سخنان حسن روحانی در جمع روسای دانشگاه ها و مقامات وزارت علوم که طی آن با لحن تندی منتقدان توافق ژنو را “عده ای کم سواد” دانسته بود، واکنش گسترده مخاطبان وی را در پی داشت.از روزنامه کیهان که با تیتر “یک سبد اهانت تقدیم به منتقدان دولت”، به این سخنان واکنش نشان داد تا جهان نیوز که “سئوالات یک بی سواد مزدور” از حسن روحانی را مطرح کرد.
در این میان اما، مهرداد بذرپاش مشاور محمود احمدی نژاد در دولت دهم، ظاهرا بیش از بقیه ناراحت شده که به افکارنیوز گفته است: “در پاسخ به این اظهارات رئیس‌جمهور باید گفت، ما بی‌سوادیم و سواد شما هم در نحوه توزیع سبدکالا کاملاً نمایان و مشهود بود. بهترین پاسخ به آقایان همین یک مصرع است که گفت، ادب مرد به ز دولت اوست”.
حسین شریعتمداری، نیز در سرمقاله دیروز کیهان درباره این اظهارات نوشته است: “آقای رئیس‌جمهور در حالی منتقدان توافقنامه ژنو یعنی بسیاری از علما، مراجع، دانشگاهیان، متخصصان حقوق بین‌الملل و دانش هسته‌ای را «کم‌سواد» معرفی کرده و به آنان اهانت می‌کند که پیش از این، بارها بر ضرورت انتقاد و حتی تشویق منتقدان تاکید ورزیده بود.اکنون باید از جناب رئیس‌جمهور محترم پرسید؛ اگر «انتقاد» را لازمه پیشرفت، مانع دیکتاتوری و انتقادکنندگان را درخور تشویق می‌دانید، چرا به کسانی که بسیاری از آنان با ارائه مستندات روشن، به توافقنامه ژنو انتقاد کرده‌اند، تهمت «کم‌سوادی»! و مواجب‌بگیری! می‌زنید؟! و چنانچه حاضر نیستید کمترین انتقادی را بپذیرید چرا پذیرش اشتباه و انتقاد را بزرگترین شجاعت مسئولان معرفی کرده‌اید؟! این احتمال نیز به ذهن خطور می‌کند که مبادا برخی از اطرافیان رئیس‌جمهور محترم برای فرار از پاسخگویی خود در قبال بی‌تدبیری خسارت‌آفرین توزیع سبد کالا از اعتماد ایشان سوءاستفاده کرده و حمله تند و اهانت‌آمیز به منتقدان توافقنامه ژنو را به وی پیشنهاد کرده باشند، تا از این طریق، ماجرای یاد‌شده در واکنش منتقدان به اهانت رئیس‌جمهور و معاون ایشان، به فراموشی سپرده شود! که در این صورت، توجه و دقت بیشتر رئیس‌جمهور محترم نسبت به این طیف از اطرافیان ضرورت بیشتری خواهد داشت”.
او افزوده است: “آقای دکتر روحانی در اهانت خود به منتقدان توافقنامه ژنو توضیح ندادند چرا در بحبوحه اعتراض همگانی به بی‌تدبیری و ناتوانی دولت در توزیع سبد کالا به یاد توافق ژنو و اهانت به منتقدان آن افتاده‌اند؟! و معاون اول ایشان نیز، این پرسش را بی‌پاسخ گذاشت که دولت محترم در توافق ژنو، کدام دستاورد قابل ارائه و امتیاز درخور توجهی را برای ملت به ارمغان آورده است که به قول ایشان، برای برخی از منتقدان این توافقنامه «حسادت برانگیز»! باشد؟! «امتیاز نقد» دادن و وعده نسیه گرفتن، افتخار نیست که حسادت دیگران را در پی داشته باشد؟! تا آنجا که با ارائه شواهد و مستندات برگرفته از متن توافقنامه ژنو قابل دیدن است، تنها دستاورد درخور توجه توافقنامه یاد‌شده، اثبات «غیرقابل‌اعتماد بودن» آمریکاست و صد البته باید گفت که این دستاورد برای نسل‌های سوم و چهارم انقلاب که کینه‌توزی‌های آمریکا را از نزدیک ندیده بودند و همچنین برای برخی از دولتمردان که حریف را قابل اعتماد تلقی می‌کردند، دستاورد بزرگ و قابل ملاحظه‌ای است. و اما، به جناب آقای روحانی و برخی دیگر از دولتمردان محترم که توافقنامه ژنو را «بزرگترین توافق قرن»! و «نتیجه تسلیم قدرت‌های بزرگ»! می‌دانند پیشنهاد می‌کنیم زمینه‌ای برای یک نشست مشترک میان برخی از منتقدان و حامیان توافقنامه یاد‌شده فراهم آورند و هر دو طرف با این شرط که فقط به شواهد مستند از متن توافقنامه تکیه کنند، درباره آن به اظهارنظر بنشینند. باور ما این است که در آینده‌ای نه چندان دور، واقعیت تلخی که این توافقنامه در پی دارد، آشکار خواهد شد، اگر چه نشانه‌های آن از هم‌اکنون نیز قابل دیدن است”.
سایت صراط نیوز هم در مطلب اصلی دیروز خود، با انتقاد از حسن روحانی به خاطر لحن تندش نوشت: “پس از اظهارنظرات شاذ محمود سریع القلم و اکبر ترکان، اینبار نوبت رئیس دولت اعتدال بود که منتقدان خیرخواهش را مُشتی «کم سواد» و معدودی «مواجب بگیر» قلمداد کند. این سعه صدر(!) مثال زدنی حسن روحانی در قبال منتقدانش درحالی ابراز می شود که اینگونه برخوردها بیش از آنکه نشانگر رویکرد متسامح حقوقدانان باشد، یادآور خوی مستبدمآب و مشی غیرقابل انعطاف سرهنگ‌ها بود چراکه نامبرده پیشتر ادعا می‌داشت: «من سرهنگ نیستم؛ حقوقدانم!« با اندک تأملی بر سخنان وارده از سوی رئیس اعتدالیون در جمع رؤسای دانشگاه‌ها و مدیران پارک‌های فناوری، این شبهه در ذهن پدیدار می شود که حقیقتاً چرا «عطاران» دولت تدبیر تا بدین اندازه بر القای خوشبویی «مُشک» توافقنامه ژنو، اصرار دارند؟!جالب اینکه دولتمردان تدبیر و امید از سویی منتقدان داخلی ژنوچای را با چوب «مواجب بگیر» و «کم سواد» می رانند و از طرف دیگر اظهارات مقامات خارجی مبنی بر عدم پذیرش حق غنی‌سازی ایران را پاسخ نخ نما شده «تحت فشار بودن مقامات ۱+۵ از سوی لابی‌های صهیونیستی» توجیه می کنند! با اینحساب می باید از مسئولان دولت راستگویان این سئوال را پرسید که اگر منتقدان داخلی و مذاکره کنندگان خارجی، جملگی دروغگویند و ادعاهای کذب بر زبان می آورند، پس چه کسی راست می گوید؟! براستی چه عاملی موجب شده تا دوست و دشمن و حتی هواخواهان سینه چاک اعتدالیون نیز موضع سکوت را در ارتباط با توافق ژنو برگزیده و علیرغم خوشبینی های زایدالوصف کلیدداران، کماکان به دیده خوف و رجاء بدان بنگرند؟! با توجه به سبقه کوهسازی از کاه دولت راستگویان، ناگفته پیداست که اگر سر سوزن «چیزکی» از توافق ژنو عاید مملکت می بود، به قطع و یقین آنقدر در بوق و کرنا می شد که ایهاالناس کجایید ببینید چه «چیزها»یی نصیبتان شده است! با این وجود رئیس جمهور درحالی جمع کثیری منتقدین ژنوچای شامل؛ نمایندگان مجلس، مقامات کشوری و لشکری، تشکل های دانشجویی، کارشناسان هسته ای، دیپلمات های متخصص، دستاندرکاران رسانه های مکتوب و مجازی و درنهایت ۴۹.۷ درصد از مردم را به «کم سوادی» متهم می کنند که اعمال چنین برخوردهای توهین آمیزی، پیشتر از سوی ایشان و در جریان رقابت های انتخاباتی یازدهم، به شدت نهی می شد!”
خبرگزاری تسنیم، نزدیک به سپاه نیز با نقل قولی از آیت الله خامنه ای درباره توهین به “نیروهای انقلابی” می نویسد: “آه که چقدر فرزندان شما مشتاقند روزی این گزینه ها از روی میز به میدان عمل آورده شود. چرا که حکایت این روزهای ما مثل شبی است که آن ملعون برای حضرت ابالفضل امان نامه آورد و تا لحظه شهادت سینه حضرتش را سنگین نمود. آری پس از قطع نامه ۵۹۸ سینه همه فرزندان این انقلاب سنگینی می کند. پس ای کاش گزینه ها به میدان عمل می آمد و قدری فشار سینه مان را به اذن حضرتتان سبک می کردیم. کاش گزینه ها به میدان عمل می آمد و می توانستیم انتقام خون هزاران مردم بی گناه را در بحرین، سوریه و فلسطین بگیریم.دیر نیست روزی که در رکاب مولایمان و نائب امینش به خونخواهی جد غریبشان فریاد «یا لثارات الحسین» سر دهیم. منتظر باشید که ما نیز منتظریم”.
گفتنیست تعداد دیگری از نمایندگان مجلس و سایت های اصولگرا نیز انتقادات مشابهی را به سخنان حسن روحانی مطرح کرده اند؛ انتقاداتی که طرفداران دولت آن را به کینه جویی وابستگان دولت قبل نسبت داده اند.
احمد شیرزاد، نماینده اصلاح طلب مجلس ششم در همین باره به سایت “روز نو” گفته: “آنها در ۸ سال گذشته تمامی مناصب اجرایی را دست داشتند و خیلی هم دوست داشتند که افتخار حل و فصل پرونده هسته‌ای به اسم آنها تمام بشود ولی با بی‌تدبیری و بی‌درایتی‌شان تحریم‌ها را نصیب ملت ایران کردند و حال دولتی که آمده است که تدبیر به خرج می‌دهد ناراحت هستند و حسادت به خرج می‌دهند. دعوت آقای روحانی مسئله عمومی است و هدفشان آوردن صداهای دیگر در جامعه و شنیده شدن صداهایی است که در سال‌های اخیر بنا به دلایلی شنیده نشدند. در طی سال‌های اخیر فقط یک صدا درباره مسئله هسته‌ای در فضای عمومی شنیده می‌شد و بعد از تغییر دولت و رسیدن به توافق، آن صدا مجددا شروع به جوسازی کرده است که گویی همه ملت ایران با توافق مخالف هستند و آن حرف‌های ۸ سال گذشته را تکرار می‌کنند. آنها باید به خاطر عملکرد غلط و هزینه‌سازشان ابراز ندامت بکنند که موجب ایجاد مصائب و مشکلات عظیم برای کشور شدند، اما بجای شرمندگی، طلبکار هم هستند و مظلوم نمایی می کنند”.
