او برای بسیاری از فعالان جنبش سبز که در زندان بسر می برند، آخرین امید بود. اکنون نسرین ستوده، وکیل ایرانی نیز بیش از ۲ سال است در زندان بسر می برد و به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” به ۱۱ سال زندان و ۲۰ سال ممنوعیت از فعالیت حرفه ای اش محکوم شده است.
این خطری است که او به جان خریده تا در دادگاه به وظیفه حقوق بشری خود بپردازد: دفاع از حقوق مخالفان زندانی شده پس از انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۹ و بزهکاران نوجوانی که در انتظار اعدام نشسته اند و همچنین حمایت از فعالیت ها و تلاش های شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل. ستوده از دولت تهران باکی ندارد و حتی آشکارا نسبت به اعدام مخفی یکی از موکلان ۲۰ ساله خود به انتقاد پرداخت. او همچنین برای دفاع از حقوق زنان مبارزه کرده است.
این وکیل و مدافع حقوق بشر به دلیل تلاش های جسورانه خود در راه اعتلای حقوق بشر و علیه اقدامات سرکوبگرانه حاکمیت، به همراه جعفر پناهی، فیلمساز ایرانی، ازسوی پارلمان اروپا به عنوان برنده جایزه معتبر ساخاروف انتخاب شد. پارلمان اروپا برای اولین بار در تاریخ اهدای این جایزه، به اتفاق آرا نام برنده را اعلام کردند.
مارتین شولتز، رییس پارلمان اروپا دراین خصوص گفت که پناهی و ستوده تصمیم گرفته اند “سرنوشت کشورشان را با سرنوشت شخصی خود گره بزنند”. شولتز در ادامه افزود هیأت پارلمان اروپا که قرار است روز شنبه به ایران سفر کند، قصد دارد نامه تبریک خود را به دست این برندگان بدهد و اگر امکان انتقال نامه مهیا نشود، سفر خود را لغو خواهد کرد.
جایزه معتبر حقوق بشری
جایزه ای که ستوده برای تلاش های شجاعانه خود دریافت کرده بسیار معتبر است. ملاقات نسرین ستوده در زندان تنها از پشت شیشه امکان پذیر می باشد. زیرا مسؤولان زندان به او مظنون هستند که نامه ها و پیام های نوشته شده بر روی دستمال کاغذی را به شوهر خود می دهد. به علاوه، شوهر او و دختر ۱۲ ساله شان نیز اجازه ندارند از ایران خارج شوند.
او در نامه ای به دو فرزند خود نوشته است: “می‌دانم شما به آب، غذا، خانه، خانواده، پدر و مادر، محبت خانواده و دیدار با مادرتان نیاز دارید، اما به همان اندازه هم به آزادی، امنیت اجتماعی، قانون مداری و عدالت نیاز دارید.”
تهدید به زندان
جعفر پناهی، فیلمساز بین المللی و سرشناس، در فیلم های خود همواره زندگی روزمره مردم ایران و سرکوب های موجود در کشورش را به تصویر کشیده. او در سال ۱۹۹۵ موفق به دریافت جایزه نخل طلایی جشنواره کن برای فیلم “بادکنک سفید” شد. او در فیلم دیگرش به نام “دایره”، ساخته شده در سال ۲۰۰۰، زندگی محدود زنان ایرانی را به تصویر کشیده است.
او در سال ۲۰۰۹ با فضای جنبش سبز ارتباط پیدا کرد و با دولت جمهوری اسلامی درگیر شد. پناهی در سال ۲۰۱۰ دستگیر و به شش ماه زندان محکوم گردید. او درحال حاضر به قید وثیقه آزاد است، ولی نمی تواند از کشور خارج شود یا به عنوان کارگردان فعالیت کند و هر لحظه ممکن است به زندان بازگردد.
تسلیم شدن، هرگز
این دو برنده جایزه مصمم اند که حتی تحت سخت ترین شرایط و بیشترین فشارها، تلاش های خود در راه دفاع از حقوق بشر و آزادی بیان را ادامه دهند. ستوده در زندان بدنام اوین نپذیرفت که چادر سر کند و از تاریخ ۱۷ اکتبر در اعتراض به بدرفتاری با شوهر و دو فرزندش در اعتصاب غذا بسر می برد.
و ازطرف دیگر، پناهی نیز ترس و واهمه ای از حکومت جمهوری اسلامی ندارد. او در سال ۲۰۱۱ درحالی که در حصر خانگی بسر می برد، اقدام به ساخت یک فیلم کرد. او به دنبال راه های خلاقانه ای است تا از ممنوعیت های تحمیل شده ازسوی حاکمیت دوری کند. “این فیلم نیست” نام آخرین فیلم اوست که زندگی او را در منزلش در تهران نشان می دهد. این فیلم در بخش خارج از مسابقه جشنواره کن به نمایش درآمد. درواقع پناهی موفق شد آن را به صورت قاچاقی به فرانسه برساند.
منبع: دی ولت، ۲۶ اکتبر
