سحر محمدی زمانی که شش سال داشت هر دو هفته یکبار ۶۰۰ مایل را به همراه مادربزرگش از خانه‌شان در کرمانشاه طی می‌کرد تا به زندان اوین در شمال تهران برسد.
جایی که سوسن امیری مادرش به همراه دیگر فعالین عمدتا چپ گرا در آن محبوس بود. همان‌هایی که بعد‌ها قربانی قتل عام هزاران زندانی سیاسی در دهه ۱۹۸۰ شدند. سحر که حالا ۳۳ سال دارد می گوید: “با این امید که به ما اجازه ورود بدهند به اوین می رفتیم، اما او اجازه ملاقات نداشت و دست آخر نتوانستم مادرم را ببینم.”
وقتی امیری به دلیل امتناع از توبه اعدام شد، به خانواده اش گفته شد او را به گورستان خاوران در حوالی تهران برده اند، جایی که اقلیت های مذهبی همچون مسیحیان یا بهائیان، دور از مسلمانان دفن می شوند. در داخل خاوران یک قطعه بی نام و نشان وجود دارد، گوری دسته جمعی برای قربانیان قتل عام ، از جمله امیری و دو برادرش و هزاران تنی که در آن روزهای تاریک کشته شدند.
سحر به خاطر می آورد که: “وقتی اولین بار به خاوران رفتیم ، شبیه به گورستان نبود ، تلی از خاک بود و مویه مادران.”
او هر سال چندین و چند بار به خاوران باز می گشت، گرچه نمی دانست مادرش در کجای گورستان مدفون شده است. فشارهای حکومت هم در میان بود ، مقامات به وابستگان قربانیان اجازه نمی دادند آن ها برای مراسم سالگرد دور هم جمع بشوند.
سحر امید دارد که یک دادگاه بتواند حقیقت را از زیر آوار آن سال ها بیرون کشد . او می گوید: “تصور کنید یک دختر شش ساله چطور می توانست این ستم را تاب بیاورد، امیدوارم روزی کابوس هایم تمام شود.” سحر می افزاید: “امروز در این سن صادقانه بگویم که زخم هایم عمیق تر شده است، هرگز التیامی برای این درد نخواهد بود.”
لادن بازرگان یکی دیگر از ایرانیانی است که عزیزی را در آن قتل عام از دست داده است، برادرش بیژن در سال ۱۹۸۲ دستگیر شد و در میان زندانیانی قرار گرفت که از آگوست ۱۹۸۸ تا فوریه ۱۹۸۹ اعدام شدند. گفتنی است او در ابتدا فقط حکم زندان داشت.
بیژن هم در خاوران به خاک سپرده شده است. لادن می گوید: “مقامات ایران اجساد را به خویشاوندان قربانیان تحویل ندادند، گور آن ها را نشان ندادند و وصیت نامه ها را پس ندادند. بعضی مواقع ماموران گورستان اعتراض می کردند که ما چرا آنجا هستیم. آن ها می گفتند هیچ چیز اینجا دفن نشده است، یعنی ما برای هیچ به آنجا می رفتیم.”
“هر بار که خانواده ها به خاوران می رفتند، آن را مورد ضرب و شتم قرار می دادند، به ان ها توهین می کردند و از گورستان بیرونشان می کردند.”
لادن می گوید: “بازماندگان در جستجوی حقیقت هستند، اما ماتم از دست دادن عزیزانمان هیچ وقت از بین نخواهد رفت و تلخی بی پایان مرگ آن ها تا ابد با ما خواهد ماند. هیچ چیز غیبت آن ها در زندگی ما را پر نخواهد کرد.”
منبع : گاردین
