برای نخستین بار فیلمی از کاروان خودروهای اسکورت رهبر جمهوری اسلامی منتشر شد. در این فیلم که هنگام ورود آیت الله علی خامنه ای به ساختمان اجلاس جنبش عدم تعهد در تهران ضبط شده، مشخص است که رهبر جمهوری اسلامی سوار بر یک خودروی مرسدس بنز سرمه ای رنگ با شیشه های تیره، پلاک قرمزرنگ تشریفات و پرچم جمهوری اسلامی ایران وارد ساختمان می شود.
این خودرو آنگونه که در فیلم نشان داده می شود، با ده ها دستگاه خودروی بنز شیشه دودی دیگر، موتورسیکلت هایی که دو سرنشین با صورت های پوشیده شده و لباس های یک شکل دارند و اتوموبیل های بنز پلیس همراهی می شوند. چندین خودروی شاسی بلند نیز در این اسکورت حضور داشتند. کاروان حفاظتی رهبر جمهوری اسلامی در میان تدابیر امنیتی شدید و با حضور صدها نفر از مأموران ویژه امنیتی سپاه پاسداران وارد ساختمان اجلاس عدم تعهد شد.
علی خامنه ای در بدو پیاده شدن از خودرو و ورود به ساختمان با استقبال مسئولان حکومتی حاضر مواجه شد. علی اکبر صالحی، وزیر امور خارجه دست او را بوسید و اشخاصی مانند محمدرضا رحیمی، معاون اول رئیس جمهور هم به او خیرمقدم گفتند.
وی سپس در حالی که توسط محمود احمدی نژاد، اکبر هاشمی رفسنجانی، محمدی گلپایگانی، صادق آملی لاریجانی، وحید حقانیان، علی لاریجانی و … همراهی می شد، به سمت سالن محل اجلاس راه افتاد. از این جمع رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام، رئیس مجلس شورای اسلامی، رئیس جمهور و رئیس قوه قضائیه در دو سوی او وارد سالن اجلاس شدند.
رسانه های حکومتی ایران تاکنون و به دلایل امنیتی هیچ فیلمی که به وضوح اسکورت رهبر جمهوری اسلامی را به نمایش بگذارد، نشان نداده بودند. خودروهای حامل مقام های ارشد حکومتی ایران طبق قوانین حفاظتی باید ضدگلوله باشند.
حفاظت از مسئولان حکومتی ایران به تشخیص شورای امنیت کشور بر عهده یک واحد ویژه سپاه پاسداران به نام سپاه حفاظت انصارالمهدی است اما حفاظت از رهبر جمهوری اسلامی را یک واحد دیگر و مجزا به نام سپاه حفاظت ولی امر بر عهده دارد.
سپاه حفاظت ولی امر، نیروی نظامی و امنیتی ویژه ای است که تک تک اعضای آن با معرفی حفاظت و اطلاعات سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و گزینش و تایید واحد امنیتی دفتر رهبر جمهوری اسلامی که زیرنظر حجت الاسلام اصغر حجازی قرار دارد، انتخاب می شوند.
حکم فرماندهی نیروهای سپاه حفاظت ولی امر توسط شخص آیت الله خامنه ای و پس از طی موفقیت آمیز تمام مراحل و چک های امنیتی صادر می شود. اطلاعات رسما تایید شده ای درباره تعداد نیروهای حفاظتی این واحد ویژه سپاه وجود ندارد اما برخی منابع خبری تعداد محافظان آقای خامنه ای در سپاه ولی امر را تا ۱۲ هزار نفر عنوان می کنند. به گفته این منابع، مقر اصلی سپاه حفاظت ولی امر، ابتدا در خیابان استاد نجات اللهی (ویلا) قرار داشته که در سال ۱۳۸۶ به مجموعه حفاظتی شهید مطهری واقع در میدان پاستور منتقل شده است.
سپاه انصارالمهدی
اختصاص یک سپاه ویژه تنها برای حفاظت از جان رهبر جمهوری اسلامی در شرایطی است که یک نیروی ویژه دیگر از واحدهای سپاه پاسداران، ماموریت حفاظت از دیگر مقامات سیاسی، نظامی و امنیتی جمهوری اسلامی را بر عهده دارد. نام این واحد ویژه، “سپاه حفاظت انصارالمهدی” است.
نحوه انتخاب و آموزش نیروهای سپاه حفاظت انصارالمهدی با سپاه حفاظت ولی امر متفاوت است. تعیین مقامات و شخصیت های جمهوری اسلامی که نیاز به حفاظت از آنها وجود دارد و میزان حفاظت از آنها نیز بر خلاف سپاه حفاظت ولی امر، بر عهده شورای امنیت کشور (به ریاست وزیر کشور) و تایید نهایی آن با شورای عالی امنیت ملی است.
ساختمان ها و تاسیسات دفتر رهبر جمهوری اسلامی همراه با برخی مراکز حساس حکومتی دیگر مانند نهاد ریاست جمهوری، مجمع تشخیص مصلحت نظام، شورای نگهبان و مجلس شورای اسلامی در بخشی وسیع از محدوده مرکزی تهران شامل بخش هایی از خیابان فلسطین، خیابان جمهوری، خیابان ولیعصر، میدان پاستور، میدان حر، خیابان انقلاب و خیابان کارگر، تحت شدیدترین تدابیر امنیتی قرار دارد.
حمله به بیت رهبری، حمله به خامنه ای
تنها گزارش قابل استنادی که از احتمال حمله به بیت رهبری در سال های گذشته در دست است به اعتراضات خیابانی ۱۸ تیر ۱۳۷۸ باز می گردد.
سعید حجاریان، عضو شورای مرکزی جبهه مشارکت و از چهره های شاخص جناح اصلاح طلب ایران در گفت و گویی که نهم آبان سال ۸۵ با خبرگزاری فارس داشت، در این خصوص توضیح داده بود: “وقتی دانشجوها از کوی دانشگاه بیرون آمدند، بین میدان ولیعصر بودند تا حرکت کنند به سوی خیابان آذربایجان، من در آن هنگام دفتر آقای خاتمی بودم. آن زمان من عضو شورای شهر تهران بودم. اعضای شورای شهر را برده بودم به کوی دانشگاه تا خرابی‌ها را ببینند و برای بازسازی و اختصاص بودجه اقدام کنیم. من به خاطر این کار رفته بودم دفتر خاتمی که آقای صفوی (فرمانده سابق سپاه) زنگ زد به آقای ابطحی (رئیس دفتر وقت رئیس جمهور) و گفت که خط قرمز ما خیابان جمهوری است، هر کسی از این خیابان پایین‌تر بیاید، می‌زنیم. متوجه شدیم که بچه‌های دانشجو دارند رو به پایین حرکت می‌کنند، به من گفتند که بروم با آنها صحبت کنم، رفتم با دانشجوها صحبت کردم، یک طرف بچه‌های رحیم صفوی بودند، یک طرف هم بچه‌های دانشجو، با قسم و آیه و من بمیرم تو بمیری، سر راهپیمایی را کج کردم به سمت کوی دانشگاه و گفتم برید من هم می‌آیم به کوی.”
تنها چند روز پیش از تغییر فرمانده سپاه حفاظت از آیت الله خامنه ای، سایت های خبری هوادار رهبر جمهوری اسلامی از حمله یک فرد ناشناس به آیت الله خامنه ای خبر داده بودند.
به گزارش این سایت ها، یکی از محافظان رهبر جمهوری اسلامی در خاطرات خود گفته است که “مردی در میان صحبت آقا در حسینیه امام خمینی سر وصدا کرده بود. با اشاره رهبری او را به حیاط پشت برده بودیم. سخنرانی آقا که تمام شد و از حسینیه بیرون آمد، مرد به سمت آقا پرید. یکی از محافظان او را گرفت. مرد هم سیلی محکمی به گوش محافظ آقا زد.”
این سایت ها، اشاره ای به زمان وقوع این اتفاق نکرده اما از قول این محافظ آیت الله خامنه ای، نوشته بودند پس از این سیلی “آقا رفتند جلو و محافظ را در آغوش گرفتند و صورتش را بوسیدند. بعد رو به مرد کردند که حالا حرفت را بگو.”
در این گزارش، اشاره ای به سرنوشت فردی که گفته شده قصد حمله به رهبر جمهوری اسلامی را داشته و پس از آن به صورت محافظ وی سیلی زده، نشده بود.
آیت الله خامنه ای، پیش از این یک بار در ششم تیرماه سال 1360 و در حالیکه در مسجد ابوذر در جنوب تهران مشغول سخنرانی بود، بر اثر انفجار بمبی که در ضبط صوت جلوی او کار گذاشته شده بود، مورد سوءقصد قرار گرفت.
در جریان این انفجار، کتف و پای راست آقای خامنه ای دچار جراحت های شدیدی شد و دست راست او برای همیشه از کار افتاد.
توصیه های خامنه ای به محافظانش
رهبر جمهوری اسلامی چند سالی است که هر ساله با اعضا و فرماندهان سپاه حفاظت از خود، یک دیدار عمومی برگزار می کند.
در آخرین دیدار از این دست در 23 تیرماه سال 1388، آیت الله خامنه ای خطاب به محافظان خود گفت: “شما در جای بسیار حساسی خدمت می کنید و باید بصیرت خودتان را بالا ببرید.”
وی افزود: “اگر شما تو جبهه جنگ نظامی، هندسه‌ی زمین در اختیارتان نباشد، احتمال خطاهای بزرگ هست. برای همین هم هست که شناسائی میروند. یکی از کارهای مهم در عمل نظامی، شناسائی است؛ شناسائی از نزدیک، که زمین را بروند ببینند: دشمن کجاست، چه جوری است، مواضعش چگونه است، عوارضش چگونه است، تا بفهمند چه کار باید بکنند.”
به گفته رهبر جمهوری اسلامی “اگر کسی این شناسائی را نداشته باشد، میدان را نشناسد، دشمن را گم بکند، یک وقت می‌بینید که دارد خمپاره‌اش را، توپخانه‌اش را آتش میکند به طرفی، که اتفاقاً این طرف، طرفِ دوست است، نه طرفِ دشمن. نمیداند دیگر. عرصه‌ی سیاسی عیناً همین جور است. اگر بصیرت نداشته باشید، دوست را نشناسید، دشمن را نشناسید، یک وقت می‌بینید آتش توپخانه‌ی تبلیغات شما و گفت و شنود شما و عمل شما به طرف قسمتی است که آنجا دوستان مجتمعند، نه دشمنان.”
