاید. نگارنده آنچه را در این سال هفته به هفته نوشته است، یک جا گردآورده و برای انتشار د راین شماره در اختیار مسئولان روز قرار داده است. اگر امکانات فنی اجازه بدهد؛ علاقمندان می توانند در مرور رویدادهای سال ۱۳۸۷ رابیابند.
بهار اما می آید. دیر هم که شود می آید. دور هم که شود می آید.
نگارنده که یک سال تمام دیگر با شما بوده است، لحظه به لحظه رویداد ها را زیسته است و هر هفته فشرده آنها را تقدیم قدومتان کرده است، چشمانش گریان و قلبش نورانی است. بهار از سنگ وسیمان و بند و زندان خواهد گذشت. عمر طا لبان شیعی حاکم بر سرزمین نوروعشق به پایان خواهد آمد و ایران بر پا خواهد ایستاد.
حتی اگرمن و ما نباشیم سرود ای ایران و فریاد دوباره می سازمت وطن را خواهیم شنید.
سال دریغا سیاه بود، بهار افسوس که تلخ است. اما فردا روشن و شیرین است.