شرکت در انتخابات یک اعتراض صلح آمیز بود

نویسنده

» مصاحبه لارپوبلیکا با آذر نفیسی

پیترو دل ر

آذر نفیسی، نویسنده ایرانی کتاب مشهور “لولیتا خوانی در ایران” در مورد انتخاب شدن روحانی در انتخابات ریاست جمهوری ایران می گوید:“مخالفان ایران برای مبارزه با حکومت ایران یک راه خلاقانه پیدا کرده اند: رفتن به پای صندوق های رای بجای ریختن در خیابان ها و کشته شدن به دست پلیس”

آذر نفیسی از سال 1997 در آمریکا زندگی می کند و استاد ادبیات انگلیسی دانشگاه جان هاپکینز است. او می گوید: “صف های طولانی در حوزه های رای گیری سمبل جدید ایرانیان برای اعتراض به حکومت هستند”.

با آذر نفیسی مصاحبه ای انجام داده ایم:

 

خانم نفیسی، پیش بینی می کردید که روحانی رئیس جمهور ایران بشود؟

پیش بینی نمی کردم که شخص روحانی رئیس جمهور شود. اما مطمئن بودم که یک کاندیدای “میانه رو” رئیس جمهور خواهد شد. این چیزی بود که مردم ایران به آن نیاز داشتند. پیروزی یک “محافظه کار” مردم را به شورش می کشاند.

 

روحانی، بعنوان یک اصلاح طلب برنده انتخابات شد. شما معتقدید که او نمی تواند به وعده هایش عمل کند. چرا؟

ببینید، چند سال است که ایران دستخوش یک بحران اجتماعی- سیاسی شده است. با وجود انزوای بین المللی، کشور در آستانه ورشکستگی است. تحریم ها هم به این بحران اضافه شده است و اقتصاد ما را با مشکل مواجه کرده است، این درحالی است که بالارفتن قیمت ها به اکثر ایرانی ها فشار می آورد. در این شرایط بود که محمد خاتمی، سیاستمداری واقعا میانه رو و یک اصلاح طلب واقعی، از مردم ایران خواست که برای ایجاد تغییرات به پای صندوق های رای بروند.

 

آیا عده زیادی به درخواست او پاسخ مثبت دادند؟

بله، زیرا مردم به کاندیدایی رای می دادند که از قبل نه توسط رهبر، آیت الله خامنه ای، و نه توسط سپاه پاسداران انقلاب انتخاب شده باشد.

 

چطور می شود این اعتراض سمبلیک را تفسیر کرد؟

گمان نمی کنم بشود آن را با معیار های انقلابی سنجید. متاسفانه در بدنه مخالفان ایران یک رهبر وجود ندارد. به همین دلیل امیدوارم که روحانی دستکم در عرصه بین المللی بتواند برای برداشته شدن تحریم ها، گفتگو با غرب را از سر بگیرد. این یک تغییر مهم برای ایرانیان است.

 

آیا آن بخش از جامعه مدنی که برای حقوق مدنی خود سی سال است که مبارزه می کند، از این خواسته های حداقلی راضی است؟

گمان می کنم که تنها خشونت باعث سقوط حکومت می شود. آیت الله ها خودشان نمی روند. ای کاش می شد که حکومت ایران هم مثل اتحاد جماهیر شوروی دچار فروپاشی می شد.

لارپوبلیکا، 16 ژوئن