شبکه‌ی ۳ تلاش می‌کند تا در هر شماره‌ی هنر روز، نشریات اینترنتی را که با محتوای ادبیات و هنر و به زبان فارسی منتشر می‌شوند به خوانندگان معرفی کند.
معرفی سایت‌های “گفت‌وگوی هارمونیک” و “مجلهی ملودی”:
گفت‌وگوی هارمونیک : دو دهه موسیقی فارسی
گفت‌وگوی هارمونیک وارد دومین دهه‌ی فعالیت خود شده است. این سایت، قدیمی‌ترین مجلهی اینترنتی موسیقی به زبان فارسی به شمار می‌رود. هارمونی تاک در ۱۸ فروردین ۱۳۸۲ به صورت وبلاگ و به دست کامران وطن‌آبادی راه‌اندازی شد. پس از گذشت حدود ۱۰۰ روز از این تاریخ، نویسندگان دیگری به هارمونی تاک اضافه شد و این همکاری، باعث شد تا این وبلاگ به مجله‌ای اینترنتی تبدیل بشود. از سال ۱۳۸۵، سجاد قنادپور سردبیری این سایت را بر عهده دارد. گفت‌وگوی هارمونیک به طور روزانه به روزرسانی می‌شود.
گفت‌وگوی هارمونیک ۱۶ بخش متنوع دارد، از جمله؛ “موسیقی کلاسیک غربی:، “موسیقی کلاسیک ایرانی”، “موسیقی جز و بلوز”، “موسیقی راک”، “موسیقی فیلم” و…
گفت‌وگوی هارمونیک/ سردبیر: سجاد پورقناد/ نویسندگان: محسن قانع بصیری، کاوه رهنما، پیمان سلطانی، شاهین مهاجری، علیرضا جواهری، آروین صداقت کیش، سامان ضرابی، رضا ضیایی، علی نوربخش، هادی سپهری، سعید یعقوبیان، علی نجفی ملکی، بابک ولی‌پور، کامیار صلواتی.
مترجمان: منیره خلوتی، محبوبه خلوتی.
مجلهی ملودی: موسیقی با قواعد روزنامهنگاری نوین
مجلهی موسیقی ملودی در تاریخ ۱۵ دی‌ماه ۱۳۸۸ متولد شد. “ملودی مگ” کوتاه شده‌ی عبارت “ملودی مگزین” است که در زبان انگلیسی، مجلهی ملودی معنی می‌دهد. این رسانه‌ی آنلاین از قواعد روزنامهنگاری نوین پیروی می‌کند. مجلهی موسیقی ملودی تلاش دارد مطالب را به گونه‌ای ویرایش کند که با سلیس‌ترین شیوه‌ی نگارش، اطلاعات را مطابق با استانداردهای روزنامهنگاری آنلاین، به مخاطبان خود منتقل کند. خبر رسانی، تحلیل، نقد، معرفی و انعکاس رویدادهای مهم موسیقی ایران و جهان از جمله اهدافی هستند که مجلهی موسیقی ملودی در خط مشی خود آن‌ها را لحاظ می‌کند. تیم مجلهی موسیقی ملودی با آموزش‌های حرفه‌ای در تلاش است ضمن پرهیز از جهت‌گیری و به نحوی بی‌طرفانه، گام‌هایی را در راه پیشرفت فرهنگ موسیقایی کشور بردارد. مجلهی ملودی از سوی نخستین جشنواره‌ی وبلاگ‌ها و وب‌سایت‌های موسیقی ایران که در تیر ماه ۱۳۹۰ با حمایت خانه‌ی موسیقی برگزار شد، موفق شد در بخش گزارش به‌عنوان سایت برگزیده انتخاب شود. این مراسم در ۱۷ تیر ماه ۹۰ در تالار بتهوون خانه‌ی هنرمندان تهران برگزار شد.
همچنین مجلهی موسیقی ملودی در چهارمین جشنواره‌ی وب ایران که در بهمن ماه ۱۳۹۰ برگزار شد در دو بخش بهترین مجلهی آنلاین و بهترین سایت موسیقی کاندید دریافت جایزه شد.
مجلهی موسیقی با وجود بخش مقالات و نگاهی که به نقد و تحلیل موسیقی دارد، بیش‌تر بر اخبار موسیقی تاکید دارد. در بخش مقالات این سایت، مقاله‌ای درباره‌ی “ویلی نلسون” آمده است که آن را این‌جا می‌خوانید:
تیم مدیریت: ثمر سعیدی، شراره پرهام، راحله سجودی
طراح و مدیر فنی سایت: سینا سعیدی
نویسندگان، عکاسان و هنرمندانی که تاکنون با مجلهی موسیقی ملودی همکاری کرده‌اند:
مونا مهربان، احسان خان‌محمدی، سحر منصوری، ثمر سعیدی، راحله سجودی، شهرزاد اکبر، لیا شیرازی، سهند اطهری، شهرزاد شاه کرمی، نفیسه حاجاتی، مکنونه صافی، وحید اسماعیل‌زاده، مسعود تاجیک، پیمان امدادی، بابک رجبی، عرفان رضایت‌بخش، میلاد باقری، محمدرضا سعیدی.
درباره‌ی ویلی نلسون، خواننده و آهنگساز سبک کانتری
عرفان رضایت‌بخش
“ویلی نلسون” خواننده، ترانه‌سرا، آهنگ ساز سبک کانتری و همچنین شاعر، مؤلف و بازیگر آمریکایی است که در سی ام آوریل سال ۱۹۳۳ در شهر آبوت در ایالت تکزاس متولد شد. این هنرمند فعالیت خود را در سال ۱۹۵۶ به عنوان یک خواننده‌ی کانتری در شهر ونکوور ایالت واشنگتن آغاز کرد و اولین ترانه‌ی خود با نام No Place For ME را ضبط کرد. در آن زمان ویلی به عنوان گوینده‌ی رادیو روزها را سپری می‌کرد و شب‌ها در کلوپ‌های ونکوور آواز می‌خواند. شاید بتوان شروع موفقیت‌های او را از سال ۱۹۶۰ دانست یعنی زمانی که یکی از ترانه‌هایش به نام Family Bible را به یک معلم گیتار به نام “کلود گری” به قیمت ۵۰ دلار فروخت. پس از استقبال گسترده‌ای که از این ترانه شد، ویلی به نشویل رفت.
در نشویل هیچ‌کدام از کمپانی‌های ضبط موسیقی از کار او استقبال نکردند اما نهایتا با کمک “هنک کوچران” و استعداد ترانه‌سرایی ویلی، او توانست با شرکت Pamper Music قراردادی امضاء کند و پس از آن‌که “ری پرایس” خواننده‌ی مشهور آن زمان، ترانه‌ی Night Life ساخته‌ی نلسون را خواند، ویلی به عنوان نوازنده‌ی گیتار باس به عضویت گروه نوازندگان ری پرایس به نامCherokee Cowboys در آمد. ترانه‌های ویلی که برای دیگر هنرمندان نوشته بود بسیار مورد استقبال قرار گرفتند از جمله Hello Walls که توسط “فارون یانگ” اجرا شد و معروف‌تر از همه ترانه‌ی Crazy با اجرای “پتسی کلاین” که تبدیل به پرطرفدارترین ترانه‌ی Jukebox برای تمام دوران لقب گرفته است. بعد از این موفقیت‌ها در سال ۱۹۶۱ بود که ویلی قراردادی با شرکت Liberty Records امضاء کرد و با دو ترانه‌ی اول که با این شرکت به عنوان خواننده منتشر کرد به نام‌های Willingly و Touch Me به ترتیب به رتبه‌های ۱۰ و ۷ جدول پرفروش‌های کانتری راه پیدا کرد. در سال ۱۹۶۴ ویلی به توصیه‌ی “چت اتکینز” به کمپانی RCA Victor Records پیوست و آلبوم Country Willie-His Own Songs را در آوریل ۱۹۶۵ منتشر کرد. در همین سال بود که ویلی به عضویت Grand Ole Opry در آمد.
ویلی نلسون هم اکنون در Maui هاوایی در یک مجتمع خصوصی که در آن تمام خانه‌ها از انرژی خورشیدی استفاده می‌کنند ساکن است. او در سال ۲۰۰۴ به علت نواختن زیاد گیتار از ناحیه‌ی کمر دچار آسیب دیدگی شد و به توصیه پزشکان مجبور به لغو تمامی برنامه‌های خود شد.
ویلی نلسون را به عنوان یک سمبل در آمریکا می‌شناسند. او در سال ۱۹۹۳ به عضویت تالار مشاهیر موسیقی کانتری در آمد.
این هنرمند کهنه‌کار تا به حال جوایز متعددی به خاطر فعالیت‌های اجتماعی و بشر دوستانه‌اش دریافت کرده است.
در سال ۲۰۰۵ سناتور ایالت تکزاس یک اتوبان ۷۹ کیلومتری در منطقه‌ی “تراویس کانتی” این ایالت را به نام ویلی نلسون معرفی کرد که مورد استقبال ۲۳ سناتور از ۳۱ سناتور ایالت تکزاس قرار گرفت.
شاید یکی از یادگاری‌های ویلی نلسون، غیر از ترانه‌های ماندگارش، که تا سال‌ها باقی خواهد ماند، رستوران بین راهی Willie’s Place در هیلزبورو ایالت تکزاس باشد که بر سردر آن تصویری از ویلی نلسون در حال نواختن گیتارش که آن را هم نام اسب “روی راجرز” بنیان‌گذار گروه کانتری ,Sons of the Pioneers یعنی Trigger نام‌گذاری کرده، نقاشی شده است.
