کمیته همگرایی جنبش زنان با چه هدفی تشکیل شده و چه فعالیت هایی قراراست انجام دهید؟ همگرایی جنبش زنان یک نوعی ائتلاف بین گروه های میانی جنبش زنان است و مجموعه ای از گروه های کمپین محور، فعالان حزبی و فعالان جامعه مدنی را تشکیل می دهد. هدف این همگرایی در واقع استفاده از فرصت انتخاباتی و فضایی است که در حال حاضر به وجود آمده و در واقع یکی از استراتژی های اصلی، استفاده از این فضا برای طرح مطالبات زنان و حساس کردن جامعه به خواسته ها و نیازهای زنان است. در ضمن این همگرایی قصد دارد کاندیداها را مجبور کند به خواسته های زنان توجه کرده و در مورد این مطالبات تنها وعده وعید نداده و وادار شوند برنامه های جنسیتی خود را ارائه کنند. البته خواسته این همگرایی به صورت تشریحی در دفترچه ای مطرح شده اما دو خواسته محوری داریم که الحاق به کنوانسیون رفع هر گونه اشکال تبعیض از زنان و بازنگری در مواد 19، 20، 21، و 115 قانون اساسی در راس موارد قراردارند. آیا بین فعالان جامعه زنان اجماعی در خصوص اینکه چه مطالباتی اولویت دارد وجود دارد؟ این گروه چه بخش هایی از جنیش زنان را پوشش می دهد؟ یعنی چقدر فراگیر است؟ به اجماع رسیدن در میان گروه هایی که یک سر آن سکولار است و یک سر آن ملی مذهبی یا اصلاح طلب، کار راحتی نیست. ما طی جلسات طولانی و بحث های اقناعی به این نتیجه رسیدیم که نمی شود به راحتی همه خواسته های جنبش زنان را یک جا و به صورت حداکثری مطرح کرد. در نتیجه این خواسته ها مخرج مشترک خواسته های حداقلی و حداکثری شده است. برای مثال در اول کار بنا بود بازنگری همه مواد قانون اساسی و الحاق به کنوانسیون بدون قید و شرط مطرح شود و موضوعاتی مثل پوشش زنان و مذهب و غیره نیز جزو مطالبات باشد اما گروه هایی بودند که معتقدند مسئله زنان با اجرای درست همین قانون اساسی هم قابل حل است. به هر حال در طیف های مختلفی که در کنفرانس مطبوعاتی شرکت کردند این گونه گونی مشخص است و حضور افرادی از اعظم طالقانی و الهه کولایی گرفته تا سیمین بهبانی و شیرین عبادی، نشان می دهد که پوشش این طیف از جنبش زنان وسعت زیادی دارد. آیا کسی از نمایندگان زن مجلس هم با این گروه در تماس است؟ آیا آنها را به جلسات خود دعوت کرده اید؟
هنوز چند روزی از اعلام موجودیت این “همگرایی” نمی گذرد. ما چهار کمیته کاری داریم که یکی از آنان مسوولیت مذاکره با کاندیداها را به عهده دارد و اغلب کسانی که در آن عضوند به نحوی به این کاندیداها دسترسی دارند. البته ما بنا نداریم از کاندیدای خاصی حمایت کنیم و فقط می خواهیم خواسته هایمان را بگوییم اما در عین حال اکثر فعالان این همگرایی معتقدند که زنان ایرانی اسیب های زیادی از دولت احمدی نژاد یا مجلس هشتم و هفتم خورده اند و نباید روی مذاکره با این افراد چندان حسابی باز کرد.
آیا با کاندیداها تماس گرفته اید؟ به صورت مشخص از کاندیداها انتظارتان چیست؟ اینکه در خصوص مطالبات زنان هم بیانیه بدهند یا اولویت های شما را در برنامه های انتخاباتی خود مطرح کنند؟
کمیته مذاکره با کاندیداها بناست با کاندیداها و یا ستادهای آنان وارد گفتگو شود و به طور مشخص از آنها بخواهند که در سخنان خود موضوع الحاق به کنوانسیون و بازنگری مواد قانون اساسی را متعهد بشود. در عین حال اهل قلم و فعالان از طریق رسانه ها، و مردم از طریق تماس با ستادها و تلفن و یا اس ام اس به کاندیداها در زمانی که مصاحبه تلوزیونی دارند یا شرکت در سخنرانی های انتخاباتی آنان، کاندیداها را وادار به واکنش نسبت به خواسته های محوری زنان کنند. در عین حال موضوع ما این نیست که کاندیداها فقط وعده وعید انتخاباتی بدهند. انها باید بتوانند برنامه های دولت خود را بخصوص در مورد سیاست های جنسیتی به ملت ارائه دهند.
در میان کاندیداهای ریاست جمهوری تا کنون کدامیک توجه بیشتری به این موضوعات از خود نشان داده اند؟ چون به صورت مشخص آقای کروبی چندبند از بیانیه های اخیرخود را به موضوع حقوق زنان اختصاص داده بودند؟
الان همه کاندیداها در شعارهای انتخاباتی خود حرفهایی می زنند که بیشتر جنبه ایجاد شور و هیجان انتخاباتی دارد تا ارائه یک برنامه مشخص. آقایان باید توجه خود را در مورد مسائل و مطالبات زنان ببرند روی برنامه معطوف کنند نه روی وعده و وعید هایی که گاهی از این سخنرانی تا سخنرانی دیگرشان نقض می شود
آیا این مطالبات رابا کاندیداهای محافظه کاران هم مطرح خواهید کرد؟
چون ما موضع گیری خاصی در مورد طرفداری از کاندیدای خاصی نداریم طبیعی است که اگر مقدور باشد حتی با احمدی نژاد هم مطرح خواهیم کرد هر چند که ایشان در وعده های گذشته بخصوص در مورد “ کار نداشتن به موی سر زنان” و ”محاسبه ارزش کار خانگی زنان خانه دار” که تنها دو وعده انتخاباتی او در مورد زنان بوده است خلف وعده آشکاری کرده و اعتماد بخش وسیعی از زنان را از خودش سلب کرده است. علاوه بر در دوران خدمت وی وضعیت زنان از هر نظر وخیمتر شده است. البته هنوز امکان دارد کاندیداهای دیگری از طرف اصول گرایان مطرح شود و در هر صورت چون هدف ما طرح مطالبات زنان است فرقی نمی کند با کدام کاندیدا مذاکره و گفتگویی اتفاق بیفتد
آیا فضای کافی مطبوعاتی و رسانه ای برای برجسته سازی فعالیت های کمیته همبستگی وجود دارد تا صدای شما به گروه های مختلف مردمی برسد؟ آیا رسانه های داخلی در این زمینه علاقه مندی از خود نشان می دهند؟
شما به عنوان روزنامه نگار بهتر می دانید که چقدر فضاهای مطبوعاتی داخل کشور با سانسور و و محدودیت و حتی خود سانسوری مواجه است بنابراین طرح این خواسته ها خیلی هم اسان نیست. اگر این روزها هم چند سطری در مورد خبرهای ”همگرایی” کار می شود بخاطر فضای انتخاباتی است که در آن فضای فعالیت رسانه ها کمی بازتر می شود. مساله ما هم همین است که از این فضای باز نسبی مطبوعاتی برای طرح خواسته ایمان استفاده کنیم. الان بعضی از دوستان گله می کنند که چرا جنبش زنان باید خودش را درگیر انتخابات بکند اما اگر ما در شرایط عادی دسترسی به فضاهای رسانه ای داشتیم آن وقت دیگر نیازی به استفاده از این فضاهای موقتی و سوار شدن بر قطار انتخابات نداشتیم و به صورت دیگری مشارکت خود را نشان می دادیم.
