ما همه با هم ایم…
اشاره:
سی ام خرداد ماه همزمان است با کشتار خیابانی وسیعی که تنها به فاصله ی یک روز از سخنان جنجالی رهبر سیاسی و مذهبی ایران در خطبه های نخستین نماز جمعه ی پس از انتخابات از جانب حکومت خودکامه بر مردم معترض ایران تحمیل شد. اکنون و پس از گذشتن دو سال از آن روزها، همچنان یاد و خاطره ی جانباختگان راه آزادی مدنی ایران، در خانه ی نخستین حافظه ی ایرانیان ثبت است. هنر روز به همین بهانه، مجموعه مطالبی از بخش چهل کلید و جملگی مطالب چاپ دوم خود را به “ ندای ایران ” و دیگر جانباختگان راه آزادی اختصاص داده است. در چهل کلید، گفت و گوی محمد صفریان با گوئیلرمو مریوتو را می خوانید و تصاویری از روزهای پر شور اتحاد را از نو در خاطر می آوردی، چاپ دوم هم نامه ای آرش حجازی دارد و سروده هایی در شوگ ندا، صفحه ی بریده ی فیس بوک این هفته نیز از شیفتگان سبز ازادی حکایت می کند، مجموعه ی این مطالب را در ادامه از پی پگیرید…
گفت و گو با گوئیلرمو مریوتو
دنیا به شما نگاه می کند…
در روزهای خونین و پر التهاب ایران، چهره های جهانی بسیاری به حمایت از جنبش سبز مردم ایران برخاستندد. از جون بائز آمریکایی که به زبان فارسی آواز خواند و گفت “ما پیروز می شیم یه روز”، تا مدونا و رابرت ردفورد و دیگرانی که از خواستار آزادی ایرانیان شده بودند… در این میان یکی از همان چهره های جهانی، گوئیلرمو مریوتو بود که در عالم مد، هنرمندی اسم و رسم دار و شناخته شده است. چند روز پس از مرگ سبز ندا بود که خبر آمد مدل های مزون گاتینونی ایتالیا، برای حمایت از مردم ایران در یکی از برنامه هاشان با مچ بند سبز به روی صحنه آمده اند. پس از آن هم تصاویر مدل های این مزون به همراه گوئیلرمو مریوتو، طراح این مزون که روی لباسش نوشته بود “ندا زنده است” در فضای اینترنت فارسی دست به دست شد… به همین مناسبت با این هنرمند ونزوئلایی الاصل گفت گویی کرده ایم که در زیر می خوانید…
آقای مریوتو، سئوال اول من اینه که شما چه طور از جنبش سبز ایران مطلع شدید؟
اینترنت. اون روزها هر سایتی رو که وا می کردی، خبر اولش راجع به ایران بود. بعد هم که حمایت های بین المللی اهل هنر از جنبش سبز… یادمه هر جا می رفتی همه مچ بند سبز بسته بودن…
و چه طور شد که شما هم به جمع هنرمندان حامی جنبش سبز ایران پیوستید؟
خب اول بگم که ایده از اولش مال من نبود. در واقع خانوم های مدل مزون می خواستن که از جنبش مردم ایران حمایت کنند. فیلم ندا رو دیده بودن. اومدن و ماجرا رو برام شرح دادن… و گفتن که می خوان از زن های ایران حمایت کنن و مچ بند سبز ببندن… اون موقع من هنوز فیلم رو ندیده بودم… نشونی اش رو تو اینترنت گرفتم و رفتم سراغش. تصاویر وحشتناکی بود. این همه خشونت و نگاهی که دنیا رو شکه کرد. فرداش اومدم و به خانوم های همکارم گفتم: “ منم هستم “.
و جمله ای که روی تی شرت خودتون نوشته بودید: “ ندا زنده است “، لطفاً در مورد اون جمله هم کمی توضیح بدید…
اون جمله اولین چیزی بود که بعد از دیدن فیلم به ذهنم رسید… آدمی که برای آزادی جانش رو فدا می کنه، بی شک هیچوقت نمی میره… تاریخ به ما می گه که این آدم ها همهیشه زنده اند. همیشه.
پاسخ جامعه ی جهانی به این حرکت شما چی بود؟
اوه مردم که خیلی استقبال کردن. کلی ایمیل و نامه از ایرانی های سراسر دنیا دریافت کردن که ازم تشکر کرده بودن. می گفتن این کار ما باعث شده مردم داخل ایران کلی روحیه بگیرن. خب من و خانم های همکارم هم خیلی از این ماجرا خوشحال شدیم…
و سوال دیگه اینکه به نظر شما، “ سیاست ” و “ هنر ” اساساً از هم فاصله ندارند؟
بله، سیاست و هنر آره اما اینجا اصلاً بحث سیاست نبود. ماجرای انسانیت بود، وقتی از انسان حرف می زنیم دیگه ایران و عراق و شیلی و امثالهم با هم فرقی نمی کنن. یه جای دیگه ی دنیا، آدم های بی گناهی کشته می شن و این موضوع برای هر انسانی دردناکه… ما فقط از آدم هایی حمایت کردیم که برای آزادی جونشون رو فدا می کنند. همین.
می دونید که ایرانیها روز اول بهار رو برای نو شدن سال جشن می گیرن، بنابر این چند روز دیگه مراسم سال نوی ماست… می خواید یه حرف نوروزی با مردم ایران داشته باشید؟
بله، من فقط می تونم به مردم ایران بگم که دنیا ایستاده و داره نگاه می کنه… ما همه با همیم… امیدوارم که بتونن روزی راحت و آسوده و آزاد زندگی کنند.
این گفت و گو پیشتر و در شماره ی نوروزی سال گذشته ی روز به چاپ رسیده بود.
