شیوه های مختلف برای یک هدف

نویسنده

‏‏northkorea.jpg

آمریکا تصمیم گرفته است نام کره شمالی را از فهرست معروف به کشورهای حامی تروریسم ‏خارج نماید. این تصمیم پس از مدت ها انتظار و بعد از ارائه گزارش هسته ای پیونگ یانگ ‏انجام می شود.‏

دولت بوش به اقدام جسورانه کره شمالی در بازگشت به دامان جامعه جهانی و تسلیم نمودن ‏گزارشی از برنامه های هسته ای خود به بازرسان خارجی، خیلی سریع واکنش نشان داد. ‏

بوش باعجله از اقدام کره شمالی استقبال کرده و قول داد آمریکا «هر اقدامی را با پاسخی» ‏جبران خواهد نمود. ایالات متحده به عنوان بخشی از این معامله، برخی از محدودیت ها را از ‏سر راه همکاری با کره شمالی بر می دارد و ظرف 45 روز، این کشور را از فهرست دولت ‏های حامی ترورریسم خارج خواهد نمود.‏

رژیم کره شمالی نیز در همین راستا، روز جمعه برج خنک کننده رآکتور یونگ بیون در 60 ‏مایلی شمال پیونگ یانگ را تخریب نمود. ‏

انتظار می رود گزارش ارائه شده از سوی کره شمالی به عنوان منزوی ترین کشور دنیا، ‏جزئیات توانمندی های آن کشور در زمینه انرژی هسته ای و تسلیحات هسته ای را برملا ‏سازد. این در جهت برآورده ساختن مهمترین خواسته آمریکا و سایر کشورهاییِ است که کره ‏شمالی را منشأ خطرناک ناامنی می شمارند.‏

هرچند دولت بوش این اقدام کره شمالی را به عنوان یک برتری دیپلماتیک و پیروزی ‏واشنگتن تعبیر نموده، اما معامله انجام شده با آن کشور در داخل آمریکا با انتقاد روبرو شده ‏است. منتقدان معتقدند زبان این توافق «زیاده از حد نرم» است و دولت نتوانسته از موضع ‏قدرت در آن ظاهر شود. اعتقاد بر این است که کره شمالی تا کنون به کمک رآکتور خود در ‏یونگ بیون، مقدار پلوتونیوم لازم برای ساخت نیم دوجین بمب هسته ای را تولید کرده است. ‏

درهر صورت، اظهارنامه هسته ای کره شمالی جزئیات لازم در سه مطلب حیاتی را در ‏اختیار نمی گذارد: بمب هایی که تا همین جای کار توسط کره شمالی ساخته شده است، تلاش ‏های آن کشور برای تولید تسلیحات هسته ای ضمن غنی سازی مخفیانه اورانیوم که بحران ‏سال 2002 را بدنبال داشت، و اتهاماتی که به کره شمالی برای کمک به سوریه در ساخت ‏نیروگاه هسته ای وارد شده است.با همه اینها، متقاعد ساختن کره شمالی به همکاری با جامعه ‏جهانی و پایان دادن به انزوای خطرناک این کشور، پیشرفتی خوشایند است. ‏

‏ ‏

این امرضمناً نشان می دهد استفاده از دیپلماسی و گفتگو به جای زور در حل وفصل ‏موضوعات دشواری نظیر این، مفیدترند. گذشته از آن، دیپلماسی و گفتگو به خاطر ماهیت ‏صلح طلبانه خود، می بایست در رأس گزینه های جامعه جهانی و قدرت های بزرگی نظیر ‏آمریکا قرار بگیرند. ‏

برای همین است که این دو ابزار می بایست دربرابر ایران نیز به کار روند. اکنون که آمریکا ‏و غرب توانسته اند با کشوری که زمانی بوش آنرا محور شرارت می خواند بوسیله گفتگو ‏کنار بیایند، واشنگتن می بایست خط مشی مشابهی را برای پرداختن به موضوع ایران به بوته ‏آزمایش بگذارد.‏

مخصوصاً وقتی این نکته را درنظر می گیریم که ایران نیز یکی از محورهای به اصطلاح ‏شرارت جورج بوش بوده است.( محور سوم نیز صدام حسین در عراق بود) اگر امکان گفتگو ‏میان آمریکا و کره شمالی حول مسأله هسته ای وجود دارد، چرا تهران و واشنگتن مشکلات ‏شان را سر میز مذاکره حل نکنند؟


منبع: خلیج تایمز- 27 ژوئن ‏