قانونی که به تازگی تحت عنوان احوال شخصیه در افعانستان به تصویب رسیده است، 20 درصد جمعیت این کشور را شامل می شود. زنان مشمول این قانون دیگر بدون اجازه شوهر، حق خروج از منزل را ندارند، و حقوق انسانی آنها به شدت محدود شده است.
ماده 103 این قانون، به مرد حق می دهد که از اشتغال همسرش جلوگیری کند و سن ازدواج برای دختران شیعه از 18 سال، به 16 سال کاهش یافته است. دراین قانون زن موظف به هم بستری با زوج در دفعات مشخص است.
به دنبال تصویب این قانون صدها نفر از مخالفان قانون احوال شخصیه اهل تشیع در کابل، پایتخت افغانستان، دست به راهپیمایی زدند. حامد کرزای می گوید: از این ماده برداشت نادرست صورت گرفته است! درحالیکه مشخص نیست که چه برداشت دیگری جز بردگی می توان از این قانون داشت؟
این تظاهرات در برابر ساختمان مدرسه خاتم النبیین، مدرسه ای که از سوی آیت الله محسنی از روحانیون شیعه ساخته شده، آغازشد. وی از طرفداران و تهیه کنند گان پیش نویس قانون احوال شخصیه اهل تشیع است. قانونی که طی هفته های گذشته بسیار جنجال برانگیز بوده و آزادی زنان را صراحتا نقض کرده است. این راهپیمایی از درون ساختمان این مدرسه آغاز شد. ودر ظرف مدت کوتاهی به جمعیتی حدود 200 نفر رسید. در حالیکه بسیاری از موافقان خشمگین این قانون که همگی مرد بودند، حلقه امنیتی نیروهای پلیس را شکسته وسعی به پیشروی بسوی زنان را داشتند. اما زنان مخالف این قانون به سمت ساختمان پارلمان افغانستان حرکت کرده و خواستار بازنگری و تعدیل موادی از این قانون شدند که به تمامی، آزادی و حقوق اولیه زنان شیعه افغان را نفی می کند. آنها از نمایندگان پارلمان خواستند دراین زمینه با آنها هم صداشوند. در همین حال 23 تن از نمایندگان شورای ملی و 68 نفر از استادان دانشگاه و 95 نفر از نمایندگان جامعه مدنی و تعداد دیگری از روشنفکران خواستار لغو این قانون شدند. موافقان قانون همزمان به یک مدرسه خصوصی حمله کرده و آن را تخریب نمودند. گروه طالبان بعنوان نماینده خشونت و تبعیض گرایی، از این قانون حمایت کرد.
این قانون در حالی در افغانستان تصویب شد که در ماههای گذشته در ولایات مختلف افغانستان شاهد گسترش فعالیت طالبان علیه فعالان زن بوده ایم. دایره خشونت به دختر بچه هایی که به مکتب و مدرسه می روند کشیده شده است. تعدادی از دختران در مسیر مدرسه مورد اسید پاشی قرار گرفته اند. در آخرین مورد ستاره اچکزی عضو شورای اتحادیه زنان که دارای تابعیتی افغان- آلمانی بود و در سالهای وحشت طالبان در آلمان زندگی می کرد و پس از سقوط طالبان از تبعید به کشورش بازگشته بود، روز یکشنبه گذشته در ولایت قندهار بوسیله 4 موتور سوار در مقابل خانه اش مورد حمله قرار گرفت و بارگبار گلوله به شهادت رسید. ستاره، فعال حقوق زن و کودک، و یک معلم برای دختر بچه ها بود.وی خواستار برقراری صلح همه جانبه در افغانستان بودوی در 8 مارس طی یک سخنرانی چنین گفته بود: ما آرزو داریم مانند همه مردم دنیا با آرامش زندگی کنیم.
یوسف احمدی، سخنگوی طالبان مسئولیت قتل ستاره را بر عهده گرفت. بگفته احمد ولی کرزای رئیس شورای ولایتی قندهار در نوامبر 2008 حملات دیگری به شورای ولایتی قندهار شده بود که همگی جان سالم بدر برده بودند. ولی این بار ستاره، این خدمتگزار صادق به شهادت رسید قبل از آن ملاله از قندهار که در اداره پلیس خدمت می کرد مورد حمله تروریستی قرار گرفت و کشته شد. صفیه یکی از مسئولین امور زنان ازدیگرزنانی بود که در خشم طالبان سوخت.
امروز زنان در افغانستان بهای سنگینی برای آزادی میدهند. چنانچه تعدادی از فعالان جنبش زن در افغانستان در بیانیه ای روبه همه آنانی که به آزادی وانسانیت باور دارند نوشته اند، چرا باید سکوت کنیم؟ همه انسان هستیم و انسان در برابر تبعیض سکوت نمی کند. نمی توان انسان بود ولی آزادی را انکارکرد. به همین دلیل است که این روزها هزاران حنجره از هرگوشه ای از جهان برعلیه تبعیض و بنیاد گرایی فریاد می کند. در این بیانیه به خوبی بنیاد گرایی که سر منشاء خشونت و ظلم محسوب می شود به وسیله زنان افغانی هدف قرارگرفته است. همان بنیاد گرایی که در شخصی ترین حریم خصوصی زن و مرد دخالت می کند. برای زن تعداد تمکین جنسی از شوهر معین کرده ویا زن را در قانون به آرایش برای شوهر موظف می کند. از قرار تمامی مشکلات افغانستان برطرف شده و رهبران شیعه تنها خودرا مکلف به تعیین نحوه آرایش کردن و تمکین جنسی زنان می دانند. از قرار تمامی خشونت از افغانستان رخت بربسته و تنها مشکل بیرون رفتن زنان از خانه باقی مانده است. همان گونه که در ایران نیز بجای فقر زدایی چکمه زدایی می کنند، بجای مبارزه با قتلهای ناموسی باسایز روسری و مانتوی زنان برخورد میکنند و بجای توسعه و رفاه اجتماعی تنها دغدغه آنان حفظ حقوقی است که آقایان مشخص می کنند. وبجای حل فروپاشی اخلاق تنها هرروز به گسترش قدرت و ثروت خود می اندیشند. زنان افغان بخوبی برای تمام تاریخ از همه ما پرسیده اند: چرا سکوت کنیم؟