در حالیکه رسانه های بین المللی بر برنامۀ هسته ای ایران تمرکز کرده اند، از تحول مهم دیگری در این کشور غافل شده اند. به رغم تشدید تحریم های اقتصادی، دولت ایران طرح فراگیر خصوصی سازی را در پیش گرفته است. این طرح سال ها با مخالفت شدید ایدئولوژیک روبرو شد، اما بنظر می رسد تلاش های فعلی در جهت خصوصی سازی از حمایت گروههای برجستۀ سیاسی و آیت الله علی خامنه ای رهبر ایران برخوردار است.
دولت قول داده است خود را از تمامی مؤسسات و شرکت های عمومی که نیازی نیست ادارۀ آنها بدلایل امنیت ملی در اختیار دولت باشد، کنار بکشد. با توجه به این برداشت عمومی، بنظر می رسد بسیاری از شرکت های دولتی در حوزۀ بانکداری، فولاد، پتروشیمی، معدن، انرژی و فناوری و ارتباطات در آینده خصوصی شوند. دولت حتی در حال فروش سهام شرکت موفق ملی مخابرات در بازار بورس تهران است.
آنچه که طرح ابتکاری خصوصی سازی ایران را جالب تر می کند، این است که این امر با تأکید شدید بر جذب سرمایه گذاری خارجی همراه گردیده است. ایران هم اکنون در بسیاری از صنایع 100 درصد اجازۀ مالکیت به شرکت های خارجی می دهد، البته مادامی که سهم کلی این شرکت ها در هر صنعت از 35 درصد تجاوز نکند. ایران با ایجاد فرصت های جالب برای سرمایه گذاری خارجی تلاش می کند تأثیر تحریم های بین المللی را که هدف آنها منع سرمایه گذاری خارجی در ایران است، جبران نماید.
این تحریم ها در طول دو سال گذشته به طور مؤثر توانسته اند مانع از سرمایه گذاری بسیاری از شرکت های اروپایی و آسیایی در ایران شوند، اما در عین حال شرکت های دیگری وجود دارند که مایلند در ایران سرمایه گذاری کنند.
بزرگ ترین شرکت صنعتی آهن آلات روسیه ، ام ام کی، به خرید یکی از بزرگ ترین کارخانه های فولاد ایران، شرکت فولاد اصفهان، ابراز علاقه کرده است. ایران در نظر دارد ظرف چند هفتۀ آینده 92 شرکت انرژی خود را به بخش خصوصی واگذار کند و بنظر می رسد این شرکت ها اساسا ً هدف سرمایه گذاران خارجی هستند.
اما خصوصی سازی تحت شرایط فعلی یعنی تشدید فشارهای بین المللی و خطر مقابله نظامی با ایران ریسک بزرگی است. این احتمال وجود دارد که ایران ناچار شود برای جذب سرمایه گذاران خارجی به سازش قابل توجهی تن دهد.
منبع: اینترنشنال هرالد تریبیون، 12 اوت