در حالیکه صدور احکام سنگین برای زندانیان سیاسی، مطبوعاتی و مدنی همچنان ادامه دارد، خانواده های آنان نیز با احضار، تهدید و فشارهای مضاعفی مواجه هستند تا از مصاحبه و اطلاع رسانی در خصوص زندانیان خود خودداری کنند.
در آخرین نمونه از این فشارها، می توان به احضار همسر نسرین ستوده و خواهر عبدالرضا تاجیک اشاره کرد که روز گذشته در دادسرای اوین مورد بازجویی قرار گرفتند.
رضا خندان، همسر نسرین ستوده که در پی دریافت احضاریه کتبی، روز گذشته به دادسرای اوین مراجعه کرده بود به “روز” گفته از او خواسته اند از مصاحبه در خصوص وضعیت همسرش پرهیز کند.
آقای خندان پیش از این نیز به اتفاق نسیم غنوی، وکیل خانم ستوده به طور شفاهی تهدید شده بودند که در صورت انجام مصاحبه بازداشت خواهند شد.
آقای خندان به “روز” گفت: اتهام خاصی به من تفهیم نکردند ورفتار شان نیز محترمانه بود و فقط تذکر دادند که از انجام مصاحبه با “رسانه های بیگانه”، پرهیز کنم.
وی افزود: من هیچ تعهدی ندادم که مصاحبه نکنم و این حرف را کاملا غیرقانونی میدانم که قاضی یا یک نهادی از کسی بخواهد مصاحبه نکند.
نسرین ستوده، وکیل بسیاری از فعالان سیاسی و مطبوعاتی است که از دو هفته پیش در بازداشت به سر می برد. او پیش از این در تماسی از خانواده اش خواسته بود مصاحبه نکنند، اما در دومین تماس با خانواده اش خبرداده است که “طی بازداشت اش، در اعتراض به برخی از رفتارهای غیرقانونی نسبت به خود، دو شکایت نامه از بازپرس و کارشناس پرونده تنظیم کرده است”.
هرچند قضیه احضار همسر خانم ستوده در حد یک تذکر پایان پذیرفته اما خواهر عبدالرضا تاجیک، در شعبه 5 بازپرسی زندان اوین، تحت بازجویی قرار گرفته و به دلیل مصاحبه هایی که در خصوص وضعیت برادر دربندش انجام داده به “نشر اکاذیب، اجتماع و تبانی و اقدام تبلیغی علیه نظام” متهم شده است.
پروین تاجیک که اتهامات تفهیم شده را رد کرده، با قرار کفالت آزاد شده اما به او گفته شده است حق مصاحبه ندارد.
براساس گزارش “روز” از خانم تاجیک خواسته شده است مصاحبه هایی را که در خصوص وضعیت برادرش انجام داده تکذیب کند؛همچنین به او گفته شده بازپرس شعبه اول دادسرای اوین علیه او اعلام جرم کرده است.
عبالرضا تاجیک، روزنامه نگار و عضو کانون مدافعان حقوق بشر که از تاریخ 22 خرداد در بازداشت به سر می برد، اکنون در سلول های چند نفره بند 209 زندان اوین با دو زندانی دیگر هم سلول است.
آقای تاجیک هم به تمدید قرار بازداشت خود اعتراض کرده است.
حبس طولانی برای مجید توکلی
تایید حکم 8 سال و نیم حبس تعزیری برای مجید توکلی به همراه صدور حکم شش سال حبس توام با تبعید در زندان ایذه و 76 ضربه شلاق برای شیوا نظر آهاری ازدیگر خبرهای روز گذشته زندانیان سیاسی بود.
شیوا نظرآهاری، فعال حقوق بشر و عضو کمیته گزارشگران حقوق بشر روز گذشته از سوی شعبه 26 دادگاه انقلاب به 6 سال حبس در تبعید و 76 ضربه شلاق محکوم شد.
او که چند روز پیش با قرار وثیقه 500 میلیون تومانی آزاد شده به “محاربه، تبانی و اجتماع برعلیه امنیت ملی، اخلال در نظم عمومی و تبلغ علیه نظام” متهم شده است.
مجید توکلی، فعال دانشجویی نیز که از 16 آذر سال گذشته در بازداشت به سر می برد به 8 سال و نیم حبس تعزیری محکوم شده بود که روز گذشته وب سایت دانشجو نیوز از تایید این حکم در دادگاه تجدید نظر خبر داد.
همزمان خبرگزاری ایلنا خبر داد که صالح نقره‌کار مدیر سابق روابط عمومی دادستانی کل کشور، از سوی شعبه 28 دادگاه انقلاب به یک سال حبس تعلیقی محکوم شده است.
آقای نقره کار خواهرزاده زهرا رهنورد است که بیستم بهمن به دادسرای زندان اوین احضار و همان روز بازداشت شد. وی پس از 26 روز حبس با قرار وثیقه از زندان آزاد شد. او تا چند هفته پیش از بازداشت، مسئول روابط عمومی دادستانی کل کشور بود.
نامه همسر سحرخیز به دادستان تهران
همسر عیسی سحرخیز، روزنامه نگار شاخص ایرانی نیز در نامه ای به دادستان تهران ضمن اشاره به بیماری و همچنین آسیب هایی که به این روزنامه نگار وارد شده، از دادستان تهران خواست به همسرش فارغ از عقایدش به عنوان یک هم نوع نگاه کند.
متن کامل این نامه که در اختیار سایت “روز” قرار گرفته بدین شرح است:
جناب آقای جعفری دولت‌آبادی
دادستان محترم تهران
با درود و احترام
بیش از پنج هفته از مکتوب پیشین اینجانب ( همسر عیسی سحرخیز، روزنامه‌نگار دربند) برای جنابعالی می‌گذرد. بیستم مردادماه گذشته در نامه‌ای به آن مقام ارجمند، ضمن تبیین اجمالی وضع جسمی نامساعد همسرم، آقای سحرخیز، درخواست شده بود که دستورات لازم را برای امکان تعقیب درمان ایشان در بیرون از زندان و در مراکز تخصصی پزشکی، صادر فرمایید؛ و ترتیباتی اتخاذ نمایید که از پیشرفت بیماری و تشدید ناراحتی و کسالت و درد و رنج یک انسان، مستقل از عقاید سیاسی‌اش، پیشگیری شود.
متاسفانه، بیماری و درد و رنج آقای سحرخیز ادامه یافته است، به‌گونه‌ای که حتی مانع خواب و استراحت معمولی وی می‌شود؛ این درحالی است که ایشان همچنان از امکان پیگیری تشخیص علت درد و درمان بیماری‌اش در مراکز تخصصی خارج از زندان رجایی‌شهر، محروم و ممنوع است.
پذیرش این ادعا دشوار نیست که روز و شب برای یک بیمار، به آسانی و روانی فرد سالم سپری نمی‌شود؛ چه رسد به آن‌که فرد مبتلا شده به آسیب و درد و کسالت، در زندان محبوس باشد و مجبور به تحمل شرایط ویژه و محدودیت‌ها و کاستی‌های قابل تصور و غیرقابل تصور در چنین محیطی شود. و این‌چنین، بیش از یک‌ماه از درخواست بی‌پاسخ اینجانب با وجود پیگیری های مستمر از دفتر حضرتعالی، برای مداوا و امکان تعقیب درمان عیسی سحرخیز در مراکز درمانی تخصصی خارج از زندان سپری می‌شود. روزها و شب‌هایی که افزون بر حبس، برای یک زندانی با درد و رنج جسمی همراه شده است.
با پرهیز از اطاله‌ی کلام، تنها به این سخن ارجمند امیر مومنان، علی(ع) در فرمان مشهور ایشان به مالک اشتر اشاره می‌کنم که ضمن توصیه به مهربانی با مردمان، فرمود: “الرَّعِیَّه صِنْفَانِ: إِمَّا أَخٌ لَکَ فِی اَلدِّینِ وَ إِمَّا نَظِیرٌ لَکَ فِی اَلْخَلْقِ؛ رعیت دو گروهند؛ دسته‌ای همکیش تو هستند، و دسته‌ی دیگر همانندان تو در آفرینش.”
امیدوارم ضمن درک شرایط یک “هم‌نوع”، دستورات لازم را برای تحقق توصیه‌ی پزشکان زندان رجایی‌شهر (مبنی بر ضرورت ادامه‌ی تشخیص و درمان بیماری سحرخیز در مراکز تخصصی) هرچه سریع‌تر صادر فرمایید.
