به نظر می آید بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر اسرائیل، پیام هایی فرستاده است مبنی بر اینکه وی برای تصمیم گیری پیرامون انهدام تاسیسات هسته ای ایران تا پس از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا صبر خواهد کرد. او در مقابل این را روشن کرده که انتظار دارد باراک اوباما موضع سخت تری در قبال ایران اتخاذ کند، به این معنا که با ایران اتمام حجت کند، یعنی اگر ایران باز هم از محدود سازی برنامه اتمی اش سرباز زد یا اجازه بازدید و تحقیقات سرزده از تاسیسات اتمی اش را نداد، ایالات متحده خود نیز در حمله به ایران حضور یابد.
گمانه زنی ها نشان از آن دارد که آنتانیاهو دوران پیش از انتخابات آمریکا را بهترین زمان برای حمله به ایران می داند. علی رغم اینکه اوباما دلسردی آشکارا خود نسبت به این موضوع ابراز کرده است اما اسرائیل فرض را بر این گذاشته است که هیچ یک از دو کاندیدای ریاست جمهوری در آمریکا اسرائیل را در این حمله تنها نخواهند گذاشت چه برسد که بخواهند محکومش کنند.
میت رامنی، نامزد جمهوری خواهی، رییس جمهور فعلی را به سستی در در برابر ایران و “پرتاب متحدین امریکا به زیر اتوبوس” متهم کرده است. اگر اسرائیل قرار باشد به ایران حمله کند، جنگ طلبان در دو سوی آتلانتیک امید خواهند داشت که پای آمریکا نیز به این حمله باز شود با این هدف که پایگاه های ایرانی با آتش باران عظیم تری مواجه شوند.
مقامات ارشد نظامی و اطلاعاتی سابق و کنونی اسرائیل که با حمله یکجانبه اسرائیل به ایران مخالف هستند، اطمینان یافته اند که دیدگاه هایشان به رسانه ها درز خواهد کرد. این به نوبه خود غرولند حلقه آقای نتانیاهو و وزیر دفاعش، ایهود باراک را پیرامون مجاب کردن افکار عمومی همراه آورده است، در صورت افزایش نارضایتی ها آن ها پس از جنگ در مقابل کمیسیون تحقیقات قرار خواهند گرفت.
اختلاف نظر عمیق در افکار عمومی اسرائیل، در خصوص رمز آلود ترین تصمیم ملی به آغاز یک جنگ را می توان در طوماری دید که نویسندگان و هنرمندان اسرائیلی امضا کردند و در آن حق نتانیاهو برای تصمیم گیری در خصوص حمله به ایران را زیر سوال بردند.
استراتژی “پچ پچ” در خصوص جنگ علیه ایرانی خیلی ها را در اسرائیل وحشت زده کرده است. آن سوی تصاویری که آرامش را در اسرائیل نشان می دهد، هزاران تن از مردمی را می بینیم که با نگرانی به واحد های ارتش رفته اند تا ماسک های گاز خود را به روز کنند. صدای ناهنجار جنگ گوش شهروندان را پر کرده است، به ویژه آنکه صحبت هایی شنیده می شود مبنی بر اینکه انبار سلاح های شیمیایی سوریه قرار است در اختیار حزب الله قرار گیرد؛ حزبی شبه نظامی که متحد ایران است و ممکن است به تلافی حمله اسرائیل به ایران، این سلاح ها را شلیک کند.
کوتاه آمدن آشکار آقای نتانیاهو از مواضعش از سوی سیاست گذاران در اسرائیل این گونه فهمیده می شود که ماجراجویی اش در رقابت های انتخاباتی آمریکا به مرحله خطرناکی رسیده است. نخست وزیر اسرائیل ظاهرا از مواضع خصمانه اش کاسته و به نظر می آید با کاخ سفید هماهنگ شده است. دوم سپتامبر او در جلسه کابینه گفته بود: “جامعه جهانی هیچ خط قرمز صریحی برای ایران تعیین نکرده است تا ایران در مقابل آن قرار گیرد.” او افزوده بود: “این امر پیشرفت ایران در پروژه هسته ای اش را متوقف نخواهد کرد.”
نیویورک تایمز گزارش داد که دولت اسرائیل “اظهارات جدید پرزیدنت اوباما را به احتمال شرکت آمریکا در عملیات نظامی تعبیر کرده است.” روز چهارم سپتامبر آقای نتانیاهو در اظهاراتی مداراجویانه تر گفت: “هر چه خطر قرمز شفاف تر باشد خطر درگیری کمتر می شود.”
چنین اقداماتی که بازدارنده حمله نظامی است و همچنان این امید را زنده نگه می دارد که ایران جاه طلبی های هسته ای اش را محدود کند در آمریکا مورد تحسین قرار می گیرد. اما گزارش سه ماهه اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی نشان می دهد که ایران به شدت حجم اورانیوم ۲۰ درصد غنی سازی شده در انبارهایش را افزایش داده و توانایی اش برای غنی سازی بیشتر نیز بالاتر رفته است.
منبع : اکونومیست – شماره هشتم سپتامبر
