برادر شهیدم رای تو پس می گیرم. “ این شعاری بود که زنان و مردانی که عصر دیروز 28 خرداد در میدان توپخانه تهران گرد آمده بودند، با خود حمل می کردند.
این گردهمایی اعتراضی، به منظور بزرگداشت شهدایی بود که طی 5 روز گذشته در سراسر کشور شهید شده اند، برگزار شد و میرحسین موسوی به همراه همسرش، زهرا رهنورد نیز در آن شرکت داشتند. موسوی در این تظاهرات خواستار ادامه اعتراضات مردمی تا ابطال انتخابات شد.
این راهپیمایان که به اقشار مختلف جامعه تعلق داشتند، برای اعتراض به کودتای انتخاباتی و برخورد خشونت آمیز نیروهای دولتی و امنیتی با مردم و به ویژه دانشجویان گرد آمده بودند. در میان جان باختگان چندین دانشجو وجود دارد که مجلس شورای اسلامی نیز مرگ آنان را تایید کرده اما فرهاد رهبر، رئیس انتصابی دانشگاه تهران در صدا و سیمای جمهوری اسلامی منکر مرگ آنان شده است. این در حالیست که کلیه کشته شدگان کوی دانشگاه، براساس اعلام رسمی پزشکی قانونی همگی بر اثر ضرب وشتم به وسیله جسم سخت(باتوم و شوکر) و یا با گلوله کلاشینکف کشته شده اند.
راهپیمایان دیروز هم مهر سکوت بر لب داشتند و هیچ شعاری نمی دادند. تنها چیزی که آرامش این گردهمایی بزرگ انسانی را به هم می ریخت، صدای هلیکوپتری بود که گفته می شود عالی ترین مقام کشور در آن نشسته بود و جمعیت رانظاره می کرد.
تظاهر کنندگان که با وسایل مختلف از جمله اتوبوس، خودروهای سواری و مترو خود را به میدان توپخانه رسانیده بودند، تجمع آرام و بدون صدای خود را از حدود ساعت 4 عصر آغاز کردند. در این فاصله کسانی که لباس سبز به تن داشتند و وانمود می کردند از حامیان موسوی هستند اعلام کردند که مسیر راهپیمایی به سمت میدان فردوسی است، اما این جمعیت چند صد هزار نفری از جای خود تکان نخورد.
مردم یکصدا اعلام می کردند: ما برای راهپیمایی نیامده ایم، برای سوگواری آمده ایم و در همین جا هم باقی خواهیم ماند.
راهپیمایان که در مقابل ساختمان بزرگ مخابرات، گردآمده بودند، در برابر این ساختمان که ده ها دیش و آنتن بزرگ ماهواره ای بر فراز آن نصب است، موبایل های خود را که از امروز به کل قطع شده، به طرف این ساختمان گرفته و تکان می دادند. کارمندان وزارت مخابرات هم جمعیت رانظاره می کردند؛ و به قول یکی از تظاهر کنندگان از آن فاصله دور معلوم نبود زیر لب چه می گویند. با این حال حتی از همان فاصله می شد تشخیص داد که آنها هم موبایل ها قطع شده خود را به مردم نشان می دادند.
رای ما کو؟
راهپیمایان پلاکاردهای دیگری نیز در دست داشتند که از جمله روی آنها نوشته شده بود:“دولت کودتا، استعفا، استعفا”، “ابطال انتخابات = پایان اعتراضات”، “بچه های بی گناه آزاد باید گردند”، “ایران شده فلسطین، مردم چرا نشستین”، “زندانی سیاسی آزاد باید گردد”، “ما ملتیم نه اوباش”، “ما خس و خاشاک نیستیم”، “فقط ابطال انتخابات”، “بازشماری معنا ندارد، فقط ابطال”، “به کدامین گناه کشته شدند؟”، “ما سوگواریم”، “رای ما رو پس بدید”، “رای ما سبز بود نه سیاه”، “رای من کجاست؟”، “دلیر بی‌باک منم مالک این خاک منم”، “راه شهدای سبزمان ادامه دارد”، “ می‌جنگیم، می‌میریم، ذلت نمی‌پذیریم”، “خشونت چرا؟”، “آزادی مطبوعات، ابطال انتخابات”، “سکوتم از رضایت نیست”، “راهمان را ادامه می دهیم تا ابطال انتخابات” و….
موسوی: تا آخر هستم
حدود ساعت 6 عصر بود که میر حسین موسوی به همراه همسرش زهرا رهنورد به میان جمعیت آمدند. او به سرعت بر بالای خودرویی قرار گرفت و با بلندگوی دستی برای مردم سخن گفت. سخنانش کوتاه بود و هر جمله اش با فریاد تایید آمیز مردم و شعار های آنها قطع می شد.
موسوی گفت: “ما نه قصد آشوب و اغتشاش داریم و نه آشوبگر هستیم. ما فقط حق خودمان را می خواهیم. ما آرایی را که داده ایم می خواهیم. ما خواهان اعلام نتایج صحیح انتخابات هستیم”.
او افزود: “مردم به هیچ وجه به دنبال آشوب نیستند. آن کسانی که فرزندان ما را به خاک و خون کشیدند از مردم نیستند. من به تمام کسانی که در راه وطن خود کشته شده اند درود می فرستم”.
میر حسین موسوی ادامه داد: “من از شما خواهش می کنم به اعتراض و تجمع خود ادامه دهید. به هیچ وجه کوتاه نیائید. اما از شعارهای تحریک کننده و حرکت هایی که مخل آسایش عمومی می شود پرهیز کنید”.
موسوی پس از اتمام صحبت های کوتاهش از همه تشکر و تاکید کرد که: “من به هیچ وجه از راهی که در آن پای گذاشته ام عقب نخواهم کشید”.
او سپس بلندگوی دستی اش را به همراهش داد و در جلوی خودروی خود ایستاد و به پاسخگویی به ابراز احساسات مردمی پرداخت که یکصدا شعار می دادند: “موسوی، موسوی، حمایتت می کنیم”. آنها همچنین یکصدا گفتند: “وای اگر میرحسین حکم جهادم دهد”.
پس از این میر حسین موسوی در میان استقبال پرشور و ابراز احساسات جمعیت، میدان توپخانه را ترک کرد.
سپس بعضی از همراهانش از مردم خواستند قبل از تاریک شدن هوا و پیش از آنکه ماموران یگان ویژه نیروی انتظامی و نیروی ویژه بسیج مالک اشتر بتوانند جمعیت معترض را در گروه های کوچک گیر اندازند، منطقه میدان توپخانه را ترک کنند.
این در حالی بود که ایستگاه متروی امام درهای ورودی و خروجی خود را بسته بود و به کسی اجازه ورود و خروج به این ایستگاه را نمی داد.
از این رو موج جمعیت از خیابان های فردوسی، لاله زار، صوراسرافیل، ملت، ابوسعید، پارک شهر و مسیر های دیگر به صورت پیاده راه افتادند و پس از چند ساعت از تراکم جمعیت کاسته شد.
همزمان حتی ایستگاه شرکت واحد پارک شهر نیز به کلی تخلیه شده و فقط نیروهای ضد شورش ویژه با لباس های چرمی سیاه، کاسکت و سپر در صندلی مسیرهای ایستگاه اتوبوس نشسته بودند. تعداد آنها بسیار زیاد بود؛ همان طور که تعداد خودروهای زرهی و فنس دار ضد شوروش تویوتا، ون های بنز و موتور سیلکت های تریل پارک شده در محوطه این ایستگاه زیاد بود.
شنبه 30 خرداد، انقلاب تا آزادی
تجمع دیروز در حالی برگزار شد که از چهارشنبه شب شایع شده بود که راهپیمایی روز جمعه از میدان هفتم تیر به سمت میدان انقلاب و محل برگزاری نماز جمعه خواهد بود. همچنین شایعه دیگری حاکی از آن بود که تجمع حامیان موسوی روز جمعه صبح ساعت 11 در مرقد امام برگزار خواهد شد. هر دو این شایعات روز گذشته از سوی ستاد میر حسین موسوی تکذیب و اعلام شد که این ستاد برای روز جمعه هیچ برنامه ای ندارد و برنامه بعدی، راهپیمایی در ساعت 4 بعد از ظهر روز شنبه 30 خرداد از میدان انقلاب تا میدان آزادی خواهد بود.
برای انجام این راهپیمایی که در میدان های اصلی تمام شهرهای کشور صورت خواهد گرفت، مجمع روحانیون از وزارت کشور تقاضای مجوز کرده، اما در صورت عدم مجوز نیز به قوت خود باقی خواهد بود.
درخواست از قوه قضائیه
همچنین سید محمد خاتمی و میر حسین موسوی دیروز طی نامه ای به رئیس قوه قضائیه از وی خواستند تا نسبت به خاتمه دادن به وضعیت نگران کننده و تحریک آمیز کنونی و اقدام و از برخورد خشونت آمیز با مردم پرهیز شود. آنها همچنین از رئیس قوه قضاییه خواسته اند برای آزادی کلیه دستگیر شدگان، اقدام لازم راانجام دهد.
در نامه موسوی و خاتمی آمده است: طبق گزارش های متقن برخوردهای خشونت آمیز با اجتماعات و افراد عادی و نیز حمله به مجتمع های مسکونی و منازل مردم به جرم اینکه اعتراض خود را با ذکر مبارک الله اکبر نشان می دهند و ضرب و جرح زنان و مردان وتخریب ساختمان و ویران کردن و مسایلی صورت می گیرد که با هیچ یک از معیارهای قابل قبول جمهوری اسلامی سازگار نیست و نتیجه ای جز بد بینی جامعه به نظام نخواهد داشت. علاوه بر این تهاجم به دانشگاه ها و خوابگاه های دانشجویان عزیز و ضرب وشتم و دستگیری جوانان از دختر و پسر مزید برعلت شده است. مستحضریدکه در چند روز گذ شته موج دستگیری ها بدون رعایت موازین قانونی چهره های شاخص سیاسی و اجتماعی و متعهدان مردم، تهران و شهرهای مختلف را دربرگرفته است.
این نامه می افزاید: از آن جناب می خواهیم که بنا بر حکم مسوولیت شرعی و قانونی و نیز احساس مسوولیتی که در دفاع از حقوق شهروندان دارید نسبت به خاتمه دادن به وضعیت نگران کننده و تحریک آمیز کنونی و جلوگیری از برخورد خشونت آمیز با مردم و آزادی دستگیر شدگان، هرگونه اقدام و مساعدتی را که میسر است مبذول نمایید.
