گزارش نخستین سالروز درگذشت خاطره پروانه در تهران
یادی از هنرمند و انتقاد از سیاست های فرهنگی
نخستین مراسم سالگرد درگذشت “خاطره پروانه”، پیشکسوت موسیقی ایرانی پنجشنبه شب وبا حضورهنرمندان وعلاقمندان به ساز ونوای ایرانی درفرهنگسرای ارسباران تهران برپا شد. دراین مراسم که با حضورخیل عظیمی از موسیقی دانان ودوستداران این خواننده وآهنگساز کشورمان برگزار شد تنی چند از شخصیت های مطرح هنری با گرامیداشت یاد آن عزیز از دست رفته، به تشریح حال وزندگی وی پرداختند.
اولین سخنران جلسه یادبود خاطره پروانه، فرزند سوم او، جمید اسکندانی بود. وی ضمن خوش آمد گویی به همه میهمانان و با ارج نهادن به شخصیت والای مادر خویش گفت: “خانم خاطره پروانه قبل از اینکه یک خواننده، نویسنده یا یک هنرمند دلسوز در عرصه فرهنگ و هنر باشد، مادر خوبی بود. من فرزند سوم خانم پروانه هستم و به جرات می‌گویم اگر در حال حاضر من به موسیقی، سینما، تئاتر و خواندن کتاب علاقه دارم به پشتوانه حمایت های مادرم و قرار دادن من در مسیر درست زندگی بود.”
درادامه وبا برنامه ریزی دقیق مسئولان برپایی مجلس گرامیداشت درگذشت خانم پروانه، ویدئویی از خاطرات وزندگی ایشان به روایت همراهان وخویشان او به نمایش درآمد. دراین کلیپ 8 دقیقه ای گوشه هایی از حرف های هنرمند فقید نیز پخش شد.
پس از نمایش این فیلم کوتاه، اطرایی، نوازنده مشهور سنتور ایرانی به صحنه آمد وبا قرائت پیام تسلیت درگذشت خاطره پروانه یک بار دیگر غم از دست دادن وی را به خانواده وبازماندگانش تسلیت گفته و برای همگی دوست داران وی آرزوی تسلی خاطر کرد. اطرائی نخست درباره زمان آشنایی خود با خاطره پروانه گفت و سپس، ازهمکاری هایش با این شخصیت هنری درتلویزیون وسفرهای خارج از کشور جهت برپایی کنسرت های موسیقی. وی در پایان سخنرانی خود ضمن ارج نهادن به شخصیت والای این موزیسین زن ایرانی گفت: “یکی از ویژگی های بارز او وسعت صدایش بود. او تمام مقام های موسیقی ایرانی را با صدایی باز می‌خواند. از سوی دیگر او بسیار اهل ادبیات بود و شعر را به خوبی می‌شناخت و می‌دانست برای چه دستگاهی چه شعری را باید انتخاب کند و مهم تر اینکه اهل مطالعه بود و همه کتاب های روز را می‌خواند و من از این بزرگوار نکات بسیاری را هم در عرصه موسیقی و هم در زندگی آموختم. این هنرمند انسانی بلندطبع و صبور بود ولی افسوس از دورانی که اوج اجرای این بزرگوار بود یعنی زمانی که با استاد دهلوی و استاد خوشدل کار می‌کرد هیچ اثری به یادگار نمانده است.”
با پایان گرفتن کلام ارفع اطرایی وبا دعوت مجری مراسم، افلیا پرتو به عنوان مدیر گروه ”یاران” به صحنه آمد وضمن انتقاد از وضعیت برخورد با هنرمندان رشته های مختلف در ایران وپیشنهاد برپایی مراسم بزرگداشت وتمجید از آنها درزمان حیات، به ترسیم ویژگی های اخلاقی خانم پروانه پرداخت. وی در ادامه سخنان خود درباره بازگویی پیشنهاد برگزاری مراسم بزرگداشت خاطره، توسط روشن روان خبر داد وگفت: به اصرار گروه وآقای روشن روان قرار براین شد تا مراسمی را برای خانم پروانه برگزار کنیم . متاسفانه حالت جسمی وروحی ایشان چندان مناسب نبود اما به زحمت وی را برای برگزاری این جلسه قانع کردیم وطی توافقات نهایی قرار براین شد که با صندلی چرخدار به صحنه بیایند. تمرینات لازم را برای اجرا ادامه می دادیم که متاسفانه اجل به این هنرمند فرصت نداد ودرست دوروز مانده به آغاز برنامه ایشان رخت از جهان بستند.
دیگر سخنران مراسم احمد ابراهیمی بود. وی با تشویق گرم حاضرین در مجلس به صحنه آمد. ایشان درابتدای حرف هایشان با شوخ طبعی خاصی به حاضرین اعلام کردند که پس از پایان مراسم و درجلوی درب فرهنگسرا مراقب احوال خود باشند که ممکن است عده ای در کمین سازهایشان نشسته باشند. سپس با اجرای قطعاتی از شعر حافظ درباره خاطره پروانه وتمجید از شخصیت وی پرداخت.
اما مشهورترین میهمان برنامه خواننده موسیقی سنتی ایران، شهرام ناظری بود. او با حضور برصحنه خطاب به حاضرین گفت: با وجود اینکه از برگزاری این برنامه دیر مطلع شدم اما بر خود واجب دیدم در مراسم بزرگداشت خانم پروانه که از هم صنف های من بود حضور بیابم، اما هرچه را که باید درباره این بانوی هنرمند گفته می‌شد از زبان استادان و صاحب نظران شنیدیم ولی من همین لحظه را که در جمع شما هستم غنیمت می‌شمارم. من اساساً با برگزاری یادمان هایی از این دست مخالف هستم چراکه معتقدم در دوران حیات هنرمندان باید برای آنها بزرگداشت برگزار کرد و به آنها رسید اما متاسفانه چنین نمی‌شود؛ در این فضای دلسردی و دلمردگی من حال و هوای مناسبی نداشتم اما وقتی استاد ابراهیمی‌را در این سن و سال و با این انرژی در اینجا دیدم درس گرفتم که در شرایط نامساعد هم می‌توان با انرژی کار کرد و خوشحالم که این مرد بزرگ همچنان باانگیزه و بانشاط در میان ما هستند.
مراسم بزرگداشت خاطره پروانه با سخنانی از حسین الهی قمشه ای به کار خود پایان یافت.