فصل انتخابات مجلس دهم، در دورانی آغاز شده است که شعله های آتش بنیادگرایی و نظامی گری در منطقه به این و آنی، ایران را هم در خود فرو خواهد کشید. در منطقه ای که کشورهایی همچون لبنان و سوریه و عراق مواضع اصلی مناقشات جهان هستند، در منطقه ای که مداخله و حمله نظامی کشورهای پرقدرت جهان بارها تجربه شده است، در منطقه ای که هم داعش را در خود پرورانده و هم در مبارزه با خشونت وحشیانه داعش دست به اسلحه برده است، در منطقه ای که بسیاری از کشورهایش تنها به دلیل “رودربایستی” با غرب مستقیما اقدام به لشکرکشی به کشورهای همسایه نمی کنند و کشورهایی مثل ایران نیز با مواضع جدیدی همچون “جنگ های نیابتی” ظاهر می شوند، کدام سیاست راهبردی توان راه بردن به شرایطی معتدل تر و آرام تر را دارد؟
بی تردید در ملغمه ای از نظامی گری، سودجویی، اقتدارگرایی، توحش و زن ستیزی، تئوری های عملگرایانه و خردگرایانه در صورتی می تواند در سیاست های کلان بینالمللی تاثیرگذار باشد که با رعایت اصولی مثل آزادی مشارکت سیاسی و آزادی انتخابات، از سوی ملت مشروعیت یابد.
در این شکل، عاملیت جامعه مدنی صلح طلب و برابری خواه همچون آتشی پایدار میتواند مسیر تعیین سرنوشت سیاسی یک کشور را در منطقه روشن سازد. مشارکت سیاسی مردمی اراده مند برای برگزاری انتخاباتی آزاد در هر دو سطح توده ها و نخبگان “هم تاکتیک، هم استراتژی” برای ماندگاری این آتش است.
از قضا، اینروزها همزمان با تلخ ترین و خونبارترین دوران منطقه، انتخابات پارلمانی ایران در راه است. شاید بتوان از این دوران، همچون بزنگاهی پرفرصت در بحبوحه نظامی گری و انواع خشونت، استفاده ای بخردانه کرد.
در این بزنگاه، مبارزه مدنی برای به کرسی نشاندن حق مشارکت سیاسی و انتخابات آزاد و تلاش برای حضور مقتدرانه زنان صلح طلب و برابری خواه در حوزه های زمامداری، سیاستی راهبردی است که میتواند از سوی یک ملت دردمند و در خطر اتخاذ شود. در این دوران دلهره آور، عاملیت جامعه مدنی زنان برای پیشبرد اهداف ضد خشونت و برابری خواهانه شرط اصلی رویارویی با این بلواست.
اگر زنان کردستان در همین دوران برای دفاع از بوم خویش همچون رزمندگانی خردمند راه بر ورود سپاه خشونت بستند، زنان ایرانی با جضور در سنگر مجلس و با نمایندگی کردن مطالبات ضد خشونت و صلح جویانه جامعه خویش دست مردان منطقه را برای اعمال خشونت های رنگ و وارنگ خواهند بست.
شکل گیری کمپین “تغییر چهره مردانه مجلس” پیشتر از آغاز فصل انتخابات، حرکتی پیشرو و خردمندانه در راه ترویج و آموزش حق مشارکت سیاسی و انتخابات آزاد است که میتواند همچون سنگری برای مبارزه زنان با سیاست های خشونت آمیز منطقه نقش داشته باشد. با نگاهی به سرعت وقایع خشونت بار در منطقه این کمپین پیش از موعد بیانگر عاقبت اندیشی زنان فعال ایرانی در موضوعات مورد مناقشه است.
این حرکت در فرآیند دستیابی به اهداف خود، بی تردید در چگونگی آرایش نیروها و مناسبات میان عوامل درگیر در منطقه تاثیر به سزایی خواهد داشت. تجربه استفاده از فرصت انتخاباتی در مناطق پر مناقشه پیش از این در کشورهایی مانند برمه، اوکراین و… در دوره های مختلف، تجربه موفقی در پیشگیری از اعمال خشونت های سیاسی و درگیری های نظامی بوده است.
در حقیقت، جنبش زنان ایران به عنوان یکی از هشیارترین نیروهای اجتماعی با رویکرد عمل گرایانه این کمپین، پیشتاز رویارویی با سیاست های خشونت آمیز هم در منطقه و هم در کشور خویش شده است. طولانی کردن دوران انتخابات با اعلام موجودیت پیش رس این کمپین، نوعی زمان افزایی برای استفاده از مزایای نسبی این دوران به نفع ترویج، تبلیغ و آموزش حق مشارکت در انتخاباتی آزاد است. این راه در ادامه خویش و با تکیه بر عاملیت فعالان جنبش زنان، همچون سیاستی راهبردی بر سیاست های بین المللی و مناسبات سیاسی در منطقه تاثیرگذار خواهد بود. در حقیقت اعضا و حامیان این کمپین، از طریق مبارزات خشونت پرهیز در درون “سرزمین” خویش اراده پایان بخشیدن به خشونت در سراسر “زمین” خویش را دارند.
منبع: مدرسه فمینیستی