توماس اردبرینک
سه روز پیش از آنکه ایرانی ها برای انتخاب رئیس جمهور خود به پای صندوق های رأی بروند، یکی از قدرتمندترین روحانیون کشور به نام علی اکبر هاشمی رفسنجانی، روز سه شنبه اقدام به انتشار یک نامه علنی کرد و در آن از رهبر عالی کشور به خاطر ساکت ماندن در برابر “توهین ها، دروغ ها و اتهامات کذب” وارد شده از سوی محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور فعلی، انتقاد کرد.
انتشار این نامۀ غیرمعمول، از شدت و حدت فضای انتخاباتی ایران، اختلافات عمیق سیاسی و احساسات ناخوشایند موجود در کشور حکایت می کند. انتقاد علنی از آیت الله علی خامنه ای رهبر عالی کشور توسط یک روحانی ارشد در ایران، اتفاق بسیار نادری است.
نامه رفسنجانی یک هفته پس از مناظره تلویزیونی ویژه میان احمدی نژاد و میر حسین موسوی به عنوان رقیب اصلی وی و نخست وزیر سابق کشور نوشته شده است. احمدی نژاد در جریان این مناظره، موسوی را متهم کرد که همایش انتخاباتی اش تحت حمایت سیاستمداران “فاسدی” نظیر رفسنجانی است. وی رفسنجانی را “عروسک گردان اصلی” خواند. احمدی نژاد ضمناً رفسنجانی را که درفاصله سال های 1989 تا 1997 به عنوان رئیس جمهور فعالیت می کرد، به “میلیاردر” شدن خود و خانواده اش از زمان انقلاب سال 1979 به بعد متهم کرد.
رفسنجانی در نامه اش انتقاد می کند خامنه ای “بهترین چاره را در ساکت ماندن” دیده است، به جای آنکه جلوی احمدی نژاد را از انجام حملات شخصی بگیرد. رفسنجانی گفت این نامه را تنهاه پس از درخواست معذرت خواهی از احمدی نژاد و نیز درخواست اجازه پخش تلویزیونی دفاعیاتش در برابر اتهامات از تلویزیون دولتی نوشته است. طبق این نامه، هر دو درخواست وی رد شده اند.
رفسنجانی می نویسد: “اگر نظام نتواند و یا نخواهد با پدیده های زشت و معصیت آمیزی نظیر توهین، دروغ و افترای وارد شده در آن مناظره مقابله کند، پس چگونه می توانیم خود را پیروان نظام مقدس اسلامی بدانیم؟”
خامنه ای به عنوان رهبر عالی، حرف آخر را دربارۀ سیاست های کشور و مسائل دینی می زند. با این حال، رفسنجانی نیز بر مقام ریاست مجلس خبرگان تکیه زده است؛ شورائی از روحانیون ارشد کشور که صاحب قدرتِ برکناری خامنه ای درصورت عدم اجرای وظایف اش و یا از دست دادن شرایط لازم برای این منصب می باشد. در مقام نظری، بیماری و یا تصمیم گیری های غیرمعقول رهبر، می تواند زمینه را برای اجماع بیش از دو سوم 86 عضو مجلس خبرگان در عزل رهبری فراهم آورد. رفسنجانی رئیس حزبی است که صاحب اکثریت در این مجلس است.
رفسنجانی از خامنه ای به عنوان “رفیق دیرین” خود، خواسته است جلوی حملات احمدی نژاد را بگیرد.
رفسنجانی نوشت: “از جناب‌عالی با توجه به مقام و مسئولیت و شخصیت‌تان انتظار است برای حل این مشکل و برای رفع فتنه‌های خطرناک و خاموش کردن آتشی که هم اکنون دودش در فضا قابل مشاهده است، هرگونه که صلاح می‌دانید اقدام مؤثری بنمایید و مانع شعله ورتر شدن این آتش در جریان انتخابات و پس از آن شوید.”
از زمان برگزاری مناظره میان احمدی نژاد و موسوی، هر دو ستاد به برپائی شمار فزاینده ای از گردهمائی های انتخاباتی دست زده اند. احمدی نژاد خواستار رژۀ یک میلیون نفری درصبح روز چهارشنبه شده است و طرفداران موسوی نیز از برپائی گردهمائی های کوچکتر در چهار نقطه از شهر در همین روز خبر داده اند.
به نظر می رسد اتهامات احمدی نژاد متوجۀ گروه بازمانده ای از روحانیون و سیاستمدارانی است که نقش برجسته ای در به ثمر رسیدن انقلاب و سرنگونی دیکتاتوری قبلی در 30 سال پیش داشته اند، کسانی که تا پیش از پیروزی غیرمترقبه احمدی نژاد بر رفسنجانی در انتخابات سال 2005، به ادارۀ کشور مشغول بوده اند. رفسنجانی در این نامه گفته است تبلیغات از نوع ترور شخصیتیِ این گروه، ممکن است با نادیده گرفتن نظام دولت دینی در کشور همراه باشد.
وی نوشت: “بدون هیچ تردیدی، جامعه و خصوصاً جوانان باید از حقیقت مطلع شوند. این حقیقت، به طور جدی با اعتبار نظام و عقاید ملت گره خورده است. اگر این مسأله به حقوق عده معدودی مربوط می شد، این نامه را نمی نوشتم.”
رفسنجانی در نامه اش نوشته است: “بسیاری از همراهان قدیمی ما یا به شهادت نائل شده اند و یا اینکه دیگر در کنار ما نیستند. شما، بنده و گروه کوچکی از یاران و همراهان قدیمی باقیمانده ایم.” وی با یک بیت شعر نوشته اش را به پایان برده است: “سرچشمه شاید گرفتن به بیل – چو پر شد نشاید گرفتن به پیل”.
منبع: واشنگتن پست- 10 ژوئن
www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2009/06/09/AR2009060903371.html
