حسن روحانی، دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی، روز سه شنبه در مراسم ترحیم آیت الله حمد توسلی رئیس دفتر آیت الله خمینی سخنان عجیبی را در مورد نوع نگاه برخی مسوولان ایرانی به مقوله “آخرالزمان” بیان کرده است. در سخنان وی، در کنار تکرار برخی اخبار پیشتر منتشر شده، اشارات جدیدی هم به رفتارهای نامتعارف رییس جمهور وجود دارد:
”این چه بازی است که ما اینقدر مردم را عوام فرض کرده‌ایم؟ می‌ترسم که فردا مهر امام زمان را هم درست کنند و به مردم نشان دهند. اگر لازم باشد همه جزییات را برای مردم خواهیم گفت. عده‌ای وقتی نماز می‌خوانند. جلوی خود یک جانماز خالی پهن می‌کنند و می‌گویند این را برای امام زمان گذاشته‌اند یا در سر سفره یک بشقاب غذا برای امام زمان می‌کشند یا شنیده‌ام که می‌گویند فلان جلسه مهم را روز جمعه بیندازید تا با حضور آقا تصمیم بگیریم… دو – سه سال پیش بازی راه افتاد که در آن می‌گفتند در تهران برای امام زمان تریبون درست کنیم. یا کسی دیگر می‌گفت که امام زمان دو سال دیگر ظهور می‌کند، و امروز چند سال از آن سخنان گذشته است و معلوم شد که آن فرد دروغ می‌گفت.” (ایسنا – 30 بهمن 85)
سخن روحانی در مورد فردی که گفته است امام زمان تا دو سال دیگر ظهور می کند، به وضوح اشاره به رییس جمهور دارد که دو سال و اندی پیش، در دیدار با وزیر امور خارجه یک کشور غیرمتعهد، در پاسخ به این هشدار وی که “کشورتان بوی بحران می دهد” آورده بود: “اینها مقدمه ظهورامام مهدی است که تا دو سال دیگر ظهور می کند. ” (آفتاب – 25 آبان 84) اشاره حسن روحانی به مسولانی که دو- سه سال پیش می خواستند “برای امام زمان تریبون درست کنند” هم، یادآور اقدامات محمود احمدی نژاد و همفکرانش در زمان تصدی مسوولیت شهرداری تهران است که پروژه هایی شهری را با موضوعیت “امام زمان” در دستور کار قرار داده بودند؛ پروژه هایی که در جریان آنها، حتی شهرداری تهران با هزینه ای بسیار هنگفت در صدد تهیه “نقشه مسیر حرکت امام زمان” و “باز سازی و نوسازی این مسیر” برآمده بود که البته این کار، “پس از واکنش برخی بزرگان نظام” متوقف شده بود. (رویداد، 16 اردیبهشت 84)
این قبیل اظهارات رییس جمهور (که از زمان انتشار فیلم ادعای احمدی نژاد در مورد “در هاله نور قرار گرفتن” وی در هنگام سخنرانی در جلسه مجمع عمومی سازمان ملل با حساسیت بیشتری توسط افکار عمومی دنبال شده) تا به آنجا گسترش یافته اند که حتی ایشان اخیرا در موارد مختلف کسانی که داستان های او را در مورد حمایت شدنش توسط امام زمان باور نمی کنند، به تلخی مورد انتقاد قرار داده است. مثلا، رییس جمهور پس از مسافرت اخیر خود به آمریکا و جلسه جنجالی سخنرانی خود در دانشگاه کلمبیا، از “اداره” جلسه سخنرانی توسط امام زمان سخن گفته و کسانی که در این مورد شک دارند را “کوته فکر” نامیده: “می دانم آدمهای کوته فکر این باورها را در ذهن خود که می برند، هضم نمی کنند اما من [در دانشگاه کلمبیا] یقین داشتم که مولایمان خواهد آمد و صحنه را اداره می کند. گفتم مولاجان می خواهم هنرمندی ات را ببینم.” (سخنرانی احمدی نژاد در دانشگاه علم و صنعت، رجا نیوز، 21 آبان 85) … یا باز ایشان در انتقادی تندتر، کسانی را که حرف هایش در مورد آخرالزمان را مسخره می کنند، بی شعورتر از بزغاله دانسته است: “همه بساط عالم بر پا شده تا آن روز نورانی اتفاق بیافتد؛ روزی که همه پیامبران، شهدا و صلحا خواهند آمد و یاری خواهند کرد. بعضی ها این حرف ها را تمسخر می کنند؛ برای اینکه این ها دلشان از ایمان خالی است. این ها بت پرست ها و شیطان پرست های مدرن هستند. قیافه روشنفکری می گیرند اما به اندازه بزغاله هم از دنیا فهم و شعور ندارند.“ (فارس – 19 آبان 85)
اما با وجود همه این شواهد، این که وضعیت رییس جمهور به جایی رسیده باشد که “جلوی خود یک جانماز خالی پهن کند و بگویند این را برای امام زمان گذاشته‌ام” یا “در سر سفره یک بشقاب غذا برای امام زمان بکشد” یا بگوید ”فلان جلسه مهم را روز جمعه بیندازید تا با حضور آقا تصمیم بگیریم”، حکایت از ابعاد جدیدی از”آخرالزمان گرایی” ایشان دارد که شایسته نگرانی جدی است. نباید فراموش کرد که به گزارش خبرگزاری ایسنا، حسن روحانی، سخنان اخیر خود در مورد کسانی که چنین رفتارهای عجیبی را انجام می دهند را (که با تهدید به این که ”اگر لازم باشد همه جزییات را برای مردم خواهیم گفت” همراه بوده) در حضور مقاماتی از قبیل محمدی گلپایگانی رییس دفتر رهبری، رحیم صفوی مشاور عالی نظامی رهبری، غلامعلی حداد عادل رییس مجلس، ابراهیم امینی نایب رییس مجلس خبرگان، هاشمی رفسنجانی رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام، پورمحمدی وزیر کشور دولت احمدی نژاد، داوود احمدی‌نژاد رییس بازرسی ریاست جمهوری …. بر زبان رانده است. در نتیجه، قطعا از خبرهایی سخن می گفته که به درستی آن اطمینان کامل داشته و احتمالا می دانسته که شنوندگانش هم کمابیش در جریان آنها قرار دارند.
منتقدان رییس جمهور ایران، در مواجهه با انعکاس چنین اخباری در مورد رفتارهای وی، نوعا او را به بالاترین درجات عوام فریبی یا کذب گویی متهم می کنند. البته، امکان دارد ریشه رفتارهای رییس جمهور، همان باشد که منتقدانش می گویند. اما واقعیت آن است که بروز رفتارهای عوام فریبانه در میان سیاستمداران، اتفاق خیلی شگفت انگیزی محسوب نمی شود و در نتیجه عوام فریبی، نگران کننده ترین دلیلی نیست که ممکن است در پس رفتاهای ”موعودگرایانه” آقای احمدی نژاد وجود داشته باشد.
فرض نگران کننده تر، این است که ریشه این نوع رفتارهای رییس جمهور ایران، عوام فریبی “نباشد”. به عبارت دیگر، این که وی، واقعا به صحت و درستی آنچه می گوید اعتقاد داشته باشد.
آیا تاکنون به این فرضیه تکان دهنده اندیشیده ایم که ممکن است ریاست دولت ایران، در یکی از بحرانی ترین مقاطع تاریخ معاصر این کشور، با کسی باشد که “واقعا” معتقد است امام زمان با او سر سفره می نشیند، به همراه او نماز می خواند و در نهایت نیز در زمان ریاست جمهوری او ظهور می کند؟