عقلاء معمولا پیش از انجام هر کاری و تقبّل هزینه های ناشی از آن، ابتدا به تحلیل هزینه و فایده آن کار می پردازند و هرگاه فواید مترتّب برانجام کاری بیش از هزینه های ناشی از آن باشد، در این صورت ممکن است که تن به انجام آن بدهند. حال چنانچه هزینه انجام یک کار یا یک سرمایه گذاری بیشتر از درآمد آن باشد و با این وصف شخصی بر انجام آن اصرار بورزد، از دو حال خارج نیست ؛یا باید در عقل و درایت او شک کرد و یا اینکه به خروجی تصمیمات وی به دیده تردید نگریست و از عاقبت کار و تصمیم او غافل نشد.
انتصاب “کردان” در راس مهمترین و کلیدی ترین وزارتخانه کشور، تا همین جا هم سنگین ترین و کم سابقه ترین هزینه را روی دست نظام، مجلس، دولت نهم و خصوصا شخص احمدی نژاد گذاشته است. حتی اگر از محتویات پرونده 550 میلیارد تومانی سازمان صدا و سیما در زمان مسئولیت کردان در این سازمان نیز صرفنظر کنیم، بجز گرایشات مفرط او به باند بازی و مهره چینی و در نتیجه جریان سازی بنفع خود از طریق مهره هائی که بکار می گیرد(کافیست که فقط به جابجائی های گسترده انجام گرفته در مدت زمان کم وزارت او در سطح مدیران ستادی و فرمانداران و بخشدارن و… توجه شود)، هیچگونه امتیاز درخشان و در خور توجهی در کارنامه وزیر کشور نیست که از او یک شخصیت ممتاز و بی بدیل بسازد و حال آنکه سوابق و مدارک افشاء شده وی به اندازه کافی حاکی از عدم صلاحیت او برای ادامه مسئولیتش در وزارت کشور می باشد.
با این وصف رئیس جمهور اصولگرائی که فریاد مبارزه با فسادش گوش فلک را کر کرده، همچنان بر حفظ کردان در مسند وزارتکشور اصرار می ورزد و در دفاع بی مورد از وی تا آنجا پیش می رود که ضمن تحقیر و تخفیف مجلس و متهم کردن نمایندگان به امتیاز خواهی، برخلاف اصل 89 قانون اساسی که استیضاح را بدون کوچکترین قید و شرطی از حقوق مسلم نمایندگان ذکر کرده است، غیر قانونی خوانده و اعلام می کند که: “حاضر به دادن هیچ امتیازی نیست” و ”استیضاح وزرا باید نسبت به عملکرد آنها صورت بگیرد، لذا استیضاح وزیر کشور قانونی نیست و من در جلسه استیضاح ایشان شرکت نمی‌کنم.“!! و به این هم اکتفا نمی شود و جنّ و انس دولتی بسیج می شوند تا به هر طریق ممکن کردان را در سمت کنونی خود حفظ کنند و حتی برای انصراف نمایندگان از استیضاح کردان موضوع پرداخت چک پنج میلیون تومانی کذائی به نمایندگان هم در دستور کار بعضی از دولتمردان قرار می گیرد و این در حالیست که در این کشور، نخبه ترین، توانمندترین، پاکترین و شایسته ترین نیروها در چشم برهم زدنی از عرصه قدرت کنار زده می شوند و نه تنها برای از دست رفتن چنین سرمایه های ملی مرثیه ای خوانده نمی شود و آب از آب تکان نمی خورد و یک صدم حرص و ولع احمدی نژاد برای حمایت از کردان برای حفظ آنان بروز داده نمی شود، بلکه بارها شاهد بوده ایم که بعضی ها بخاطر حذف چنین نیروهائی به شادمانی و پایکوبی هم پرداخته اند! اینجاست که باید به اصرار و اشتیاق زائدالوصف احمدی نژاد در حفظ کردان بر کرسی وزارت کشور آنهم به هرقیمت ممکن، به دیده تردید نگریست، زیرا با یک حساب سرانگشتی نیز می توان پی برد که هزینه های ناشی از حفظ کردان در سمت وزارت کشور برای نظام و ملت ایران به هیچوجه قابل مقایسه با سود ناچیز حاصل از حضور وی در این مقام نیست مگر اینکه فارغ از منافع ملت و نظام حیات سیاسی بعضی از اشخاص را در گرو بقاء او در این سمت تلقی نمائیم!
واقعیت این است که احمدی نژاد تاکنون نشان داده است که نظام گزینشی او برای همکاری با دیگران بعضا مبتنی بر سرسپرده سالاری و اطاعت پذیری محض افراد از اوست و اگر این استنباط راقم درست باشد، اغلب کسانی به سرسپردگی در برابر همنوع خود تن می دهند که رسیدن به مال و جاه و مقام را بر شرف وکرامت انسانی خود ترجیح داده و یا از نقاط ضعف قابل توجهی برخوردار باشند و در این صورت است که آنها به عنوان انسان های قالبی از آمادگی لازم برای شکل پذیری دلخواه دیگران برخوردار می شوند.
بنظر می رسد که وجود سوابقی مانند :دروغگوئی و گزارش خلاف واقع به مقامات و نهادهای رسمی، خرید مدرک مجعول، سوء استفاده از عنوان مجعول، تدریس غیر قانونی با مدرک مجعول، استفاده از عنوان جعلی و… در پرونده یک فرد، وی را بطور بالقوه برای قالبی شدن و تمکین از آمران خود آماده می سازد و حساسیت این امر زمانی آشکارتر خواهد شد که در آستانه دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری به این عبارت نماینده اصولگرای تهران و حامی دولت عنایت بیشتری مبذول شود. وزیر کشور: “معتقد است که نظام ولایی است و نیازی به انتخابات وجود ندارد.”
به هر تقدیر آش کردان چنان شور بوده است که با وجود اصرار احمدی نژاد و هزینه کردن بعضی از افراد از مقدّسات برای پاسداری از موقعیت کردان، حتّی کیهان نیز صدایش در آمده و عده ای از نمایندگان اصولگرا و حامی سرسخت دولت هم مصمّم هستند تا به هر طریق ممکن استیضاح وزیر کشور روز فردا رای لازم را بدست آورد، تا شاید از این طریق آب رفته را که مجلس هشتم خود عامل آن بوده است بنحوی به جوی مجلس بازگردانند و این اقدام با هر انگیزه و هدفی هم که صورت گرفته باشد امر مبارک و قابل ستایشی است و در این ارتباط توجه به نکات زیر نیز ضروری است:
1- شخص احمدی نژاد نه تنها در قوه مجریه سطح مدیریت و دولت را در کشور بسیار تنزّل داده بلکه در اثر خود شیفتگی و خودخواهی هایش بطور بی سابقه ای باعث تنزل جایگاه و مقام مجلس و نمایندگان ملّت نیز شده است.
وانگهی اگر هم اکنون وجود کردان به حیثیت کشور لطمه وارد ساخته است، تقصیرات احمدی نژاد اگر بیشتر از نمایندگان حامی کردان نباشد کمتر هم نیست. وی به موجب اصل 121 قانون اساسی به عنوان رئیس جمهور در پیشگاه قران و در برابر ملت سوگند یاد کرده است که پاسدار قانون اساسی کشور باشد و همه استعداد و صلاحیت خویش را در راه ایفای مسیولیتهایی که بر عهده گرفته به کار گیرد و خود را وقف اعتلای کشور، ترویج دین و اخلاق، پشتیبانی از حق و گسترش عدالت سازد و از هر گونه خودکامگی بپرهیزد.
آیا حاتم بخشی از محل ثروت تجدید ناپذیر نفت برای جلب آرای مردم، بی اعتنائی به مجلس و مصوبّات آن، دفاع از برخی افراد فاقد صلاحیت که تخلّفات آنها اظهر من الشّمس است و انتصاب آنها در پست های حساس و کلیدی، برخورد موهن و تحقیر آمیز با مجلس و نمایندگان مردم که در مصاحبه اخیر ایشان نمود بیشتری داشت، واگذاری چک های پنجاه میلیون ریالی از سوی دفتر دولت در مجلس به نمایندگان به نام کمک به مساجد آنهم در آستانه استیضاح کردان (که یادآور واگذاری زمین و آپارتمان به نمایندگان مجلس ششم در آستانه استیضاح عبدالعلی زاده توسط وزارت مسکن می باشد)، به مخاطره افکندن منافع ملّی و اعتبار ایران بواسطه تصمیمات و اظهار نظرهای نسنجیده و غیر کارشناسی و دهها مورد مشابه دیگر را می توان مصداق عمل به مفاد سوگند مذکور در اصل 121 قانون اساسی و به منزله پاسداری از قانون اساسی، اعتلای کشور، ترویج دین و اخلاق، پشتیبانی از حق و گسترش عدالت و پرهیز از هرگونه خودکامگی محسوب کرد!؟
لاجرم شخصا اگر در مجلس حضور داشتم وزیر کشور را همراه با رئیس جمهور حامی وی برای استیضاح به مجلس فرامی خواندم تا شاید از این طریق آب رفته به جوی بازگردد و نام مجلس کم و بیش دوباره یاد آور مجالس دوران مشروطیت شود.
2- مجلسیان قدیمی تر نیک می دانند که تا لحظه رای گیری نمی توان به نتایج استیضاح خوشبین بود و نمونه بارز آن استیضاح وزیر مسکن در مجلس ششم و وزیر سابق آموزش و پرورش در مجلس هفتم می باشد که کسی باور نمی کرد استیضاح ایندو رای نیاورد، اما بعضی از نمایندگان سوگند خود به قران را همان شب استیضاح به ثمن بخس معامله کردند. از اینرو با توجه به موقعیت و جایگاه وزارت کشور و وابستگی شدید بعضی از نمایندگان شهرهای کوچک به این وزارتخانه و نهاد ریاست جمهوری، تا لحظه آخر نباید از چنین نمایندگانی و وسوسه هائی که در انتظار آنان است غافل شد. پخش شایعاتی مبنی بر اینکه اگر استیضاح وزیر کشور رای بیآورد، رئیس جمهور از او به عنوان رئیس دفتر خود استفاده خواهد کرد و یا با عزل وی کسی معرفی خواهد شد که تداعی کننده ضرب المثل سال به سال دریغ از پارسال است را می توان اقدامی در همین راستا ارزیابی نمود!
3- با توجه به سوابق افشاء شده کردان، وی تا پیش از استیضاح فردی کاملا ضعیف و منفعل و چه بسا اهل چانه زدن و امتیاز دادن در برابر نمایندگان و مجلس بوده است، اما تجربه ثابت کرده است که چنانچه او مجددا موفق به کسب رای اعتماد از مجلس شود از انفعال خارج گشته و این بار نمایندگان ناگزیرند که در پی او دویده و خریدار ناز و کرشمه های او شوند و با توجه به روحیات کردان این احتمال بسیار قوی است.
4- با وجود تحمیل هزینه های فراوان به دولت و کشور، اصرار احمدی نژاد برای حفظ کردان تامّل برانگیز است و با توجه به در پیش بودن انتخابات دهمین دوره ریاست جمهوری و با عنایت به نقش آفرینی دکتر احمدی نژاد در هفتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری در اردبیل و همچنین با توجه به نوع نگاه کردان به مساله انتخابات و ضعف هائی که داراست، حفظ کردان در سمت وزارتکشور پیشاپیش انتخابات آینده را با چالش جدّی مواجه خواهد ساخت.
خوشبختانه نظر به عدم حضور امثال بنده در مجلس که هر اقدامی از سوی ما را همکارانی مانند اقای توکّلی سیاسی جلوه داده و بدینوسیله تلاش می کردند تا دیگران را از مشارکت در انجام وظایف قانونی اشان منصرف کنند، این بار قاطبه استیضاح کنندگان وزیر کشور از اصولگرایان و حامیان دولت به شمار می روند و لذا سیاسی بودن حرکت آنان (که البته بر آن هم نمی توان خرده گرفت) بلاموضوع می باشد. بهرروی فردا مجلس در معرض آزمونی دیگر است!
زیر نویس:
انتخاب 15 مرداد ماه ۱۳۸۷-علیرضا زاکانی نماینده تهران
منبع: وبلاگ اکبر اعلمی