مقامات عراقی برای استقبال از دیدار تاریخی محمود احمدی نژاد، که اولین رئیس دولت جمهوری اسلامی است که به عراق سفر می کند، مراسم استقبال باشکوهی ترتیب داده بودند که به عمد در آن اغراق شده بود: فرش قرمز، گارد احترام، سرودهای ملّی، دسته های گل و دست دادن های “برادرانه” جلوی دوربین ها. تدابیرامنیّتی اتخاذ شده نیز استثنائی بود و در مسیر فرودگاه که از صبح زود بسته شده بود، در هرصد قدم افراد مسلح نگهبانی می دادند. احمدی نژاد که از سوی همتای کرد خود، جلال طالبانی مورد استقبال قرارگرفت به محض ورود به فرودگاه از به وجود آمدن” فضائی جدید” میان ایران و عراق سخن گفت. به این ترتیب فصل خونین جنگ هشت ساله میان دوکشور(1988ـ 1980) که یک میلیون کشته برجای گذاشت، پایان یافته است: “ما درک مشترکی از مسائل داریم و دوکشور مصمم اند که همکاری های سیاسی و اقتصادی و فرهنگی خود را گسترش دهند”.
تهران در کنار پیشنهاد همکاری با عراق درزمینه های مختلف اعلام کرده است که وامی به مبلغ یک میلیارد دلار برای تکمیل طرح هائی که مؤسسات ایرانی در عراق در دست اجرا دارند، در اختیار خواهد گذاشت. دهها قرارداد اقتصادی و تجاری میان دو کشور منعقد خواهد شد که یکی از آن ها قرارداد احداث خط لوله نفتی میان بصره و آبادان است.
رئیس جمهور ایران در یک کنفرانس مطبوعاتی با آرامش و لبخند اطمینان داد که عراق به یک قدرت منطقه ای بزرگ تبدیل خواهد شد: “امروز ملّت عراق دوران سختی را می گذراند… امّا براین سختی ها پیروز خواهد شد. عراق فرداکشوری قدرتمند و پیشرفته وشکوفا خواهد بود… واین به نفع تمام کشورهای منطقه است”. رئیس جمهور عراق نیز در پاسخ احمدی نژاداظهارداشت:” از نظر ما این دیدار تاریخی پیام روابط خوب دو کشور را به ملّت های ایران و عراق می دهد”. در میانه ردوبدل کردن این تعارفات مؤدبانه، احمدی نژاد صریحاً خود را “برادر حامی”عراق خواند و رئیس جمهورعراق درپاسخ احمدی نژاد که اورا باعنوان رسمی “جناب آقای رئیس جمهور” خطاب قرارداده بود از او خواهش کرد به او خیلی خودمانی بگوید “مام” که در زبان کردی به معنای عمو است.
چشمان حدود 158هزار سرباز آمریکائی حاضردرعراق با دقت تمام این دیدار بی سابقه را تحت نظر گرفته بود. رئیس جمهور ایران برای ملاقات با نخست وزیر عراق، نوری المالکی، به “منطقه سبز” که تحت حفاظت شدید نیروهای آمریکائی قراردارد، رفت. دفتر نخست وزیر در حدود دو کیلومتری سفارت آمریکا که در 1980 روابط سیاسی خود را با ایران قطع کرد، قراردارد. امنیّت مسیرعبور رئیس جمهور ایران را پیشمرگان کرد برعهده داشتند. احمدی نژاد در حضور المالکی خطاب به آمریکا گفت: “حرف ما به جورج بوش این است که متهم کردن دیگران بدون سند و مدرک مشکلات منطقه را حل نمی کند” اضافه می کند “ آمریکائی ها باید این واقعیت را درک کنند که مردم عراق دوستشان ندارند”.
شکی نیست که یکی از اهداف سفررئیس جمهورایران این است که به آمریکا که به ظن خود می تواند عراق را با قدرت نظامی نگه دارد بفهماند که برای استقرار ثبات در کشوری که دو سوّم جمعیّت آن شیعه هستند، به تهران نیازدارد. والبته می دانیم که در سال 2007، به رغم فشارهای امریکا و باوجودحملات لفظی تند هردوطرف برسر پرونده هسته ای ایران، دوکشورسه باربرای بحث درمورد مسئله امنیّت عراق با یکدیگرملاقات کرده اند.
در ایالات متحده معنای واقعی سفر دوروزه احمدی نژاد و نمایش قدرت او برای اثبات اینکه ایران رهبرمنطقه است و باید به بازی گرفته شود، برکسی پوشیده نیست.یک تحلیل گر ایرانی می گوید: “هدف این بود که به واشنگتن فهمانده شود دربغداد فرمانده کیست. شهردار تهران پنج روز در بغداد ماند. شهردار نیویورک چقدر می تواند بماند؟ حداکثر دو ساعت”.
جورج بوش که ایران ورئیس جمهورش را “خطر بزرگی برای جامعه جهانی” می داند و معتقد است که ایران شبه نظامیان شیعه عراق را تجهیز می کند، روز شنبه به این کشور هشدار داد: “پیام من اینست: صدور تروریسم به عراق و فرستادن سلاح هائی را که برای کشتن سربازان آمریکائی به کار گرفته می شوند متوقّف کنید”. احمدی نژاد در پاسخ این پیام آمریکا را متهم کرد که زمینه را برای ظهور تروریسم در خاورمیانه مهیّا کرده است: “شش سال پیش در منطقه ما تروریست وجود نداشت. همین که خارجی ها پایشان را به منطقه گذاشتند، سروکله تروریست ها هم پیدا شد”.
منبع: لوموند، 4 مارس