غزال آزادفر
با ادامه بازداشت چند تن از فعالان کارگری بازداشت شده در مراسم روز جهانی کارگر در عسلویه و اشنویه و همچنین احضار پنج تن از نمایندگان کارگران شرکت نیشکر هفت تپه به دادگاه انقلاب دزفول برای ابلاغ حکم شان، دور جدیدی از برخورد های امنیتی و قضایی با این گروه از فعالان جنبش اجتماعی درایران آغاز شده است.
در جریان مراسم روز جهانی کارگر در چند منطقه ایران، نیروهای انتظامی و امنیتی 11 فعال کارگری و دو فعال اجتماعی را در عسلویه، سنندج و اشنویه بازداشت کردند.
به گزارش سایت های تشکل های کارگری، مانند اتحاد، ارگان اتحادیه آزاد کارگران ایران، تاکنون هشت نفر از فعالان کارگری در عسلویه، سنندج و اشنویه آزاد شده اند. اما جوانمیر مرادی و طه آزادی، از اعضای هیات مدیره اتحادیه آزاد کارگران ایران، و آرام ابراهیم خاص، از اعضای این تشکل کارگری در اشنویه به همراه حمید اطهاری، عضو هیات مدیره انجمن دوستداران محیط زیست این شهر همچنان در بازداشت به سر می برند.
بر اساس این گزارش ها، مقام های امنیتی اعلام کرده اند که آقایان مرادی و آزادی برای تکمیل پرونده هایشان تحت بازجویی قرار دارند و اتهام اولیه آنان، اقدام به برگزاری مراسم روز جهانی کارگر است که به گفته این مقام ها، غیرقانونی بوده است. درهمین ارتباط، سایت اتحاد خبر داده است که ماموران به محل کار جوانمیر مرادی رفته و اقدام به بازرسی آنجا کرده اند.
در این خصوص باید به شیث امانی، رییس هیات مدیره اتحادیه سراسری کارگران اخراجی و بیکار ایران که به اتحادیه آزاد کارگران ایران تغییر نام داده است، اشاره کرد که به دلیل برگزاری روز جهانی کارگر در سنندج در سال گذشته به شش ماه زندان محکوم شده بود.
از طرف دیگر، پنج کارگر شرکت نیشکر هفت تپه که نمایندگی پنج هزار کارگر این واحد تولیدی را در اعتصاب های دو سال گذشته بر عهده داشته اند، احضاریه هایی را دریافت کرده اند تا خود را در روز 31 اردیبهشت ماه به دادگاه انقلاب دزفول معرفی کنند.
اسامی این پنج نفر فریدون نیکوفرد، رمضان علیپور، علی نجاتی، جلیل احمدی و محمد حیدری مهر است. ابوالفضل عابدینی، روزنامه نگاری که به دلیل پوشش خبری اعتصابات هزاران کارگر شرکت نیشکر هفت تپه به همراه این پنج نفر در آبان ماه سال گذشته بازداشت شد و خود نیز به همان دادگاه احضار شده است، به روز آنلاین گفت که دلیل ارسال احضاریه ها، اعلام حکم دادگاه به آنان است.
اتهاماتی که در جریان جند هفته تا چند ماه زندان این شش نفر به آنان وارد شده، به گفته آقای عابدینی، “اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام بوده است”، که مورد قبول متهمان قرار ندارد. این روزنامه نگار همچنین گفت که ”پنج کارگر بازداشت شده در سال گذشته، درمقابل قاضی، تمامی اعترافات گرفته شده در جریان بازجویی توسط مقام های امنیتی را تکذیب کرده و گفته اند که تحت فشار وادار به چنین اعترافاتی شده اند.“
دلیل دور جدید فشار بر فعالان کارگری
یکی از فعالان کارگری در گفت و گو با روز، در خصوص دلیل دور جدید اعمال فشارها بر فعالان کارگری درایران به این نکته اشاره کرد که “با توجه به بدتر شدن وضعیت معیشتی کارگران به دنبال تورم و گرانی وحشتناک و گسترش موج اخراج کارگران که نارضایتی و اعتراض های آنان را در پی داشته است، دولت می کوشد به یاری دستگاه های امنیتی، از فعالان کارگری زهر چشم بگیرد و با تکرار برخورد شدید با آنان، بکوشد ارتباط شان را با کارگران قطع کند.“
وی گفت: “رویدادهایی مانند اعتصاب پنج هزار کارگر در هفت تپه، یک هزار نفر در لاستیک البرز و مناطق دیگر که در آنها، کارگران اقدام به مسدود کردن جاده ها کردند، و موج همدلی با آنان در سطح جامعه، دولت را نگران کرده است که در صورت سازمان یابی هر چه بیشتر کارگران که در حال حاضر هنوز فراگیر و قوی نیست، باید در انتظار اعتراض های گسترده ترکارگری نسبت به قبل باشد که به نوبه خود به برانگیخته شدن روند اعتراض در بخش های دیگر جامعه منجر خواهد شد.“
این برخورد در شرایطی صورت می گیرد که قرار است سازمان بین المللی کار، آی ال او، در نشست آتی خود که در آینده بسیار نزدیک برگزار خواهد شد، به شکایات انجام شده از سوی اتحادیه های بین المللی کارگری از جمهوری اسلامی ایران رسیدگی کند و گفته می شود که پیش از این نشست، شکایت جدیدی در مورد رویدادهای چند روز اخیر در ایران به آی ال او تسلیم خواهد شد.
این فعال سندیکایی دراین زمینه اظهار داشت: “انتظار می رفت که دولت رفتار نامتعارفی با فعالان کارگری نداشته باشد. بویژه که در روز هشتم اردیبهشت که صدها کارگر و فعال کارگری کوشیدند در پارک چیتگر تجمع کنند و روز اول ماه مه را جشن بگیرند، مامورانی که مراسم را بر هم زدند، به آنان می گفتند که دستور برخورد شدید با شما را نداریم. این موضوع این احتمال را مطرح کرد که دولت نمی خواهد در آستانه نشست آی ال او، پرئنده دیگری بوجود آورد، اما بازداشت هایی که در مناطق مختلف ایران انجام شده، نشاندهنده چرخشی در این سیاست است.“
این فعال کارگری تاکید کرد: “تجارب برخورد با فعالان کارگری، نه تنها در ایران طی دهه های گذشته بلکه در سایر کشورهای جهان، در حالی که صورت مسئله، یعنی مشکلات اقتصادی پابرجا باشد، هیچگونه اعمال فشاری نمی تواند کارگران را خاموش کند و حداکثر، به جای فعالان کنونی که دولت درصدد سرکوبی آنان است، فعالان دیگری بر بستر نارضایتی و مطالبات صنفی کارگران رشد خواهند کرد.“