چراسکوت کنیم؟

فریبا داوودی مهاجر
فریبا داوودی مهاجر

قانونی که به تازگی تحت عنوان احوال شخصیه در افعانستان به تصویب رسیده است، 20 درصد جمعیت این ‏کشور را شامل می شود. زنان مشمول این قانون دیگر بدون اجازه شوهر، حق خروج از منزل را ندارند، و حقوق ‏انسانی آنها به شدت محدود شده است. ‏

ماده 103 این قانون، به مرد حق می دهد که از اشتغال همسرش جلوگیری کند و سن ازدواج برای دختران شیعه ‏از 18 سال، به 16 سال کاهش یافته است. دراین قانون زن موظف به هم بستری با زوج در دفعات مشخص است. ‏
‏ به دنبال تصویب این قانون صدها نفر از مخالفان قانون احوال شخصیه اهل تشیع در کابل، پایتخت افغانستان، ‏دست به راهپیمایی زدند. حامد کرزای می گوید: از این ماده برداشت نادرست صورت گرفته است! درحالیکه ‏مشخص نیست که چه برداشت دیگری جز بردگی می توان از این قانون داشت؟ ‏

این تظاهرات در برابر ساختمان مدرسه خاتم النبیین، مدرسه ای که از سوی آیت الله محسنی از روحانیون شیعه ‏ساخته شده، آغازشد. وی از طرفداران و تهیه کنند گان پیش نویس قانون احوال شخصیه اهل تشیع است. قانونی که ‏طی هفته های گذشته بسیار جنجال برانگیز بوده و آزادی زنان را صراحتا نقض کرده است. این راهپیمایی از ‏درون ساختمان این مدرسه آغاز شد. ودر ظرف مدت کوتاهی به جمعیتی حدود 200 نفر رسید. در حالیکه بسیاری ‏از موافقان خشمگین این قانون که همگی مرد بودند، حلقه امنیتی نیروهای پلیس را شکسته وسعی به پیشروی ‏بسوی زنان را داشتند. اما زنان مخالف این قانون به سمت ساختمان پارلمان افغانستان حرکت کرده و خواستار ‏بازنگری و تعدیل موادی از این قانون شدند که به تمامی، آزادی و حقوق اولیه زنان شیعه افغان را نفی می کند. ‏آنها از نمایندگان پارلمان خواستند دراین زمینه با آنها هم صداشوند. در همین حال 23 تن از نمایندگان شورای ملی ‏و 68 نفر از استادان دانشگاه و 95 نفر از نمایندگان جامعه مدنی و تعداد دیگری از روشنفکران خواستار لغو این ‏قانون شدند. موافقان قانون همزمان به یک مدرسه خصوصی حمله کرده و آن را تخریب نمودند. گروه طالبان ‏بعنوان نماینده خشونت و تبعیض گرایی، از این قانون حمایت کرد.‏

‏ این قانون در حالی در افغانستان تصویب شد که در ماههای گذشته در ولایات مختلف افغانستان شاهد گسترش ‏فعالیت طالبان علیه فعالان زن بوده ایم. دایره خشونت به دختر بچه هایی که به مکتب و مدرسه می روند کشیده ‏شده است. تعدادی از دختران در مسیر مدرسه مورد اسید پاشی قرار گرفته اند. در آخرین مورد ستاره اچکزی ‏عضو شورای اتحادیه زنان که دارای تابعیتی افغان- آلمانی بود و در سالهای وحشت طالبان در آلمان زندگی می ‏کرد و پس از سقوط طالبان از تبعید به کشورش بازگشته بود، روز یکشنبه گذشته در ولایت قندهار بوسیله 4 ‏موتور سوار در مقابل خانه اش مورد حمله قرار گرفت و بارگبار گلوله به شهادت رسید. ستاره، فعال حقوق زن و ‏کودک، و یک معلم برای دختر بچه ها بود.وی خواستار برقراری صلح همه جانبه در افغانستان بودوی در 8 ‏مارس طی یک سخنرانی چنین گفته بود: ما آرزو داریم مانند همه مردم دنیا با آرامش زندگی کنیم. ‏

یوسف احمدی، سخنگوی طالبان مسئولیت قتل ستاره را بر عهده گرفت. بگفته احمد ولی کرزای رئیس شورای ‏ولایتی قندهار در نوامبر 2008 حملات دیگری به شورای ولایتی قندهار شده بود که همگی جان سالم بدر برده ‏بودند. ولی این بار ستاره، این خدمتگزار صادق به شهادت رسید قبل از آن ملاله از قندهار که در اداره پلیس ‏خدمت می کرد مورد حمله تروریستی قرار گرفت و کشته شد. صفیه یکی از مسئولین امور زنان ازدیگرزنانی ‏بود که در خشم طالبان سوخت. ‏

امروز زنان در افغانستان بهای سنگینی برای آزادی میدهند. چنانچه تعدادی از فعالان جنبش زن در افغانستان در ‏بیانیه ای روبه همه آنانی که به آزادی وانسانیت باور دارند نوشته اند، چرا باید سکوت کنیم؟ همه انسان هستیم و ‏انسان در برابر تبعیض سکوت نمی کند. نمی توان انسان بود ولی آزادی را انکارکرد. به همین دلیل است که این ‏روزها هزاران حنجره از هرگوشه ای از جهان برعلیه تبعیض و بنیاد گرایی فریاد می کند. در این بیانیه به خوبی ‏بنیاد گرایی که سر منشاء خشونت و ظلم محسوب می شود به وسیله زنان افغانی هدف قرارگرفته است. همان بنیاد ‏گرایی که در شخصی ترین حریم خصوصی زن و مرد دخالت می کند. برای زن تعداد تمکین جنسی از شوهر ‏معین کرده ویا زن را در قانون به آرایش برای شوهر موظف می کند. از قرار تمامی مشکلات افغانستان برطرف ‏شده و رهبران شیعه تنها خودرا مکلف به تعیین نحوه آرایش کردن و تمکین جنسی زنان می دانند. از قرار تمامی ‏خشونت از افغانستان رخت بربسته و تنها مشکل بیرون رفتن زنان از خانه باقی مانده است. همان گونه که در ‏ایران نیز بجای فقر زدایی چکمه زدایی می کنند، بجای مبارزه با قتلهای ناموسی باسایز روسری و مانتوی زنان ‏برخورد میکنند و بجای توسعه و رفاه اجتماعی تنها دغدغه آنان حفظ حقوقی است که آقایان مشخص می کنند. ‏وبجای حل فروپاشی اخلاق تنها هرروز به گسترش قدرت و ثروت خود می اندیشند. زنان افغان بخوبی برای تمام ‏تاریخ از همه ما پرسیده اند: چرا سکوت کنیم؟ ‏