به جای سطل آب یخ

مصطفی داننده
مصطفی داننده

یک سطل آب یخ در هفته‌ای که گذشت تبدیل به مهم‌ترین سوژه خبری جهان شد. آدم‌های مشهور و معروف جهان برای کمک به بیماران عصبی، یک سطل آب یخ روی خود خالی کردند و هرکدام سه نفر را نیز به این چالش دعوت کردند. موج آب یخ به سرعت به ایران رسید و چهره‌های شناخته شده هم با این چالش همراه شدند. در این میان برخی از افراد از چهره‌های سیاسی برای حضور در این حرکت نمادین دعوت به عمل آوردند که مورد استقبال سیاسی‌ها واقع نشد. سیاسی‌های با توجه به جایگاه خود که کمی متفاوت تر از هنرمندان و ورزشکاران است از این چالش استقبال نکردند مانند دیگر سیاستمداران جهان. اما نگارنده برای اینکه سیاستمداران ایرانی را به چالش بکشد پیشنهاد ویژه‌ای برای آنان دارد. سیاستمداران ایرانی نه برای کمک به بیماران سرطانی، نه برای کمک به فقیران و نه برای هر مسئله انسانی دیگری بلکه می‌خواهم آنها را برای کمک به وحدت کشور به چالش روزه سکوت دعوت کنم.

از سیاسیون کشور می‌خواهم با توجه به شرایط ویژه کشور برای ده روز کاری، روزه سکوت بگیرند و اجازه بدهند کشور در آرامش کامل مسیر خود را طی کند تا همگان ببیند این سکوت چه کمکی به وحدت کشور می‌کند. دولتمردان در این ده روز در سخنان خود هیچ اشاره‌ای به گذشته، کارشکنی‌های مجلس و دیگر مشکلات نکنند. نمایندگان مجلس، ده روز فقط به مشکلات شهر خود بپردازند و از افترا زدن به این و آن بپرهیزند. شخصیت‌های سیاسی و احزاب نیز سعی کنند به چالش کمک کنند، تا فضایی به دور از تنش سیاسی را حداقل برای ده روز تجربه کنیم.

تجربه ده روز روزه سکوت می‌تواند یک درس بزرگ برای تمام سیاسی‌های ایرانی باشد و آنهم پی بردن به این معنا که اختلاف نظر سیاسی برای هر جامعه‌ای لازم است اما اگر این اختلاف رنگ و بوی دعوا و سیاسی کاری به خود بگیرد، دیگر امری پسندیده نیست بلکه عامل تفرقه در کشور است. برخی اهالی سیاست در ایران، جایگاه منافع ملی را درک نکرده‌اند و برهمین اساسی منافع شخصی و حزبی خود را به هر مسئله‌ای ترجیح می‌دهند. به طور مثال در اوج مذاکرات هسته‌ای وزیر امور خارجه را به مجلس دعوت می‌‎کنند و از او در مورد جزئی ترین مسائل مذاکرات سوال می‌کنند و حتی او را تهدید به استیضاح می‌کنند. اجرای چالش روزه سکوت و بعد تمرین آن طی سال آموزش خوبی برای روزهای سخت این سرزمین است. روزهایی که باید از ایران در مقابل تهدید‌های خارجی و یا در اوج مذاکرات با کشورهای غربی صدای واحدی از کشور خارج شود.

از همین جا تمام سیاسیون ایرانی را به چالش “ده روز روزه سکوت” دعوت می‌کنم. آنها نیز آزاد هستند هر چند نفر دیگر از هم فکران خود را به این چالش دعوت کنند.

منبع: ابتکار، دهم شهریور