شیرینی، سرود، احمدی نژاد

نویسنده

pirozihasteii.jpg

محمود سرابی

گزارش البرادعی تازه روی خروجی خبرگزاری ها آمده بود که “جشن هسته ای” آغاز شد: بسیجیان جلوی ‏دانشگاه، در مساجد، در تلویزیون و…‏‎ ‎برخی هم نمی دانند علت برگزاری جشن چیست، اما شیرینی نذری همه ‏جا هست و همین کافیست برای ایستادن و “تماشا”.‏

‏ ‏

در مقابل در اصلی دانشگاه تهران، پیرمردی تند تند شیرینی می خورد؛ یکی هم در دست دارد. با نگاهش می ‏گوید می توانی از ان خانم بگیری.آنطرف تر دختری چادری، سینی بزرگی شیرینی دانمارکی را که از دو ‏سال قبل بر اساس دستور احمدی نژاد شیرینی “گل محمدی” نام گرفته در دست دارد و تعرف می کند: ‏بفرمائید برابر، برای آقای احمدی نژاد دعا کنید.‏

ـ چی شده؟ قضیه چیست؟

‏- نمی دانید؟ در مبارزه هسته ای با استکبار پیروز شدیم.‏

‏- جدی؟

‏- بله. جدی.‏

‏- چه مبارزه ای؟ چطور پیروز شدیم؟‏

‏- آژانس انرژی هسته ای حقانیت ایران را تائید کرده.‏

‏- خب پس مبارک است.‏

‏- اجر شما با سید الشهدا برادر.‏

حالا چند ساعتی می شود که کل کشور، دستگاههای دولتی و به ویژه صدا و سیمای جمهوری اسلامی رنگ و ‏روی دیگری گرفته است. ادارات دولتی در سراسر کشور با خرید شیرینی و تقسیم آن بین کارکنان خود، آنچه ‏را که احمدی نژاد پیروزی بزرگ هسته ای نامیده جشن گرفته اند. در تمام دانشگاهها بین دانشجویان شیرینی ‏پخش شده؛ در اغلب بانک ها به مراجعین شکلات می دهند….و همه درحالی بود که اساسا مردم از کیفیت این ‏پیروزی بزرگ هسته ای خبری نداشتند. تقریبا هیچ روزنامه ای متن کامل گزارش البرادعی را چاپ نکرده ‏بود؛ایسنا هم که گزارش را داشت، به ترجمه ای بود که معنی آن چندان روشن نبود و تازه چه تعداد به ایسنا ‏مراجعه می کنند. ‏

سعید جلیلی دبیر شورای عالی امنیت ملی هم که طبق اعلام قبلی قرار بود کنفرانس خبری داشته باشد، عصر ‏جمعه، ساعت به ساعت جلسه را عقب انداخت و عاقبت پس از ارائه گزارش در مقابل خبرنگاران حاضر شد، ‏و بدون هیچ توضیحی، گزارش را “سند حقانیت ایران و پیروزی بزرگ هسته ای” خواند.‏

و در اینجا بود که سرو و کله موتورسواران «خودجوش» هم پیدا شد. به همراه اتومبیل ها و موتور سیکلت ‏های دولتی و اغلب سپاهی که در خیابانهای تهران کارناوا ل شادی راه انداختند.‏

اما هنوز هم کسی از چگونگی این پیروزی خبرنداشت.یک کسانی می گفتند و بقیه تکرار می کردند. به قول ‏یک استاد دانشگاه: “ما هنوز نمی دانیم کدام جمشید ‌کدام دیو را شکست داده “.‏

آن هم در حالیکه بر اساس گزارش البرادعی هنوز در مورد “فعالیت های موشکی، انفجارهای مشکوک و غنی ‏سازی در یکی از مراکز صنعتی و نصب سانتریفیوژ های جدید” سئوالات و انحراف های بسیاری وجود دارد ‏و “ایران همچنین اجازه گفت و گو با دانشمندان هسته ای را به بازرسان آژانس نمی دهد”. اما ظاهرا اینها مهم ‏نیست، مهم این است که همشهری با تیتر “پرونده اتمی چگونه به پایان رسید؟” روی میز می اید. همان طور ‏که روزنامه ایران با تیتر “پیروزی بزرگ هسته ای”با پسزمینه ای از جشن سال گذشته ی تکمیل کارخانه یو ‏اف سی اصفهان و روزنامه تهران با تیتر یک “پیروزی در فینال هسته ای”.‏

اما روزنامه های غیر دولتی با احتیاط بیشتری با گزارش البرادعی برخورد کردند. روزنامه اعتماد آن را دو ‏پهلو خواند و اعتماد ملی تنها اعلام کرد: “شفافیت و صراحت برنامه ی هسته ای ایران تایید شد”. روزنامه ‏کارگزاران نیز به تیتر “آخرین گزارش البرادعی ” در سال 1386 اکتفا کرد.‏

در عوض سیما و صدای جمهوری اسلامی دقیقه به دقیقه سرودهای حماسی و غرور آفرین پخش می کند و ‏آهنگ فیلم “رئیس علی” را می گذارد. احمدی نژاد اخیرا رئیس علی را “الگو” خوانده بود. او کسی بود که ‏انگلیسی ها را از بوشهر، همانجایی که اکنون راکتور اتمی ایران توسط روس ها تکمیل می شود بیرون کرد. ‏

نماز شکر هم که برجاست؛ بر اساس اعلامیه سازمان تبلیغات اسلامی و شورای مساجد کشور پس از نماز ‏مغرب و عشاء در تمام مساجد کشور نماز شکر و دعا به خاطر این پیروزی برگزار شد و احمدی نژاد هم در ‏یکی از این مراسم حاضر شد. او همچنین از صدا و سیما با مردم سخن و این پیروزی بزرگ را به مردم ‏تبریک گفت. ‏

از پیرمردی که شیرینی می خورد، می پرسم: چه خبر است؟ او نمی داند. می گوید: اینها گفته اند جشن هسته ‏ایست. ‏