به یاد زهرا بنی بعقوب و ترانه موسوی
تجاوز جنسی در “در چارچوب یک تهاجم گسترده و سازمان یافته بر ضد یک جمعیت غیر نظامی” مطابق اساسنامۀ دیوان کیفری بین المللی جنایت علیه بشریت محسوب می شود[1]. بسیاری از فعالین حقوق بشر، برخی سازمانهای غیر دولتی بین المللی و عمده نیروهای اپوزیسیون که بسیاری شان زمانی در زندانهای جمهوری اسلامی بوده اند این رژیم را به اعمال سیستماتیک تجاوز جنسی بر زندانیان سیاسی و غیر سیاسی متهم می کنند، در پیامد اعتراضاتی مردمی پس از کودتای 22 خرداد و با آغاز بازداشت گسترده معترضین نیز اخبار غیر رسمی گسترده ای در مورد تجاوز به دستگیر شدگان در سطح جامعه و رسانه ها منتشر شد، اما اکنون با انتشار نامه مهدی کروبی به هاشمی رفسنجانی رییس مجلس خبرگان رهبری که در آن به صراحت به احتمال قوی وجود تجاوز در زندانها، بر اساس اخبار و شواهد “موثق” اشاره شده، بحث تجاوز جنسی در زندانهای جمهوری اسلامی مرحلۀ متفاوتی را تجربه می کند، چرا که کمتر کسی بر تعلق خاطر کروبی به جمهوری اسلامی و دلسوزی او برای این نظام تردید دارد. فردی با سابقه و خصوصیات مهدی کروبی هرگز پیش از آنکه “ظن قریب به یقین” نسبت به چنین مسئله ای پیدا نکند به طرح علنی چنین اتهامی مبادرت نمی کرد، به احتمال زیاد دریافت گزارشهای متعدد از منابعی که برای کروبی قابل اعتمادند و از سویی بی توجهی به رایزنی های پنهان او در این مورد کارد را به استخوان کروبی رسانده و سرانجام او را به لحاظ وجدانی وادار به طرح علنی این مسئله کرده است.
با توجه به زمینه های قبلی و فجایعی مانند آنچه در بازداشتگاه غیر قانونی کهریزک هم روی داده افکار عمومی کاملا برای پذیرش این اتهام علیه دولت کودتا مستعد است. در این میان واکنشهای شتابزده و گاه هیستریک مدافعان احمدی نژاد و وابستگان دولت کودتا به نامه دلسوزانه مهدی کروبی هم به گونه ای بوده است که نه تنها موجب آرامش خاطر مردم نشده بلکه بر خشم آنها افزوده است. یک نمونه از این واکنشهای شتابزده، اظهارات علی لاریجانی است. او به راحتی و در یک جمله “کل این اتهامات را کذب محض” خواند و در اظهاراتی حیرت آور از کروبی خواست که مدارک خود را ارائه کند ! باید پرسید وقتی به تواتر از بسیاری از بازداشت شدگان و برخی افراد پر نفوذ اخبار تجاوز و شکنجه به بیرون زندان، به مردم و به افرادی مثل کروبی منتقل می شود و در حالی که هیچ هیات بیطرفی ـ حتی از نمایندگان مجلس- اجازه ورود به زندانهای دربسته را نمی یابد آیا این کروبی است که باید مدرک ارائه کند یا مقاماتی نظیر آقای لاریجانی؟ اکنون که سئوال در مورد وجود تجاوز جنسی در زندانها به یکی از مسائل مهم جاری در افکار عمومی تبدیل شده است؛ آیا آقای لاریجانی و امثالهم فکر می کنند به صرف یک “تکذیب رسمی” می توانند افکار عمومی جریحه دار شده مردم ایران را آرام کنند؟ آیا تبلیغات مهوع صدا و سیمای جمهوری اسلامی می تواند مرهمی باشد بر زخم مردم، قربانیان جنایتهای اخیر و خانواده هایشان؟ این مسئله باید روشن شود و روشن شدنش محتاج تشکیل یک کمیته حقیقت یاب مستقل است؛ پیشنهاد کروبی در این مورد پیشنهادی معقول و معتدل است. اگر آقای لاریجانی و دوستانشان اطمینان دارند که در زندانها تجاوزی رخ نداده طبیعتا نباید از تشکیل یک کمیته حقیقت یاب ابایی داشته باشند. حالا که آقایان به خود مطمئنند نباید از تشکیل کمیته ای مستقل که افکار عمومی بیطرفی آن را باور داشته باشد بهراسند.
به عنوان پیشنهادی جهت عملی کردن طرح کروبی می توان هیاتی با ترکیب زیر برای بررسی این اتهام تشکیل داد: رییس مجلس خبرگان(یا نماینده او)، نماینده ای از سوی مجمع تشخیص مصلحت نظام، یک نماینده از فراکسیون اصولگرایان و یک نماینده از فراکسیون اقلیت، رییس قوه قضاییه، با سابقه ترین قاضی دیوان عالی کشور، دادستان کل کشور، رییس اتحادیه کانون وکلای دادگستری، یکی از دو کاندیدای معترض(کروبی یا موسوی)، مدیران مسئول یک روزنامه هوادار دولت و یک روزنامه اصلاح طلب و حسین مهرپور که از جمله حقوقدانان مورد اعتماد جمهوری اسلامی است و در عین حال در جامعه حقوقی کشور نیز از وجاهت کافی برخوردار است. این ترکیبی است که به گفته رهبر جمهوری اسلامی( در نماز جمعه 29 خرداد) همه جزء “خانواده نظام” محسوب می شوند، پس هیچ کس نباید از تشکیل یک هیات حقیقت یاب که همه اعضایش از خانواده نظام باشند هراسی داشته باشد؛ خصوصا آنها که با اطمینان می گویند هیچ تجاوزی در زندانهای جمهوری اسلامی روی نداده.
آیا آقای لاریجانی حاضر است در این زمینه ابتکار عمل را به دست گیرد و پیگیر تشکیل این هیات شود؟ بعید می دانم آقای لاریجانی چنین کاری کند و دوستانش هم به چنین چیزی رضایت دهند چرا که آنها بهتر از هر کسی “واقعیت” را می دانند هر چند که به زبان تکذیب کنند. به هر حال فکر می کنم مخالفین دولت کودتا نباید اجازه دهند این بحث فراموش شود، باید نامه کروبی را پیگیری کرد و با ارائه پیشنهاداتی نظیر آنچه در این مقاله آمد نادرستی ادعاهای کودتاگران را نشان داد، این اما آزمون خوبی است برای راستی آزمایی ادعا و محک زدن صداقت امثال آقای لاریجانی.
آقای لاریجانی و برخی دوستانشان که گویا چندان دل خوشی هم از احمدی نژاد ندارند باید بدانند که شاید این آخرین فرصت باشد.
خوش بود گر محک تجربه آید به میان / تا سیه روی شود هر که در او غش باشد
پی نوشت
[1] مطابق بند h از ماده 7 اساسنامه دیوان بی ناللملل کیفری تجاوز جنسی یکی از مصادیق جنایت علیه بشریت است.