هنوز دو هفته از سال 87 نگذشته بود که همه نگران وضعیت حقوق بشر در ایران بودند. وزارت امور خارجه بریتانیا در سالنامه حقوق بشری اش، وضع حقوق بشر در ایران را ”اسفناک” خوانده وایران را در زمره 21 کشوری قرار داده که وضعیت حقوق بشر در آنها “جای نگرانی”دارد .دیده بان حقوق بشر از بازداشت بیش از 30 تن در یک مهمانی در اصفهان انتقاد کرد و عفو بین الملل هم در بیانیه ای نوشت که نگران حال محمود صالحی در زندان است.
هنوز همه جا در حالت نیمه تعطیل بود که از زندان هم پیامی رسید. زندانیان عقیدتی گفتند: ”دو هفته ی نخست سال جدید از بدترین روزهای دوران حبس است”.
و از خانواده برخی زندانیان هم حرفهایی نقل می شد.همسر محمد صدیق کبودوند گفته بود: “لحظه سال تحویل برای بچه ها خوب نبود. جای خالی پدر نمی گذاشت به آنها خوش بگذرد. واقعیت این است که امسال اصلا سفره هفت سین نچیدیم. بچه ها حال و حوصله نداشتند”. همسر منصور اسانلو هم “گناه” همسرش را چنین توصیف کرد”اگر اتهامات همسرم چیزی به جز این فعالیت‌های سندیکایی بود و مثلا به جرائم جنایی محکوم بود به احتمال زیاد به او یک ماه مرخصی نوروزی تعلق می گرفت ولی خوب چه کنیم، گناه او به مراتب بزرگتر است، او نمی تواند در مقابل بی عدالتی سکوت کند و این جرم کوچکی نیست”.
باری، تنها دو هفته از فروردین 87 گذشته بود که فعالان حقوق بشر در ایران با کمپین و بیانیه و اطلاعیه به رویارویی با نقض حقوق بشرمی رفتند؛ کمپینی برای آزادی فرزاد کمانگر آغاز شد، دیگری برای روناک صفا زاده و هانا عبدی، کارزاری برای لغو احکام اعدام در جریان بود و همراه با همه ی اینها همواره این پرسش مطرح می شد: “آیا وضع حقوق بشر در ایران در سال جدید بهبودی می یابد؟”.
از هفته سوم سال، احضارها و بازداشتها و محکومیتها و توقیفها شروع شد.اعتراضات هم شروع شد:
نیروهای امنیتی، خدیجه مقدم عضو کمیته مادران کمپین یک میلیون امضا را بازداشت کردند.وی اولین فعال حقوق زنان بود که در سال جدید بازداشت می شد. چند روز پیش از بازداشت او “پروین اردلان” هم با احضار به دادگاه مورد بازپرسی قرار گرفته بود و اتهام” فعالیت تبلیغی علیه نظام” به وی تفهیم شده بود. همزمان 500 فعال حوزه های اجتماعی در بیانیه ای به ادامه بازداشت ”روناک صفا زاده” و “هانا عبدی” اعتراض کردند. بعلاوه، 30 فعال دانشجویی به کمیته انضباطی دانشگاه شیراز احضار شدند و دو فعال کارگری هم به دادگاه.
از سوی دیگر، 700 فعال دانشجویی نیز بیانیه ای در اعتراض به اعمال “سهمیه بندی جنسیتی” دردانشگاهها صادر کردند و در بخشی از بیانیه نوشتند: ”ما زنان برابری خواه، سهمیه بندی جنسیتی را ادامه سیاست های پدرسالارانه موجود در جهت محدود ساختن زنان ایرانی می دانیم و با امضاء این بیانیه خواستار توقف این روند تبعیض آمیز هستیم”. 300 دانشجوی پسر هم با امضای این بیانیه همصدا با دانشجویان دختر به این طرح ”تبعیض آمیز” اعتراض کردند.
همزمان با همه اینها و در هفته سوم سال، دو رویداد جداگانه، “محمود صالحی” از زندان آزاد شد و “هادی قابل” هم به زندان رفت.
یک خبر دیگر هم به اینها اضافه شد: هیات نظارت بر مطبوعات، مجوز این چهار نشریه را لغو کرد: “صبح ورزش”، “یمن گستر”، “گزیده پژوهشهای جهان” و”لاله”. پیش از این و در واپسین روزهای سال 86، هشت نشریه دیگر هم لغو امتیاز شده بودند و تنها ظرف چند ماه، تعداد نشریاتی که مجوزشان لغو شده بود، به 18 رسید.
همزمان با این مجازاتها، عمادالین باقی جایزه گرفت؛ جایزه روزنامه نگار بین المللی سال بریتانیا را.
انگار با پایان تعطیلات نوروزی و بازگشایی دانشگاهها، وضع “حقوق بشر” هم به حالت عادی خود بازگشت بود و تصویر همیشگی اش را بازیافت بود؛ تصویری آشفته از احضار، دادگاهی، بازداشت و زندانی شدن گرفته تا توقیف نشریات.
در آخرین هفته ماه فروردین، زندان شده بود ایستگاه و گذرگاه.یکی داخل می شد، یکی بیرون می آمد. خدیجه مقدم، بهروز کریمی نیا، مهرداد لهراسبی و اجلال قوامی از زندان آزاد شدند وعماد باقی به زندان بازگشت.شیرین عبادی هم که همیشه نگران وضعیت دیگران بود، اینبار همه را نگران وضعیت خود کرد. وی از تهدیدی سخن گفت که مدتی است علیه خود و خانواده اش شدت یافته است؛ تهدید با نامه؛ نامه ای که در دفتر وکالتش گذاشته بودند: “به تو گفتیم رفتار غیر اسلامی و منطبق با رفتار بهائیت خود را ترک کن ولی تو به خوش رقصی برای خارجیان و بهائیان ادامه دادی، دخترت را هم در این راه وارد کردی. او را خواهیم کشت که بدانی…”. در هین روزها بود که وبسایت “مدرسی فمنیستی” برای دومین بار ممنوع الملاقات شد: فیلتر شد.
همه اینها از یک طرف، محکومیتهایی هم در این هفته بود. مجید توکلی، احسان منصوری و احمد قصابان که ماهها در زندان بودند، از سوی دادگاه انقلاب، احکام زندانی از 22 تا 30 صادر گردید.
در کردستان هم دادگاه انقلاب حکم صادر کرد. “هیوا بوتیمار”، فعال کُرد که پیشتر از سوی دادگاه انقلاب به اتهام ”محاربه” به اعدام محکوم و این حکم در دیوان عالی کشور نقض شده بود، مجددا به اعدام محکوم شد.همچنین ”امید عباسقلی نژاد” به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” از طریق نوشتن مطلبی در وبلاگش به شش ماه حبس تعزیری محکوم شد؛عابد توانچه، دیگر فعال دانشجویی هم به هشت ماه حبس تعزیری محکوم گردید و غلامرضا غلامحسینی، از اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی به دلیل پخش اطلاعیه های این تشکل به شش ماه زندان محکوم شد.
نهادهای حقوق بشری هم از اعدام دو روحانی اهل سنت در زاهدان خبر دادند. ”مولوی عبدالقدوس ملازهی” و ”مولوی محمد یوسف سهرابی”.اتهام آنها “ همکاری با گروه جندالله” ذکر شد.این در حالی بود که عفو بین الملل تازه اعلام کرده بود که ایران در سال گذشته با 318 مورد اعدام، رتبه دوم اعدامها در جهان را دارد.
اردیبهشت که رسید این اتفاقات افتاد: دادگاه انقلاب، خانمها “ناهید جعفری” و ”نسرین افضلی” را به اتهام”اخلال در نظم عمومی” به تحمل 10 ضربه شلاق و شش ماه حبس محکوم کرد.از سنندج هم خبر رسید “روناک” و ”هانا” کلاس سواد آموزی در بند نسوان زندان به راه انداخته اند و برای کمپین هم جلسه تشکیل داده اند. فعالان حقوق زنان گفتند”انگار زندان برای فعالان زن، کلاس درس شده و برای زندانیان زن، مدرسه”.
وضعیت فعالان دانشجویی هم چندان فرقی نداشت. ”محمد هاشمی”، “علی نیکو نسبتی” و “علی عزیزی” از اعضای دفتر تحکیم، به دادگاه احضار شدند و” احسان منصوری” و “مجید توکلی” و “احمد قصابان” هم در زندان، دوره محکومیتشان را با آنکه همچنان بر بی گناهیشان اصرار می ورزیدند، سپری می کردند. در بیرون هم دانشجویان آزادی آنها را می خواستند.در دانشگاه امیر کبیر تجمعی اعتراضی در حمایت از آنها برگزار شد که به خشونت هم گرایید.
از سوی دیگر در شیراز 75 دختر و پسر در جریان یک مهمانی دستگیر شدند. سازمان دیده بان حقوق بشر بازداشت دختران و پسران را در جریان مهمانی ها، “تعرض به حوزه خصوصی مردم” عنوان کرد اما فرمانده انتظامی فارس پس از دستگیری این افراد، گفت: “تجمع تعدادی دختر و پسر نامحرم در یک فضا همراه با مسائل خلاف شرع و قانون تبعات فرهنگی بسیاری بدنبال دارد”.
در اردبیل هم شش فعال مدنی ومطبوعاتی دستگیر شدند “بهروز علی زاده”، “ودود سعادتی”، “رحیم غلامی”، ”آیدین قره باغی”، “اردشیر کریمی” و “مهدی کیانی”.
آنطرفتر در شهر کوچک “ربط” در نزدیکی “سردشت”، در جریان تجمع اعتراضی شماری از مردم این شهر و تیر اندازی نیروهای انتظامی، دو نوجوان15 و 20 ساله به نامهای “حسین پویای” و “محمد امینی” در اثر اصابت گلوله کشته و شماری هم زخمی و دستگیر شدند. تجمع در اعتراض به توقیف خودروی حامل گازوییل بدست نیروی انتظامی صورت گرفته بود.
همچنین در همین روزها بود که دو فعال مدنی بازداشت شدند، دو زندانی اعدام گردیدند و سه نشریه هم توقیف گشتند. ”مسعود رفیعی طالقانی”، روزنامه نگار و “شیث امانی”، فعال کارگری بازداشت و دو زندانی به نامهای ”محمد هوشمند” و “ابراهیم قنبری” در زندان رجایی شهر به دار آویخته شدند. ”روژهه لات”، “راه آینده” و ”نشریه دانشجویی ایرانشهر” همه سه نشریه توقیف شده بودند. کمیته دانشجویی گزارشگران حقوق بشر هم از مسدود شدن وبسایت خود برای دومین بار خبر داد.
و سرانجام “حجت الاسلام جواد طاهری” امام جمعه بخش “فهرج” کرمان از سوی افراد مسلح ناشناس ربوده شد.در حالیکه “ماموستا ایوب گنجی” امام جماعت مسجد قبای سنندج همچنان در بازداشت بسر می برد.
اما در هفته دوم اردیبهشت، یعنی در هفته ای که در هفته ای که “روز جهانی آزادی مطبوعات” و “روزمعلم” و”روز کارگر” در آن قرار داشت، پارلمان اروپا و وزارت امور خارجه فرانسه از “نقض حقوق بشر” در ایران انتقاد کردند.
پارلمان اروپا با صدور بیانیه ای ضمن اعتراض به “نقض حقوق بشر” در ایران، از “سرکوب جامعه مدنی”، وضعیت زنان و صدور احکام اعدام به شدت انتقاد کرد. نمایندگان این پارلمان در بیانیه خود از موارد محکومیت و برخورد با فعالان کمپین یک میلیون امضا نیز انتقاد کرد و از مجلس و دولت ایران خواستند “قوانین تبعیض آمیز نسبت به زنان، که آنها را از دستیابی به مقامات بالای دولتی و انتصاب به مقام قضاوت و حقوق برابر در زمینه ازدواج، طلاق، حضانت فرزندان، ارث و شهادت محروم می کند” تغییر دهند.
وزارت امور خارجه فرانسه هم از مقامات جمهوری اسلامی خواست تا “حق ابراز نظر و عقیده” را برای فعالین زن ایرانی به رسمی بشناسد. اما با وجود این اعتراضات باز در همان هفته، برای یکی دیگر از فعالین زن حکم زندان صادر شد؛ “رضوان مقدم” به اتهام “اقدام علیه امنیت ملی” به شش ماه حبس و 10 ضربه شلاق محکوم شد. او چهارمین فعال زنی بود که به شلاق محکوم می شد..پیشتر ”مرضیه مرتاضی لنگرودی”، بعد “ناهید جعفری” و “نسرین افضلی” به شلاق محکوم شده بودند.
انجمن صنفی روزنامه نگاران هم مقارن با 11 اردیبهشت، روز جهانی آزادی مطبوعات از “خزان مطبوعات” در کشور سخن گفت و از توقیف و احضار و بازداشت و فشارهای نهان و آشکار بر روزنامه نگاران و روزنامه ها که گوشه ای از آن را چنین برشمرد”صدور39 مورد حکم مجرمیت و محکومیت روزنامه‌نگاران به زندان، جزای نقدی، شلاق، ممنوعیت خروج، تبعید، پرداخت وثیقه و معرفی کفیل بخشی دیگر از سرکوب گسترده و مداوم مطبوعات در ایران طی یک سال اخیر را شامل می شود. 15 روزنامه نگار از 12 اردیبهشت 86 تاکنون بازداشت شده اند و 10 روزنامه نگار هم اکنون در بازداشت می برند و بنابر آمار انجمن صنفی 17 روزنامه نگار به دادسراها و جلسات بازپرسی احضار شده اند. و علاوه بر همه این ها بیش از یک صد و بیست جلسه محاکمه برای مدیران مطبوعات و روزنامه نگاران برگزار شده است”.همزمان با این گزارش بود که روزنامه ”همبستگی” هم توقیف شد و “خانه آزادی” در گزارش سالانه اش نوشت: “وضعیت ازادی مطبوعات در سرتاسر جهان بدتر شده”.
کانون مدافعان حقوق بشر نیز در اولین جلسه سال 87 وضع”معلم” و “کارگر” ایرانی را “نامطلوب” عنوان کرد.شاید به این دلیل که هنوز” منصور اسانلو”ها و “فرزاد کمانگر”ها زندانی اند.
”فعالین ایرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و امریکای شمالی” هم در روز کارگر آماری ارائه داد از وضع کارگران ایرانی طی سالی که گذشت: “27 مورد بازجویی کارگران، 22 مورد صدور حکم، 13 مورد احضار، 37 مورد بازداشت، هزاران مورد اخراج و 116 مورد عدم پرداخت حقوق”. در همین حال ”مسعود کردپور” معلم بوکانی به دو سال تبعید به “تکاب” محکوم شد و ”ابراهیم نوروزی گوهری” هم از سوی دادگاه انقلاب احضار گردید.
آنطرف تر در دانشگاه سهند تبریز هم چند روز پس از اعتصاب غذای شماری از دانشجویان، هشت تن از آنان به بیمارستان منتقل شدند و پس از چند روز ناآرامی، اوضاع دانشگاه به حالت عادی بازگشت.
اما در جای دیگری اوضاع ناآرام شد.ایوان غرب. در نتیجه “بی تدبیری” فرمانداری، نیروهای انتظامی به شماری از تجمع کنندگان مقابل ساختمان فرمانداری تیراندازی کردند و دست کم سه نوجوان 12، 16 و 18 ساله کشته و شماری هم زخمی شدند.این حادثه در پی اعلام نتایج دور دوم انتخابات مجلس اتفاق افتاد.
در آخرین روزهای اردیبهشت بود که ”محمد جواد لاریجانی”، دبیر ستاد حقوق بشر قوه قضاییه در اظهاراتی کم سابقه، فعالان حقوق بشر داخل کشور را “متقلب” دانست و گفت: “حقوق بشر در داخل کشور پرچم مبارزه با نظام شده که این پرچم تقلبی است و آنهایی که این پرچم را به دست گرفته اند، متقلبانه آن را در دست دارند”. آقای لاریجانی همچنین تلویحا از برخورد “گزینشی” و “مصلحتی” با حقوق بشر دفاع کرد و افزود ”کشور ما چهار سند معتبر را پذیرفت و بعد از پیروزی انقلاب ما در مقابل دو گزینه بودیم که یا تعهدات را قبول نداریم و گزینه‌ی دیگر آن بود که براساس مصلحت بپذیریم، اما مواردی که مصالح ما را در پیش دارد رعایت کنیم”.
اما خرداد با “سکته” شروع شد. محمد صدیق کبودوند رییس سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان در اندرزگاه 8 زندان اوین دچار عارضه سکته قلبی شد.
همچنین در دومین سالگرد اعتراضات شهروندان آذری که درخردادماه سال 85 برگزار شده بود، اینبار هم شماری از فعالان آذری دستگیر شدند. علی صدیقی، جمشید زارعی، حجت عراقی، سلمان عراقی، سالار عراقی، اکبر عبدالهی در تبریز بازداشت شدند.همچنین دو نشریه متعق به دانشجویان آذری هم بسته شد: “یاغیش” و ”سهند”.
در حول و حوش همین روزها، یعنی اوایل خرداد ماه، از شوش خبر رسید که “حکومت نظامی” غیر رسمی در جرین است. منابع خبری در خوزستان گفتند که با استقرار نیروهای انتظامی و لباس شخصی به شهر شوش و بازداشت شماری از کارگران شرکت نیشکر هفت تپه، نوعی حکومت نظامی در این منطقه برقرار شده است. شمار کارگران بازداشتی حداقل 10 تن ذکر شد.
و حکم اعدام فرزاد کمانگر، پیوسته، اعتراضات بین المللی را در پی داشت. فرد ون لی وون، دبیرکل فدراسیون جهانی اتحادیه های معلمان در نامه ای به سفارت ایران در بروکسل ضمن اعتراض دوباره به بازداشت و اعمال فشار بر معلمان ایرانی به ویژه فعالان و مسئولان انجمن های صنفی معلمان در ایران، نسبت به ادامه بازداشت و حکم اعدام صادر شده برای فرزاد کمانگر اعتراض کرد.
علاوه بر اینها، به گزارش ادوار نیوز “بیش از 1000 نفر از دانشجویان دانشگاه کرمان در اعتراض به مسمومیت شدید نزدیک به 800 نفر از دانشجویان این دانشگاه به علت مصرف غذای سلف، روز جمعه در محوطه این دانشگاه تجمعی اعتراضی برگزار کردند”.
همچنین دادگاه ویژه روحانیت همدان و دادگاه انقلاب مهاباد در اقدامی هماهنگ در چندین شهر کردنشین دست کم بیست و یک تن از اعضای اصلی یک گروه مذهبی موسوم به “مکتب قرآن” را احضار کردند. هر دو مرجع قضائی اتهام اعضای احضار شده این گروه مذهبی را “ایجاد تجمعات غیر قانونی بوسیله برگزاری مراسمات مذهبی” عنوان کردند.
و درست در همین روزها بود که شماری از بهاییان بازداشت شدند.بازداشت شدگان این افراد بودند: مسئولین جامعه بهائی ویلاشهر (اصفهان) به نام های هوشمند طالبی و مهران زینی به همراه یکی دیگر از اعضای این جامعه با نام فرهاد فردوسیان.این در حالی بود که چندین رهبر دیگر جامعه بهاییان بازداشت شده بودند: فریبا کمال آبادی، جمال الدین خانجانی، عفیف نعیمی، سعید رضایی، بهروز توکلی و وحید تیزفهم نام. در همین حال وزیر خارجه آمریکا، دولت کانادا و رئیس اتحادیه اروپا در مورد بازداشت این افراد به ایران اعتراض کردند.
اعدام کودکان هم برغم اعتراضات گسترده بین المللی کماکان ادامه داشت. محمد حسن زاده نوجوان 17 ساله محکوم به اعدام در زندان سنندج به دار آویخته شد.
و در لابلای این اخبار خبر توقیف نشریات هم گاها به چشم می خورد: “طی روزها اخیر سه نشریه دانشجوئی کردی در دانشگاه های شیراز، مازندران و کرمانشاه توقیف شدند. نشریه دانشجوئی کردی ـ فارسی “تریفه” در مازندران با شکایت استاندار مازندارن توقیف شد. در کرمانشاه نشریه “چرو” با فشار مستقیم نماینده نهاد رهبری در دانشگاه توقیف و لغو امتیاز و در دانشگاه شیراز نشریه ”وریا” به مدت یک سال توقیف شد”.
همزمان “امواج” فیلترینگ سایتها و وبلاگها هر از چند گاهی در دنیای مجازی وزیدن می گرفت.بیش از 80 بلاگر ایرانی در بیانیه تحت عنوان”بیانیه جمعی از وبلاگ‌نویسان در اعتراض به موج اخیر فیلترینگ وبلاگها”، نسبت به افزایش “روند تحدید آزادی بیان و عقیده پس از روی کارآمدن دولت نهم” اعتراض کردند و خواهان ”رفع فیلتر از تمام وبلاگ‌های فیلتر شده” در سال‌های اخیر شدند.
به همین ترتیب، تابستان فرا رسید. در نخستین هفته تیرماه و همزمان با هفته قوه قضاییه در ایران، اتفاقاتی رخ داد که کانون همه آنها قوه قضاییه بود. پارلمان اروپا به ادامه اعدام نوجوانان در ایران اعتراض کرد، محمد صدیق کبودوند به جرم دفاع از حقوق بشر به 11 سال زندان محکوم شد، هانا عبدی به 5 سال زندان در تبعید محکوم و دانشجوی دختر دانشگاه زنجان بازداشت شد.همزمان، در دانشگاه زنجان، دانشجوی دختری که معاونت دانشجویی دانشگاه قصد تعرض به وی را داشت، از سوی مامورین بازداشت شد.
در چنین شراطی یک دختر دانشجو در دانشگاه لاهیجان خود را از محل اتاق حراست دانشگاه، از طبقه چهارم به پایین انداخت و درجا جان سپرد.بی دلیل نیست که “خودکشی، دومین عامل مرگ دانشجویان” اعلام شد.
آن سوتر، وزارت کار و امور اجتماعی در نامه ای، انجمن صنفی روزنامه نگاران را واجد شرایط انحلال اعلام کرد. در حالی است که به گفته بدرالسادات مفیدی دبیر انجمن “اساسا وزارت کارازمنظر قانونی صلاحیت انحلال انجمن را ندارد”.
از هفته دوم تیر چه خبر؟ حدود یکهزار فعال مدنی در این هفته به حکم زندان و تبعید هانا عبدی اعتراض کردند؛دادسرای انقلاب حکم جلب مدیر مسئول روزنامه اعتماد ملی را صادر کرد و یک جوان 19 ساله در اصفهان اعدام شد.
و رسیدیم به 18 تیر. در نهمین سالگرد ناآرامیهای 18 تیر، دست کم 16 دانشجو در تهران و مشهد بازداشت شدند. سجاد رجبی، محمد میزبان، توحید دولتشناس، محمد زراعتی و فرزاد حسن زاده نخست بازداشت شدند و علی قلی زاده، علی صابری، رضا عرب، اشکان آرشیان و مهدی قاسمی هم که برای پیگیری آزادی آنها کمیته ای تشکیل داده بودند، دستگیر شدند.همچنین در تهران سلمان سیما و مهدی خدایی، دانشجویان دانشگاه آزاد و مجید اسدی، دانشجوی دانشگاه علامه طباطبایی بازداشت گردیدند. در تبریز هم خبر رسید که 37 دانشجو به دلیل شرکت در تحصن اعتراضی به کمیته های انضباطی احضار شده اند.
در رویدادهای دیگر “هفته 18 تیر” شهناز غلامی، روزنامه نگار آذربایجانی به دادگاه احضار گردید؛ زینب بایزیدی فعال حقوق زنان در مهاباد بازداشت شد و عابد توانچه، دانشجوی چپ گرا در دادگاه تجدید نظر به هشت ماه حبس تعزیری محکوم گردید.همچنین در سنندج صدیق مینایی روزنامه نگار هفته نامه توقیف شده آسو دستگیر و به زندان منتقل گشت.
در همین حال، در اعتراض به اعدام نوجوانان در ایران، 24 سازمان حقوق بشری جهانی و منطقه ای با صدور بیانیه ای مشترک، از مسولان جمهوری اسلامی خواستند تا حکم چهار نوجوان محکوم به اعدام، یعنی بهنود شجاعی، محمد فدایی، سعید جزی و صلاح تاسه را اجرا نکنند و در مجموع خواستار پایان بخشیدن به اعدام نوجوانان بزهکار ایرانی شدند.
همچنین همزمان با روز جهانی “قلم”، فدراسیون بین‌المللی روزنامه‌نگاران و انجمن روزنامه‌نگاران زن ایران (رزا) با صدور بیانیه‌های جداگانه‌ای، با اعتراض به اعلام انحلال انجمن صنفی روزنامه‌نگاران این کشور از سوی وزارت کار جمهوری اسلامی، خواستار تجدید نظر در این تصمیم شدند.
هفته آخر تیر، هفته اعدام و بازداشت و احضار بود. 11نفر اعدام شدند، حکم اعدام 4 نفر در دیوان عالی کشور تایید شد، دو عضو دفتر تحکیم بازداشت شدند، و دو فعال دانشجویی و دو فعال حقوق زنان به دادگاه احضار شدند. دیوان عالی کشور، حکم اعدام فرزاد کمانگر، علی حیدریان و فرهاد وکیلی، سه فعال کرد را که به “محاربه” متهم شده بودند، تایید کرد. اما هنوز دو روز از انتشار حکم اعدام فرزاد کمانگر نگذشته بود که دادگاه انقلاب، یک معلم کرد دیگر به نام “انور حسین پناهی” را به اتهام “محاربه ” به اعدام محکوم کرد.”بهاره هدایت” و “محمد هاشمی” هم دو تن از اعضای شورای مرکزی دفتر تحکیم وحدت از سوی نیروهای امنیتی بازداشت شدند. و بالاخره 500 روزنامه نگار ایرانی با صدور بیانیه ای تحت عنوان “انجمن خانه ماست” به اعلام انحلال انجمن صنفی روزنامه نگاران اعتراض کردند.
در چنین شرایطی و همزمان با همه این موارد، با اعلام سردار رادان، فاز دوم طرح برخورد با “اراذل و اوباش” از سر گرفته شد.
در مرداد ماه، احسان منصوری، مجید توکلی و احمد قصابان پس از 15 ماه بازداشت، از زندان آزاد شدند.بهاره هدایت و محمد هاشمی هم با قرار کفالت آزاد شدند.
در یک اقدام کم سابقه، عزت الله انتظامی، پرویز پرستویی و کیومرث پوراحمد سه هنرمند سرشناس عرصه سینما، به دادسرای امورجنایی احضار شدند. این سه هنرمند سرشناس تلاش هایی برای نجات جان بهنود شجاعی نوجوان محکوم به اعدام انجام داده بودند که با حمایت بیش از 200 روزنامه نگار همراه شده بود.چند روز بعد نیروهای امنیتی در بوکان، مسعود کردپور، معلم و روزنامه نگار کرد را بازداشت کردند. شعبه ۵ دادگاه انقلاب تهران هم یوسف عزیزی بنی‌طرف، نویسنده و پژوهشگر را به اتهام دامن زدن به تظاهرات سال ۸۴ در اهواز، به ۵ سال زندان محکوم کرد. هدایت غزالی و صباح نصری، دانشجویان دانشگاه تهران و علامه که بعد از 14 ماه بازداشت به دو سال حبس تعزیری محکوم شدند. افزون بر اینها، حبیب الله لطیفی دانشجوی حقوق دانشگاه ایلام، به اعدام محکوم گردید.
پاییز از راه رسید.10 اکتبر آمد.روز جهانی مبارزه با لغو حکم اعدام. در این روز نهادهای حقوق بشری کارنامه یکساله اعدام در جمهوری اسلامی را انتشار دادند: 286 نفر اعدام شده اند. 45 اعدام در ملا عام اجرا شده. 14 زندانی سیاسی و 4 زن در میان اعدام شدگان بوده اند. سن سه نفر از اعدامی ها کمتر از 18 بوده و 13 تن هم هنگام وقوع جرم کمتر از سن قانونی داشته اند.
و در همین ایام، یک مقام قضایی اعلام کرد “در ایران بیش از یکصد هزار نفر ممنوع الخروج و ممنوع المعامله هستند”.
بازداشتهای مهر ماه: “مجتبی لطفی “مسئول دفتر آیت الله منتظری در قم بازداشت می شود، چهار درویش گنابادی به نامهای “سیاوش ساکی”، “مرتضی سپندار”، “ امین صفاری”، ”هادی اباذری” توسط نیروهای انتظامی و اطلاعاتی در مقابل حسینیه دراویش در کرج دستگیر شدند.
یا محکومیتها را ببینید ”دکترمحمد مهدی احمدی” دبیر سابق شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه های شیراز و علوم پزشکی طی حکمی از سوی شعبه اول دادگاه انقلاب شیراز به اتهام “ تبلیغ علیه نظام ” به ۸ ماه حبس محکوم شد. “حسین رحمانی” دانشجوی کامیارانی به 6 سال حبس محکوم گردید. حکم دو سال حبس تعلیقی” آرمان صداقتی” عضو سابق شورای مرکزی انجمن اسلامی پلی تکنیک در دادگاه تجدید نظر تأیید شد.همچنین ”مهران بندی امیرآباد” از فعالان جامعه بهائی را به اتهام اقدام علیه امنیت ملی به سه سال و نیم حبس وسه سال تبعید به شهر بابک محکوم کردند.
و به همین ترتیب می رسیم به احضارها: بیش از 30 نفر از دانشجویان دانشگاه یزد، به کمیته انضباطی احضار شدند.بعلاوه، سولماز ایگدر، خبرنگار کانون زنان ایرانی به شعبه ۳۱ دادگاه انقلاب مستقر در شهرری احضار شد. در همین حال “شیوا نظر آهاری” از ادامه تحصیل باز مانده به خاطر دفاع از حقوق بشر. “سیامک کریمی”، دانش آموخته ی رشته ی حقوق دانشگاه بوعلی سینا همدان هم به مانع برخورده برای ادامه تحصیل. مانع گزینش.
در چنین شرایطی 40 نفراز دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشکده اقتصاد دانشگاه علامه طباطبایی با انتشار نامه ای تحت عنوان “استادان ما را به دانشگاه بازگردانید” نسبت به اخراج یا بازنشستگی اجباری استادان این دانشگاه اعتراض کردند.
اما در آبان چه گذشت؟ بان کی مون، دبیر سازمان ملل با انتشار گزارشی از وضعیت حقوق بشر در ایران انتقاد کرد. وی در این گزارش از افزایش شمار اعدام ها، تداوم اعدام نوجوانان بزهکار، تبعیض علیه اقلیتهای مذهبی و اعمال فشار بر زنان، دانشجویان و کارگران ابراز نگرانی کرد.برغم این انتقاد، عشا مومنی که از آمریکا به ایران سفر کرده بود، در خیابان و در حین رانندگی، به اتهام “رانندگی با سرعت غیر مجاز” متوقف و بازداشت شد و به بند 209 اوین منتقل گردی 32 تن از دراویش گنابادی هم به دادگاه احضار شدند.28 نفر در استان اصفهان، 4 تن در کرج.
بعلاوه، پس از اینکه معاون قضایی دادستان کل کشور از صدور بخش نامه ای برای توقف اعدام نوجوانان بزهکار خبر داد، نهادهای بین المللی مدافع حقوق بشر ضمن استقبال از این اقدام، آن را “ناکافی” دانستند و نگرانی شان را در خصوص اینکه بخشنامه قصاص را در برنگیرد، اعلام کردند. در همین ارتباط سخنگوی قوه قضاییه روز سه شنبه گفت: “قصاص مشمول این بخشنامه نیست، چرا که یک حق خصوصی است و حاکمیت حق مداخله در آن را ندارد”.
آنسوتر گزارشگران بدون مرز در جدیدترین رده بندی جهانی آزادی مطبوعات، ایران را در جایگاه 166 قرار داد. در این گزارش آمد: “ایران همچنان بزرگترین زندان روزنامه نگاران در خاورمیانه است”. در همین حال 1000 دانشجوی پزشکی با ارسال نامه ای برای رییس قوه قضاییه، به نحوه رسیدگی به پرونده زهرا بنی یعقوب اعتراض کردند. آیت الله شاهرودی هم خبر از یک “بیماری” داد: ناسلامتی حقوقی. وی گفت: “ورود 8 الی 9 میلیون پرونده در سال به سیستم قضایی کشور در زمینه های حقوقی، مدنی، کیفری و… نشان دهنده این بیماری و ناامنی حقوقی در جامعه است”.
اما افرادی که در پاییز آزاد شدند: سجاد رادمهر، آیدین خواجه ای، فراز زهتاب، امیر مردانی و احسان نجفی، منصور امنیان و مقصود عهدی از دانشجویان بازداشت شده تبریزی با وثیقه آزاد شدند.یک فعال سیاسی بنام محمد ابراهیمی پس از هفت سال حبس، آزاد شد.اتهام وی “ارتداد” و “تبلیغ علیه نظام” ذکر شده است. همچنین مجید ماکویی، فعال دانشجویی آذربایجانی پس از 57 روز بازداشت، از زندان ازاد شد.
در وسطهای آبان هم شاهد این رویدادها بودیم: احکامی برای فعالان زن صادر شد، اتحادیه اروپا خواستار توقف اعدام کودکان در ایران گردید.بعلاوه، درست دو روز پس از اینکه مسئولان قوه قضاییه گفتند “اعدام کودکان نداریم”، سازمان دیدبان حقوق بشر و کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران، مشترکا اعلام کردند: “در تاریخ 9 آبان ماه 1387، هفتمین نوجوان در سال جاری میلادی در ایران اعدام شده است”. دو نهاد مذکور همچنین خبر دادند که: ”ایران تنها کشوری است که در سال جاری میلادی جوانان بزهکار را اعدام کرده است”.
کانون مدافعان حقوق بشر، در پاییز، گزارش تابستانه وضعیت حقوق بشر در ایران را منتشر کرد. براساس این گزارش در تابستان امسال 9 فعال مدنی احضار، 75 نفر بازداشت، 22نفر محکوم به احکام قضایی، سه نوجوان اعدام، 71 کارگر اخراج و 51 معلم هم دستگیر شده اند. همانطور که در این گزارش آمده، کانون معتقد است: ”تضمین دوام قدرت، نه در بی‌توجهی به خواسته‌های ملت و سرکوب و خشونت نسبت به آنان، که در تأمین مطالبات واقعی مردم و جلب رضایت همگانی نهفته است”.
اینها ها به لیست پاییزه اضافه شدند: در آذربایجان نیروهای امنیتی شهناز غلامی، فعال حقوق زنان را بازداشت کردند. در کردستان هم وریا مروتی، فعال دانشجویی سنندجی بازداشت شد. “شهروند امروز” و “ارژنگ” هم توقیف شدند.و البته، یاسر گلی، فعال دانشجویی سنندجی به تحمل 15 سال حبس محکوم گردید.
آبان، با این اخبار به انتها رسید: در ساری دو تن از پیروان بهاییت بازداشت شدند: سونیا تبیانیان و طراز الله الله وردی گرجی. در سنندج بهمن توتونچی، روزنامه نگار کرد بازداشت شد. در تهران فیروز یوسفی، از فعالان آذری دستگیر و روانه بند 209 زندان اوین شد.
محکومیتها هم کم نبودند: دلارام علی از اتهامات شرکت در تجمع غیر قانونی با هدف اقدام علیه امنیت کشور و فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی تبرئه شد، اما دادگاه وی را به اتهام اخلال در نظم عمومی متهم شناخت و به تحمل چهار ماه حبس و 10 ضربه شلاق ـ قابل تبدیل به جزای نقدی ـ محکوم کرد. همچنین دادگاه انقلاب ماکو دو فعال این شهر به نامهای صابر بیت الهی و بهمن نصیر زاده را به یک سال حبس محکوم کرد.به اتهام فعالیت براندازانه علیه نظام و همکاری تبلیغی به نفع گروههای مخالف. آنطرفتر، زینب بایزیدی از اعضای کمپین یک میلیون امضا، که به تحمل 4 سال زندان در تبعید محکوم شده بود، در این هفته از زندان مهاباد به زندان مرکزی زنجان تبعید شد.
همچنین اتحادیه اروپا با صدور بیانیه ای به اعدام یک نوجوان افغان در ایران اعتراض کرد. این نوجوان که غلامرضا.ح نام داشت، به جرم قتل شیرآغا، یک افغان دیگر، ۸ آبان در محوطه مرکزی زندان اصفهان به دار آویخته شد.اتحادیه اروپا در این بیانیه خواستار “به اجرا گذاشته شدن بخشنامه جدید قوه قضائیه مبنی بر تخفیف مجازات اعدام برای مجرمان زیر ۱۸ سال” گردید. و بالاخره، مشاور قضایی دادستان کل کشور آمار عجیبی را اعلام کرد: “بیش از پنج میلیون سایت اینترنتی در کشور فیلتر هستند”. وی همچنین گفت: “دشمنان با سوء استفاده از شبکه اینترنت تلاش می‌کنند تا هویت ما را مورد تهاجم قرار دهند که نگران کننده است”.
در هفته اول آذر ماه، یازده نفر اعدام شدند، برای دو نفر حکم اعدام صادر شد و برای سه نفر، صدور حکم اعدام تقاضا شد؛شش نفر بازداشت شدند و سه نفر هم احضار.و قطعنامه ای هم در واکنش به نقض حقوق بشر در ایران صادر شد.آیت الله دری نجف آبادی، دادستان کل کشور نیز با هشدار نسبت به بالا بودن میانگین تعداد زندانیان در ایران گفت: “میزان زندانیان از استانداردهای جهانی بسیار بیشتر است”. کمیته حقوق بشر مجمع عمومی سازمان ملل با صدور قطعنامه ای از نقض گسترده حقوق بشر در ایران انتقاد کرد. رییس جمهور هم گفت: “آنهایی که به دروغ برای نمایش اینکه بویی از انسانیت برده اند، وقتی در کشورهایی مثل ما، پای یک گربه زیر کامیون شهرداری می رود، قطعنامه های حقوق بشری صادر می کنند”.
در هفته دوم آذر، نقض حقوق بشر در ایران مورد انتقاد “گزارشگران سازمان ملل” و “وزارت خارجه بریتانیا” قرار گرفت.بعلاوه، سه نفر به اعدام محکوم شدند و یک نفر به قصاص دو چشم محکوم شد.احضار و بازداشت محکومیتهایی هم بود. سه نفر از عاملان بمب گذاری شیراز هم به اعدام محکوم شدند. در حکمی متفاوت تر، دادگاهی در ایران مردی را که با پاشیدن اسید روی صورت دختر مورد علاقه اش باعث نابینایی و جراحات شدید بر بدن او شده است، به قصاص دو چشم و پرداخت دیه محکوم کرد.
اما ر هفته ای که اعلامیه جهانی حقوق بشر 60 ساله شد، و در روز دانشجو، شش نفر در ایران اعدام شدند. 15 دانشجو احضار گردیدند. یک فعال دانشجویی بازداشت شد. چهار فعال اجتماعی محکوم شدند. یک معلم احضار گردید. برای دو فعال حقوق زنان قرار کفالت صادر شد. یک وکیل ممنوع الخروج گشت. 13 گروگان بدست جندالله کشته شدند و یک کاسب توسط نیروی انتظامی به قتل رسید.
به مناسبت روز 10 دسامبر، شصتمین سالگرد تدوین اعلامیه جهانی حقوق بشر، شش نهاد حقوق بشری ایرانی در بیانیه مشترکی از سازمان ملل متحد خواستند تا هیات مستقلی را جهت تحقیق پیرامون وضعیت حقوق بشر به ایران اعزام کند. انجمن دفاع از زندانیان سیاسی، سازمان دفاع از حقوق بشر کردستان، فعالین ایرانی دفاع از حقوق بشر در اروپا و امریکای شمالی، کمیته دانشجویی دفاع از زندانیان سیاسی، کمیته دفاع از زندانیان سیاسی آذربایجان ـ آسمک و کمیته گزارشگران حقوق بشر کلیات نقض حقوق بشر در ایران را چنین عنوان کردند”افزایش صدور و اجرای حکم اعدام، صدور حکم اعدام برای افراد کمتر از هیجده سال، گسترش دستگیری و محاکمه دانشجویان و فعالین سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، سرکوب بی وقفه زنان در عرصه های مختلف، اخراج و بیکاری کارگران و دریغ کردن حقوق اولیه آنها، سرکوب اقلیت های دینی و قومی و…“. بعلاوه، تدوام اعدام کودکان هم واکنش نماینده یونیسف در ایران را در پی داشت. کریستین سالازار نماینده صندوق کودکان سازمان ملل در ایران گفت: “در شصتمین سال تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر نباید در ایران راجع به مسایلی همچون اعدام و حبس ابد کودکان زیر ۱۸سال بحث شود، اما متاسفانه این بحث وجود دارد”.
آنطرفتر پس از برپایی مراسم 16 آذر، روز دانشجو، 15 دانشجوی دانشگاه بوعلی همدان به کمیته انضباطی این دانشگاه احضار شدند. همزمان یاسر بهادری، دانشجوی رشته عمران دانشگاه ایلام به دادگاه احضار شد و در نهایت به 4 ماه حبس محکوم گردید. و در چنین اوضاعی بود که کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران اعلام کرد ”در یک سال و نیم گذشته در ایران، دست‌کم ۲۰۱ دانشجو بازداشت شده‌اند و ۱۶۱ دانشجو نیز احکام محرومیت از تحصیل دریافت کرده‌اند”.
آنسوتر، نسرین ستوده، وکیل سرشناس ایرانی، هنگام عزیمت به ایتالیا جهت دریافت جایزه بین المللی حقوق بشر ایتالیا، ممنوع الخروج شد. پیشتر چهار فعال حقوق زنان ممنوع الخروج شده بودند: منصوره شجاعی، پروین اردلان، طلعت تقی نیا و سوسن طهماسبی. و درست همزمان با ممنوع الخروجی نسرین ستوده، جایزه حقوق بشر نورنبرگ به عبدالفتاح سلطانی دیگر وکیل شناخته شده ایرانی تعلق گرفت.
رسیدیم به زمستان. دفتر کانون مداقعان حقوق بشر که ریاست آن را شیرین عبادی به عهده دارد، پیش از برگزاری مراسم جشنی به مناسبت بزرگداشت روز جهانی حقوق بشر، از سوی ماموران امنیتی و انتظامی پلمب شد.
در دومین هفته دی ماه و درست هنگامی که سال 2008 تمام شد، برای 10 فعال دانشجوی احکامی صادر شد. شش تن بازداشت شدند.مامورین مالیاتی اسناد دفتر وکالت شیرین عبادی را با خود بردند.یک نشریه هم توقیف شد.جندالله هم در یک عملیات انتحاری شماری را کشت و تعدادی هم زخمی شدند. همزمان پنج نفر که مدعی شدند مامور مالیاتی هستند به دفتر شیرین عبادی رفتند و اسناد دفتر وکالت برنده جایزه صلح نوبل را با خود بردند. دید بان حقوق بشر و کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران هم در بیانیه ای مشترک ابراز نگرانی و اعلام کردند: ”ادامه حمله به خانم عبادی نه تنها فقط خانم عبادی بلکه همه اعضای جامعه مدنی را به مخاطره انداخته است”.
در سومین هفته زمستان، کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از سنگسار سه مرد در گورستان بهشت زهرای مشهد خبر داد. در نهایت، دو نفر به قتل رسیدند و یک نفر توانست از صحنه سنگسار جان سالم به در ببرد و خود را نجات دهد. به این ترتیب شمار افراد سنگسار شده در ایران طی دو سال اخیر به حداقل شش تن رسید. در دنیای مجازی هم خبر رسید که وبسایت تغییر برای برابری، برای نوزدهمین بار از سوی مقامات جمهوری اسلامی فیلتر شد. از شیراز هم خبر رسید که 10 دانشجوی دانشگاه شیراز به اداره اطلاعات این شهر احضار شده اند. اسامی احضار شدگان به این ترتیب است: سعیدخلعتبری، عباس رحمتی، آرش روستایی، هادی الم لی، عنایت تقوی، احمد کهنسال، اسماعیل جلیل وند، حمداله نامجو، آلما رنجبر و محبوبه خادمی. در ماکو شش فعال مدنی و سیاسی به نامهای ابراهیم عبدالله نژاد، علی حلمی، علی حسین نژاد اصل، محسن حسین زاده، صابر بیت الهی و بهمن نصیر زاده به اتهام شرکت در تظاهرات اعتراض آمیز شهرهای آذربایجان در خرداد 1385، به تحمل حبس از یک تا 10 سال محکوم شدند. همچنین یک دادگاه تجدید نظر هم شهناز غلامی، وب نگار و فعال حقوق زنان در آذربایجان را به تحمل شش ماه حبس تعزیری محکوم کرد. همزمان با همه اینها، روزنامه کارگزاران و نشریه دانشجوی طاق بستان دانشگاه رازی کرمانشاه توقیف شدند.
و در نهایت بان کی مون، دبیر سازمان ملل متحد از مقامات جمهوری اسلامی خواست تا به ”آزار و اذیت” شیرین عبادی خاتمه دهند. بعلاوه، 500 فعال ایرانی هم با امضای نامه ای خواستار “لغو هرچه سریعتر پلمب این دفتر و ادامه فعالیت های انسان دوستانه و حق طلبانه کانون مدافعان حقوق بشر” شدند.
در هفته آخر دی ماه، اتحادیه اروپا به احکام سنگسار در ایران شدیدا اعتراض کرد. شمار دانشجویان بازداشتی در شیراز به 11 تن رسید. دو نشریه توقیف شدند. بعلاوه چند فعال حقوق زنان احضار گشتند و شماری از آنها هم مورد ضرب و شتم لباس شخصی ها قرار گرفتند.
تجمع شماری از فعالان حقوق زنان در مقابل سفارت فلسطین در تهران که در حمایت از زنان و کودکان غزه برپا شده بود، با مداخله شماری از لباس شخصی ها به خشونت کشیده شد و چندین فعال حقوق زنان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. راحله عسکرزاده یکی از این فعالین بود که به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفت و دوربین عکاسی وی هم از سوی این افراد ضبط شد.
سه نهاد حقوق بشری خواستار آزادی دکتر آرش و کامیار علایی شدند. پزشکان مدافع حقوق بشر، سازمان دیدبان حقوق بشر و کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران در بیانیه مشترک خود ضمن درخواست تبرئه این دو پزشک سرشناس نوشتند: “برادران علایی در بین چهار شهروندی هستند که مقامات ایرانی از آنها به عنوان براندازان نظام یاد کردند”.
دی تمام شد و بهمن چنین شروع شد: 26 تن اعدام شدند، 21 فعال دانشجویی احضار گردیدند، 11 دانشجو دادگاهی شدند. برای پنج فعال دانشجویی احکامی صادر گشت. برادران علایی به حبس محکوم گردیدند، چهار شهروند دستگیر شدند و یک فعال سیاسی زن به اعدام محکوم شد. یک نشریه توقیف شد و یک وبسایت هم مسدود.
دادگاه انقلاب، دکتر آرش و کامیار علایی را به اتهام ارتباط با پرونده موسوم به “براندازی نرم در ایران” به شش و سه سال زندان محکوم کرد.
و بالاخره، پس از انتخاب کمپین یک میلیون امضا به عنوان برنده جایزه ”سیمون دوبووار”، سیمین بهبهانی به نمایندگی از اعضای کمپین یک میلیون امضا در مراسم اهدای این جایزه حاضر شد و آن را دریافت کرد.
در هفته دوم بهمن، شش نفر اعدام شدند. یک فعال کرد به اعدام محکوم گردید. بیش از 11 تن بازداشت شدند. 22 فعال دانشجویی به کمیته انضباطی احضار گشتند. چهار فعال حقوق زنان دادگاهی شدند. دهها وبسایت فیلتر گردیدند. تیم فوتبال زنان استقلال منحل شد و محمد صدیق کبودوند، برنده جایزه هملن همت دیده بان حقوق بشر گردید.
افزون بر اینها؛ کانون مدافعان حقوق بشر و عفو بین بین الملل پس از انتشار اخباری مبنی بر تخریب گورستان خاوران، ضمن انتقاد از این اقدام، خواستارآن شدند که مقام‌های عالی‌رتبه هرچه سریع تر نسبت به اعاده وضع و بازسازی محل اقدام کنند.
و به همین ترتیب می رسیم به رویدادهای آخرین ماه سال.اسفند. نخست اینکه حدود 70 دانشجوی دانشگاه صنعتی امیر کبیر بدنبال اعتراضات دانشجویی این هفته که نسبت به دفن اجساد سربازان ایرانی در دانشگاه برپا شده بود، از سوی نیروهای انتظامی و امنیتی بازداشت شدند. از این میان شماری از بازداشت شدگان پس از یک روز بازداشت آزاد شدند و شماری دیگر کماکان در زندان ماندند. در میان بازداشت شدگان اسامی فعالانی همچون عباس حکیم زاده، احمد قصابان، نریمان مصطفوی و مهدی مشایخی هم دیده می شود. همزمان، این اعتراضات دانشجویی با دخالت لباس شخصیها به خشونت کشیده شد و شماری از دانشجویان مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
آنسوتر، پس از تخریب حسینیه دراویش نعمت اللهی در تخت فولاد اصفهان، شماری از دراویش به نشانه اعتراض در صدد بر آمدند تا تجمعی در مقابل ساختمان مجلس برپا کنند اما با ممانعت نیروهای انتظامی و امنیتی مواجه شدند و بدنبال این تجمع قریب 70 تن از دراویش از سوی نیروهای پلیس بازداشت شدند.
علاوه بر بازداشتهای فله ای این هفته شماری دیگر از فعالین صنفی نیز دستگیر شدند. از این میان، اکبر پیر هادی، یکی دیگر از اعضای سندیکای اتوبوسرانی د بازداشت گردید. همچنین رحیم بوستاق، عضو هیات مدیره سندیکای شرکت کشت و صنعت هفت تپه دستگیر شد.
محکومیتهای هفته اول زمستان: دادگاه تجدید نظر استان کردستان، حکم اعدام حبیب الله لطیفی، فعال دانشجوی سنندجی را تایید کرد. باز هم در کردستان، دادگاه تجدید نظر، حکم 15 سال حبس در تبعید یاسر گلی فعال دانشجویی سنندجی را تایید کرد وی همزمان به زندان بافق کرمان تبعید گردید. در تبریز هم دو فعال مدنی به نامهای حمید والایی و غلام نجفی به اتهام تبلیغ علیه نظام به تحمل یکسال حبس محکوم شدند. سه ماه تعزیری و 9 ماه تعلیقی به مدت 5 سال. همچنین در بانه، یک نوجوان کرد به نام زانا کریمی به اتهام همکاری با گروههای مخالف به تحمل 9 ماه حبس محکوم گشت.و بالاخره، مقداد اسلامخواه، فعال دانشجویی دانشگاه امام حسین به اتهام تشکیل نهاد غیرقانونی به تحمل پنج ماه حبس محکوم گردید. در همین حال جلسه رسیدگی به اتهامات سهراب کریمی، فعال دانشجویی کرد در شعبه 30 دادگاه انقلاب برگزار گردید. اتهام وی اقدام علیه امنیت کلی ذکر شده است.
در سنندج، احکام شلاق دو فعال زن به اجرا درآمد که اعتراضاتی را هم در پی داشت.۷۰ ضربه شلاق برای سوسن زازانی و ۱۵ ضربه هم برای شیوا خیرآبادی. این دو فعال کارگری زن پیشتر در مراسم بزرگداشت روز جهانی کارگر در شهر سنندج دستگیر شده بودند. حکم آنها روز 30 بهمن در سنندج به اجرا در آمد.
در هفته ای که هشت مارس از آن عبور کرد، قرار بازداشت موقت قدیمی ترین زندانی زن پس از 15 سال، باز تمدید شد. دیوان عالی کشور حکم پاشیدن اسید به چشمان یک متهم را تایید کرد. یک زندانی سیاسی در زندان رجایی شهر جان سپرد. شش تن اعدام شدند و چهار تن دیگر به اعدام محکوم گشتند. یک روزنامه نگار ایتالیایی از ایران اخراج شد. چندین تن هم بازداشت و محکوم شدند. روزنامه فرهنگ آشتی نوشت: ”روز جهانی زن، در حالی فرا می‌رسد که فعالان حوزه زنان به 15 سال و 10 ماه حبس به صورت قطعی محکوم شده‌اند. تبعید، 30 ضربه شلاق و پرداخت 300 هزارتومان بهای نقدی از جمله دیگر احکام قطعیت یافته برای فعالان جنبش زنان است. این در حالی است که در میان احکام قطعیت نیافته نیز که در مرحله پیش از بازنگری هستند، احکام حبس و شلاق برای این دسته از فعالان اجتماعی به چشم می‌خورد”.
گروهی از محققان و استادان دانشگاه های غربی با انتشار بیانیه ای به رفتار دولت ایران با بهائیان اعتراض کردند و خواستار رعایت حقوق شهروندی بهاییان در ایران شدند. همزمان جامعه جهانی بهائی از مقام‌های قضائی ایران خواست که در محاکمه قریب‌الوقوع هفت رهبر بهائی “انصاف” را رعایت کنند.
در آخرین هفته سال، مردی ۳۰ ساله به جرم زنای محصنه در زندان رشت سنگسار شد. روزنامه اعتماد هم، از اعدام چهار نفر در زندان عادل‌آباد شیراز به جرم قتل و تجاوز خبر داد.
”کانون مدافعان حقوق بشر در آستانه نوروز ۱۳۸۸ با انتشار بیانیه ای مطبوعاتی از مسئولان نظام جمهوری اسلامی خواست، کلیه دانشجویان زندانی را در سراسر کشور آزاد کنند، کلیه احکام صادره علیه دانشجویان را که موجب محرومیت ایشان از حقوق اجتماعی به ویژه حق تحصیل شده است را لغو کنندو فضایی امن و توأم با مهر و محبت را برای جوانان و دانشجویان کشور فراهم کنند”.دستگاه قضایی جمهوری اسلامی چهار نفر را در زندان مرکزی شهر طبس بدار آویخت. سه شهروند ساکن بندرعباس به ظن داشتن کالای قاچاق، هدف تیراندازی نیروهای نظامی قرار گرفتند و کشته شدند.
بعلاوه، سازمان گزارشگران بدون مرز با بررسی وضعیت اینترنت و کاربران آن در شماری از کشورهای جهان، گزارشی منتشر کرد که در آن، ایران هم از جمله “کشورهای دشمن اینترنت” شناخته شده است.
دکتر حسام فیروزی، پزشک زندانیان سیاسی از جمله احمد باطبی، اکبر گنجی، آیت الله بروجردی، ابوالفضل جهاندار، زنده یاد اکبر محمدی به حکم شعبه 6 دادگاه انقلاب روانه زندان شد تا حکم 15 ماه حبس خود را تحمل کند.
دیده بان حقوق بشر که مقر آن در نیویورک است، روز جمعه اعلام کرد مقام های ایرانی رکسانا صابری، خبرنگار آزاد ایرانی-آمریکایی را بدون هیچ اتهامی و بطور غیرقانونی بازداشت کرده اند.انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر با صدور اطلاعیه‌ای اعلام کرد که سلامتی ۹ دانشجوی این دانشگاه که در زندان به سر می‌برند، “شدیدا در خطر است”.اسامی دانشجویان بازداشتی: مجید توکلی، حسین ترکاشوند، کوروش دانشیار، اسماعیل سلمانپور، مهدی مشایخی، احمد قصابان، نریمان مصطفوی و عباس حکیم‌زاده.
پرستو الهیاری٬ ناهید کشاورز و سارا ایمانیان هم به دادگاه احضار شدند، ناصر زرافشان ممنوع الخروج شد.
و بالاخره، محمود سالارکیا معاون دادستان تهران از ممنوعیت مرخصی برای ۲۴ هزار زندانی در آغاز سال نو خبر داد. این افراد به گفته آقای سالارکیا، دارای “جرایم سنگین” هستند و نمی‌توانند در روزهای آغازین سال نو به مرخصی بروند.
سال تمام شد.نوروز در راه است.زندانیان عقیدتی کماکان در زندانند. این جمله باز تکرار می شود: ”دو هفته ی نخست سال جدید از بدترین روزهای دوران حبس است”.