فراخوان اعتصاب غذای معلمان، از 12 تا 18 اردیبهشت ماه سال جاری همزمان با هفته معلم در ایران، منتشر شد.این فراخوان به دلیل اعتراض به زندانی شدن معلمانی که “با دلائلی غیر واقعی” در بازداشت به سر می برند، داده شده است.
در آستانه بزرگداشت هفته معلم، شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان روز جمعه 27 فروردین ماه طی نشستی “پس از بررسی اوضاع اجتماعی معلمان و شرایط روز در دفاع از حقوق از دست رفته و حمایت از فعالان مدنی و معلمان زندانی” بیانیه ای صادرکرد و از اعتصاب غذای یک‌هفته‌ای جمعی از فعالان صنفی در اعتراض به احکام غیرقانونی اعدام و حبس صادر شده برای معلمان خبر داد.
این بار اعتراض معلمان تنها به دلیل پرداخت نشدن مطالبات معوقه، بیمه طلایی فرهنگیان و حتی پرداخت حقوق و عیدی نیست، بلکه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران، در بیانیه خود خواستار آزادی سریع و بی‌قید و شرط همه فرهنگیان زندانی، صدور منع تعقیب قضایی و لغو تمام احکام اداری و قضایی برای فرهنگیان منتقد شده است.
در این بیانیه که به دلیل نبود رسانه های آزاد و مستقل از طریق اینترنت منتشر شده، با اشاره به اینکه اعضای شورای مرکزی کانون معلمان و فعالان صنفی در روزهای 12 تا 18 اردیبهشت جاری اعتصاب غذا خواهند کرد، از تمامی معلمان ایران خواسته شده روز 12 اردیبهشت، همزمان با روز معلم در ایران به این اعتصاب غذا بپیوندند. معلمان امضا کننده این بیانیه از دولت خواسته‌اند با اختصاص بخشی از درآمدهای نفتی و گازی امکانات لازم و در حد استاندارد را برای مدارس دولتی فراهم کند. این بیانیه هم‌چنین خواستار پرهیز از هر گونه رفتار جناحی، خطی و سیاست‌بازی در تألیف کتب درسی و معیار قرار دادن نظر متخصصان شده است. رفع فضای امنیتی از مدارس و ادارات آموزش و پرورش، تأمین امنیت شغلی فرهنگیان، پرهیز از مخبرپروری در فضای کلاس و مدرسه و اجتناب از پرونده‌سازی برای فرهنگیان منتقد از دیگر مطالبات اعلام شده در این بیانیه است.
برنامه هایی که در این بیانیه برای هماهنگ ساختن هفته معلم عنوان شده است نیز به این قرار ذکر شده: “1- از 12 تا18 اردیبهشت 89 اعضای شورای مرکزی (هیأت مدیره) کانون معلمان و فعالان صنفی به نشانه اعتراض به احکام غیر قانونی اعدام و حبس غیر قانونی همکاران و در روز 12 اردیبهشت عموم همکاران اعتصاب غذای کامل خواهند کرد.
2- فرهنگیان تهران در روز 12 اردیبهشت از ساعت 15:30 تا 17:30بر سر مزار دکتر ابوالحسن خانعلی و در قم بر سر مزار استاد مطهری گرد هم می آیند. ودر شهرستان های دیگر نیز از معلمان فرهیخته تجلیل به عمل می آید.
در ایران فرصت چنین اقداماتی در قانون به افراد داده شده است ولی در عمل هر معلمی که بر اساس حقوق صنفی، انسانی و شهروندی خود وبه تأسی از قانون اقدام به امور مذکور کند به مجازات هایی فرا قانونی محکوم شده و داد او به جایی نخواهد رسید. که مصداق بارز آن در حال حاضرعدم رعایت نص صریح قانون اساسی و اصول۲۲-۲۳-۲۵-۲۶-۲۷-۳۲-۳۳-۳۸ در حق بهترین معلمان این کشور می باشد که در زندان ها بسر می برند.”
زندانی‌بودن معلمان معترضی همچون رسول بداقی رسول بداقی، که بیش از ۷ ماه است در بازداشت به سر می‌برد، محمد داوری، هاشم خاکسار، عبدالرضا قنبری و عبدالله مؤمنی سبب شده است تا شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان از فعالان صنفی و همکاران فرهنگی خود در سراسرکشوربخواهد به این اعتصاب غذا بپیوندند و یا حداقل یکروز از هفته را که سه‌شنبه چهاردهم اردیبهشت اعلام شده، با فعالان صنفی‌ـ مدنی همکاری کنند و از خوردن و آشامیدن بپرهیزند.
عبدالرضا قنبری معلم منطقه پاکدشت استان تهران که دارای16 سال سابقه‌ی کار بوده بامدرک فوق‌لیسانس ادبیات به دلیل فعالیت‌های صنفی و اجتماعی در ارتباط با حوادث سال گذشته و پس از انتخابات بازداشت شد. اتهامات وی، فرستادن ایمیل یا دریافت ایمیل و ارتباط با خارج از کشور عنوان و حکم صادر شده برای وی اعدام است.
پیش از این خبر اعتصاب غذای نامحدود محمود بهشتی لنگرودی، سخنگوی کانون صنفی معلمان، از بامداد چهارشنبه 18 فروردین ماه، اعلام شد که نگرانی خانواده وی را درپی داشت. اعتصاب غذای بهشتی، در اعتراض به شرایط ناگوار معلمان بازداشتی، منجمله رسول بداقی، محمد داوری و هاشم خواستار صورت گرفته بود.
قدرتی عاجز از درک واقعیت
این بیانیه جریان قدرت راعاجز از درک واقعیت دانسته و تاکید کرده است که “جامعه فرهنگیان از در ریا و سالوس و مدح و ستایش برای هیچ صاحب قدرتی در نخواهند آمد و گوهر نقد را چون جان شیرین پاس خواهند داشت و کرامت آزادگی را که خدا به بنی آدم عطا کرده ارزان نخواهند فروخت.”
این بیانیه با اشاره به اینکه برخی ایران را “آزاد ترین کشور جهان خوانده اند که در آن آزادی نزدیک به مطلق است” عنوان می کند: “باید به این سئوال پاسخ دهند که چرا دلسوزترین و صادق ترین معلمان کشور صرفا ً به خاطر انتقاد از وضع موجود، با احکامی چون اعدام، حبس، تعلیق، اخراج، تبعید، بازخرید، باز نشسته اجباری، تنزل رتبه ی شغلی، محرومیت از تدریس و… مواجه می شوند. هزینه هایی که فرهنگیان ایران صرفاً به لحاظ انتقاد تحمل کرده و می کنند در جوامع پیشرفته، نشانه رشد و بالندگی و شایسته ی تقدیر و تحسین است. فرهنگیان “آزادترین کشور جهان”!!! می خواهند بدانند امثال بداقی ها، خواستارها، داوری ها ومومنی ها چه جرمی مرتکب شده اند که باید بدون محکومیت، ماه ها حبس درشرایط نامناسب را تحمل کنند، حقوقشان قطع و فرزندان خرد سالشان در سختی و مضیقه ی مادی، نا امنی ونا امیدی و سراسیمگی زندگی کنند. معلمانی چون کمانگر و قنبری چه گناه نابخشودنی مرتکب شده اند که به احکام هولناک اعدام محکوم گردیده اند.”
این بیانیه “اثر روحی ـ روانی” این احکام بر خانواده ها و جامعه میلیونی فرهنگیان کشور را زدودنی ندانسته و اشاره کرده که “گذر زمان ایشان را مانند شهید ابوالحسن خانعلی به اسطوره های ماندگار ملی تبدیل خواهد کرد حتی با فرض پخش اعترافات از آنها در رسانه ها، افکار عمومی مردم و فرهنگیان چنین اعترافاتی را نخواهند پذیرفت.”
معلمان دربیاینه خود به دولتمردان جمهوری اسلامی خاطرنشان کرده اند: “مشفقانه مدیران و گردانندگان چنین سیاست هایی را انذار می دهیم که این اعمال به هیچ روی نه دردی از شما دوا می کند و نه در شأن نام جمهوری اسلامی است که همه ی ما برای برپایی و حفظ آن خون ها داده وخون دلها خورده ایم. بدیهی است لطمه ای که صدورچنین احکامی به دین، میهن و انسجام ملی می زند از هیچ دشمنی ساخته نیست چرا که لطمه ی بد دفاع کردن جبران ناپذیر است. چنین ساده اندیشانی به خاطر ضعف تحلیل و قوه ی تمیز وبدبینی مفرط، دچار توهم توطئه شده و هر منتقدی را خصم پنداشته و خود را حق انگاشته وهر استدلالی را باطل می دانند.”
معلمان در این بیانیه از غیرقابل تحمل خواندن وضعیت همکاران خود نیز سخن گفته اند: “ناگفته پیداست جامعه ی عظیم فرهنگیان کشور به هیچ روی تحمل چنین احکامی را ندارد و شکی نیست که اجرای چنین احکامی جامعه و آموزش وپرورش را بیش از پیش ملتهب کرده و روی هرگونه آرامشی را از عرصه فرهنگ خواهد گرفت.صدور احکام رنگارنگ و زدن اتهامات واهی به فرهنگیان و تشکل های ایشان، روش نخ نمایی است که می خواهند با این اتهامات فرهنگیان ونمایندگان آنها را در موضع انفعال قرارداده تا به جای طرح مسائل ومشکلات حوزه آموزش وپرورش، در گیر پاسخ گویی به اموری بی ربط و بیهوده گردند تااز این طریق نیروهای آنها در دفاع از خویش صرف گردد واز مسیر اصلی وهدف اولیه تشکل های صنفی دور شوند.”
با توجه به عضویت شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در سازمان آموزش بین المللی معلمان در این بیانیه از آن سازمان خواسته شدهتا اقدام لازم در حمایت از معلمان ایران، به ویژه معلمان زندانی را انجام دهد.
