پس از انقلاب به یاد ماندنی بهمن ماه 1357ملت ایران و به منظور احیاء و پاسداری از حقوق مردم نجیب این سرزمین قرار شد:
• حکومت مردم سالار باشد
• میزان رأی ملت باشد
• به کمک مردم، توی دهن دولت‌های فاقد مشروعیت زده شود
• بند بند قانون اساسی بدون کم و کاست به اجرا درآید
• نیروی انتظامی و نیروهای مسلح در کنار مردم و حافظ مال و جان آنان باشند
• اجتماعات مسالمت آمیز جزء حقوق مسلم مردم باشد
• روزنامه‌ها و مطبوعات آزادی کامل داشته باشند تا مردم بتوانند از طریق آن آزادانه بر نحوه کار مسئولین انتقاد کنند
• صدا و سیما با مردم صادق باشد و به مردم درس راست گوئی و درست اندیشی بدهد و بزرگترین دانشگاه باشد
• قرار شد……..
آیا حقیقتاً چنین شد؟ چرا کار ما به اینجا کشید که در کمتر ا ز سه دهه سوگوارانه شاهد ریخته شدن خون جوانان معصوم و بی‌گناهمان باشیم ؟ چرا دانشجویان عزیز و دختران و پسران پاک اندیش و نگران ما باید بی‌دلیل مورد حمله وحشیانه قرار گرفته و راهی سیاه چالها شوند؟ به کدام دلیل ملتی که هنوز خستگی یک انقلاب بزرگ را به تن دارد باید این همه زندانی سیاسی داشته باشد؟ چه کسانی مسئول این جفاها در حق این ملت شریف حق جو هستند؟ و چه راهی برای مردم باقی مانده است تا بتوانند خواست‌های مشروع خود را بیان کنند! مگر مردم ایران چه می‌خواهند؟ آیا شعار “دروغ ممنوع” از زیباترین و مسالمت آمیزترین و خداپسندانه ترین شعارها نیست؟ و حمل این شعار توسط جوانان پر شور و با کمال و پاکدل ما یک افتخار بزرگ و یک جهش بلند اخلاقی در جامعه‌ای متأثر از انواع بداخلاقی ها بشمار نمی‌رود؟
من به عنوان یک خدمتگزار ناچیز و عاشق مردم این سرزمین و ایران عزیز و میلیونها نفر مانند من درد و فریاد مان را به کجا ببریم و این همه کج روی‌ها را در چنین مدتی کوتاه چگونه توجیه کنیم؟
با توجه به مسائل ایجاد شده به نظر می‌رسد برای جلب اعتماد عمومی و حل مشکلات موجود ، حکومت باید صادقانه و با درستی و شفافیت با مردم روبرو شود و از این همه بیدادگری و گستاخی و بی‌ادبی که در حق مردم به ویژه جوانان رشید و آگاه و افتخارآفرین که صاحبان اصلی این دیارند انجام شده است، پوزش بخواهد و با دلجوئی از خانواده‌های محترمی که عزیزشان را از دست داده‌اند و آزاد کردن بی‌قید و شرط زندانیان سیاسی و دانشجویان در بند و تأمین حقوق ذکر شده در قانون اساسی زمینه‌ای فراهم کند تا در سایه بزرگواری و دریادلی مردم بتواند به حیات سیاسی خود ادامه دهد و در جهت تحقق اهداف یاد شده گام بردارد.
منبع: نوروز