مرسده خاقانی
طرح سهمیه بندی جنسیتی کنکور در حالی در مجلس هفتم مطرح شد که بسیاری از اعضای فراکسیون زنان مجلس نیز با آن موافق هستند. فراکسیونی که اعضایش قصد محدود کردن سهمیه دختران در دانشگاه ها را دارند تا “ آن ها به تحصیل رشته ای بپردازند که به درد کار منزلشان بیاید”.
در مجلس هفتم 12 نماینده زن - معادل 4 درصد کرسی های مجلس - هستند که تشکیل یک فراکسیون داده اند. از این 12 نفر 5 نفر عضو حزب آبادگران ایران اسلامی هستند و در مجموع 11 نفرشان مورد حمایت اصولگرایان. تنها می ماند مهرانگیز مروتی، نماینده ارومیه که در لیست اصلاح طلبان بود.
وقتی مجلس هفتم تشکیل شد اولین کار آن تعیین هیات رئیسه مجلس بود. هیات رئیسه ای که هیچ نماینده زنی، حتی کاندیدای عضویت در آن هم نشد. آن روزها فاطمه آلیا، از عدم علاقه زنان مجلس نسبت به حضور در هیات رئیسه گفت و عشرت شایق، نماینده زنجان نیز اینگونه دلیل آورد که: “ چه معنی دارد که زن عضو هیات رئیسه شود و برود آن بالا بنشیند تا آقایان او را ببینند.”
حتی کار به جایی کشید که در خبرها آمد: “فراکسیون زنان مجلس خودش را تعطیل کرده است.” اینگونه بود که عفت شریعتی، رئیس فراکسیون زنان مجلس هفتم خبر داد که چون” در مجلس «کمیته‌ی زنان و خانواده» [زیر مجموعه کمیسیون فرهنگی] وجود دارد و اهداف «فراکسیون زنان» با اهداف این کمیته مشترک است، به همین دلیل نیازی به تشکیل جلسات فراکسیون نیست.” عشرت شایق، نایب رئیس فراکسیون نیز از” بی هویت “ بودن این فراکسیون گفت و اینکه ماههاست که جلساتش تشکیل نمی شود.
البته به گفته یکی از اعضای این فراکسیون علت تشکیل نشدن جلسات ناهمگون بودن گرایشات فکری و سیاسی نمایندگان زن مجلس بود. در واقع اظهارات تند نمایندگانی مانند فاطمه آلیا، عشرت شایق، فاطمه آجرلو و نیره اخوان نه تنها مورد موافقت تنها نماینده زن اصلاح طلب مجلس یعنی مهرانگیز مروتی نبود و نیست که در بسیاری از موارد مخالفت برخی از نمایندگان میانه روی اصولگرا مانند هاجر تحریری نیک صفت را هم در پی دارد.
هاجر تحریری، نماینده مردم رشت اگرچه در صف اصولگرایان قرار دارد اما خیلی ها مواضع او را بیشتر همسو با اصلاح طلبان می دانند. مخالفت او با طرح هایی مانند سهمیه بندی جنسیتی، دانشجویان ستاره دار، تعدد زوجات و دفاع او از کار زنان همپای مردان در خارج از خانه او را در مقابل نمایندگان زنی قرار داده که به عقیده او “ تنها به فکر درست کردن زنانی هستند که به درد خانه و تدبیر منزل بخورند.”
یکی از همین زنان فاطمه آلیا است؛ رییس فراکسیون زنان مجلس هفتم. او رد لایحه سهم الارث مساوی برای زنان را مطابق با نص صریح قرآن می داند و معتقد است نباید در مقابل حکم علما ایستاد.
او همچنین تصویب الحاق به کنوانسیون منع هرگونه تبعیض علیه زنان را از “مصادیق بارز الگو برداری از قانون و فرهنگ غیربومی و غربی” می داند و به شدت مخالف پیوستن به این کنوانسیون است.
فاطمه آلیا همان زنی بود که چندی پیش از محاسن قانون چند همسری مردان گفت و اظهار داشت: “ فلسفه تعدد زوجات در نهایت به نفع زنان است و زنان باید تلاش کنند که این مسأله در بستر صحیح خود جا بیفتد.”
نماینده ای که اگرچه اظهاراتش مورد نقد و اعتراض بسیاری از زنان ـ حتی همفکرانش- قرار گرفت اما وقتی به بررسی طرح لغو “ ممنوعیت اعزام دختران مجرد به خارج از کشور” توسط مجلس ششم رسید گفت: “حالا اگر دختران ما رفتند خارج از کشور مشکلات بعدی ایجاد نمی‌کنند؟ کما اینکه پس از این چند سال که دخترانی به خارج از کشور اعزام شده‌اند این مشکلات را ایجاد کرده‌اند ما هم به لحاظ حیثیتی و هم به لحاظ فرهنگی باید هزینه آن را بپردازیم.”
عشرت شایق نیز کم از فاطمه آلیا ندارد. نایب رئیس فراکسیون زنان راه حل مبارزه با فساد و فحشا و بخصوص مسأله ساماندهی به وضعیت زنان خیابانی را چنین مطرح کرده است: “در خصوص زنان خیابانی خلاء قانونی نداریم و اگر ۱۰ نفر از زنان خیابانی اعدام شوند، دیگر زن خیابانی نخواهیم داشت.”
در واقع نمایندگان زن مجلس هفتم سعی کرده اند با گفتن برخی از جملات و اتخاد بعضی مواضع گوی سبقت را از همکاران مرد خود بربایند. به عنوان مثال نیره اخوان، در توجیه حق طلاق مردان چنین گفته است : “فلسفه حق طلاق مرد از اینجا ناشی شده است که زنان چون احساساتی هستند ممکن است همه چیز را کنار بگذارند اما وقتی حق طلاق با مرد است، می تواند مانع گسستن رشته زندگی شود. البته شروط ضمن عقد وجود دارد که می تواند این حقوق را به زن هم بدهد.”
نیره اخوان، نماینده مردم اصفهان، موضع مجلس هفتم در مورد الحاق به کنوانسیون رفع تبعیض از حقوق زنان را نیز چنین اعلام می‌کند:“به نظر نمایندگان مجلس هفتم پیوستن به این کنوانسیون یعنی انفعال. ما معتقد نیستیم که با پیوستن به این کنوانسیون قوانین جزایی ما شکل بهتری پیدا می‌کند. مثلاً در مورد حفظ حقوق زن و حفظ حقوق کودک تناقضاتی در این کنوانسیون وجود دارد. احکام اسلامی از همه قوانین برتر است.”
و سرانجام اکنون طرح سهمیه بندی جنسیتی کنکور که سال ها بود مسکوت گذاشته شده بود در مجلس هفتم به گردش درآمده و فاطمه آجرلو، از حامیان آن است: “اینکه خانمهای ما با توانی مضاعف در عرصههای علمی حاضر شوند و آقایان ما از این قافله عقب بمانند، یک نقصان است.”
فاطمه آجرلو در گفت و گو با خبرنگار پارلمانی ایلنا گفته است: “بنده از موافقان طرح سهمیهبندی جنسیتی در کنکور هستم، زیرا باید قداست جنسیتی را در رشتههای تحصیلی در نظر گرفت.”
وی افزوده: “ همان طور که برخی رشتههای دانشگاهی واقعاً در تخصص بانوان است و آقایان نمیتوانند ورود کنند، در مورد آقایان نیز برخی رشتهها با فیزیک بدنی آنها تناسب دارد و ورود خانمها به این رشتهها همخوانی ندارد. “
فراکسیون زنان مجلس هفتم اگر جلسه ای هم داشته باشد نتیجه اش چندان به مذاق زنان برابری طلب خوش نمی آید. یکی از فعالان حوزه زنان معتقد است: “ مردان سنتی مسلمان ، زنان را ام الفساد می دانند و حکومت هم هر سیاستی که در این حوزه دارد این است که زنان را از چشم مردم و جامعه پنهان نگاه دارد تا مبادا تحریک کننده و فساد آور باشند. حال نیز با تشکیل فراکسیون زنان در مجلس از سیاست زنان در برابر زنان استفاده می کند تا حقوق زنان بیشتر پایمال شود.”
اینگونه است که فراکسیونی که اولین بار توسط نمایندگان زن مجلس ششم تشکیل شد و دستاوردهایی مانند “تعیین حداقل سن ازدواج دختران” ، “اعزام دانشجویان دختر به خارج از کشور” ، “موارد عسر و حرج ” ، “ افزایش سن حضانت کودک توسط مادر تا هفت سالگی” ، “افزایش نفقه زنان در دوران عده” و … را داشت اکنون در مجلس هفتم بنابه گفته فاطمه آلیا تلاشش فقط در راستای “توجه به کار خانگی زنان” است تا “ زنان فضای بانشاطی را برای خانواده شان در خانه به وجود بیاورند.”