روز ۲۰۰۰ روزه می شود و یاد به اولین روزهایمان در جهان سایبری می برد.
سال ۱۳۸۲ « تریبون فمینیستی» را در مرکز فرهنگی زنان به همت اعضای روزنامه نگارمان راه انداخته
بودیم . بابضاعتی نه چندان چشمگیرو با شگفتی نه چندان کم از حضور در فضای سایبری که خیلی هامان از مزایا و مضرات آن اطلاعی نداشتیم.
سخن گفتن ازمضرات، درهزارروزهای دوم «روز» شگون ندارد،اما از مزایایش یکی ارتباط سریع فرامرزی با رسانه ها و بی نیاز به سفر از وطن بود. هرچند که دو سال بعد درسال ۱۳۸۴، یعنی درست همان سالی که روز متولد شد ما «ممنوعه شدیم».
درهمان سال مجله الکترونیکی « زنستان» را راه انداختیم تا روزی که با اخطار دادسرای اتاق اینترنت وزارت ارشاد و احضار مسئولان شرکت هایی که هاست و دامین سایت از آنها خریداری شده بود، این سایت مسدود شد. روزنامه نگاران دیگرسایت ها به ویژه سایت روزدر همان ایام با بازنشر مطالب زنستان از آن حمایت کردند و گروهی دیگر نیز مدد کردند تا مطالب بازیابی شد ودر گوشه ای دیگراز فضای سایبری همچون بخشی از تاریخ روزنامه نگاری سایبری زنان به ثبت رسید.
این حدیت با کمی و کاستی گفتم تا که نقش مثبت سایت های معتبر خارج از کشوررا درحفظ این فضا و در حمایت از سایت های داخلی به ویژه دردوره های سخت فیلترینگ تا بدین ایام گفته باشم. اما آن نقش که «روز» ایفا کرده است نه فقط حمایت، که ایجادنوعی پیوند و دوسویگی میان داخل وخارج کشوربوده است.
مهاجرت و دور شدن از فضای کاری داخل کشور،خواه روزنامه نگاری ، خواه اکتیویستی و …. هرچند که از طریق استفاده از رسانه های اینترنتی قابل حل باشد اما اولین تاثیرش پیدایی فاصله ای است نامرئی میان واقعیت موجود در جامعه با آنچه که دوست داریم ویا تصور میکنیم که هست.
این شکاف ایجاد شده مثبت یا منفی، به تدریج به ایجاد فاصله میان رویکردهای روشنفکران و کنشگران داخل و خارج کشور می انجامد و در نهایت خللی خواهد بود در پیشبرد روند دموکراسی خواهی.
رسانه هایی که با اعتقاد به تکثر گرایی فضایی برای انعکاس رویکردهای متفاوت روشنفکران، کنشگران و روزنامه نگاران داخل و خارج از کشورفراهم می کنند در واقع میتوانند نقش پل پیوند میان این شکاف ایجاد شده را ایفا می کنند.
روزآنلاین با دعوت از نویسندگان و روزنامه نگاران داخل و خارج کشور، با حضور روزنامه نگاران مستقلی که درهشت سال اخیر و به ویژه پس ازانتخابات سال ۸۸ از کشور خارج شده اند ،و با حفظ ارتباط مسئولانه با داخل کشوروبادعوت از روشنفکران و کنشگران خارج از کشور در ایجاد پل پیوند میان داخل و خارج نقشی بسزا داشته است. هرروز با گذر ازاین پل میتوان همچون گردشگری به گوشه و کنار جغرافیای سیال روشنفکری و کنشگری ایران سرک کشید.
زنان و«روز»
روز میهمان نواز است، اگرتاکنون بخش ویژه ای را به زنان اختصاص نداده است اما در بخش میهمان روز همواره شاهد بازنشر مطالب و گزارش هایی هستیم که در سایت های زنان در داخل کشور منتشر شده است. توجه روز به مطالب سایت های زنان، دغدغه این سایت را نسبت به این حوزه نشان می دهد.
یادمان نمی رود که دیرک چادر این سایت در ابتدای راه به دستان پرتوان زنی روزنامه نگار و حمایت و همراهی زنانی مبارز و برابری خواه برزمین بی مرز روزنامه نگاری سایبری کوبیده شد. هم بدین دلیل کم رونق بودن موضوع زنان دربخش تولیدی این سایت را نمی توان به حساب بی توجهی بدان دانست . علت و علل هرچه باشد، اما امید آن است که با آغاز روزهایی که می رود تا به سه هزارو هزاران رسد شاهد حضور مطالب بیشتر در حوزه زنان باشیم. چنین باد!