آندره آ ناتیوی
هفته نامه آمریکایی هوانوردی و تکنولوژی فضایی، فاش کرد که یک ماهواره جاسوسی و یک موشک بالستیک میان برد جدید که قادر به حمل کلاهک اتمی است، هدف اصلی از پرتاب ماهواره ایرانی است. این خبر توسط منابع اطلاعاتی آمریکا و مقامات ایرانی، تایید شده. علاء الدین بروجردی، رئیس کمسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس ایران، در جریان دیدار با دانشجویان و طلاب شهر مذهبی قم، درباره این پروژه صحبت کرده است.
پرتاب این ماهواره باید بعد از پایان مانورهای نظامی بی شمار نیروهای نظامی ایران که در جریان آنها انواع سلاح سنگین و موشک های بالستیک تاکتیکی با برد کوتاه فجر 5 و زلزال، به نمایش گذاشته می شود، انجام خواهد شد. اما پرتاب ماهواره به فضا، ارزش سیاسی، استراتژیک و نظامی کاملا متفاوتی دارد: توان ایران در پرتاب موشک به فضا را محک می زند و انواع کلاهک های موشکی بالستیک موجود را به آزمایش می گذارد.
امکان دارد که ایران در اولین آزمایش تلاش کند تا یک موشک مدل را در مدار قرار بدهد، اما در قدم های بعدی، مسلما دستگاه عکس برداری ابتدایی را روانه خواهد کرد: یک ماهواره 300 کیلویی برای گرفتن تصاویر نه چندان جزئی، ولی کافی برای کشف کردن اینکه برای مثال، ناوها و هواپیما های آمریکایی در کجای خلیج فارس حضور دارند، یا برای سرک کشیدن به فرودگاه های اسرائیل. البته اسرائیل هم از مدت ها پیش، به لطف نسل ماهواره های کوچک جاسوسی که توسط ماهواره های هدایت اتوماتیک، مثل شاویت، در مدار قرار گرفته است، قادر به مشاهده مکان های نظامی است و آنها هم به نوبه خود مجهز به موشک های بالستیک با کلاهک هسته ای هستند.
به نظر می رسد که ایران قصد دارد همین روند را در پیش بگیرد. موشک شهاب 3 به موشکی که ماهواره را در مدار قرار خواهد داد، تبدیل شده است و امروز قادر است تا فاصله 1600 کیلومتری پرتاب شود. این موشک حامل باید دارای سوخت موشکی مایع و دست کم دو موشک کمکی با سوخت جامد و موتور موشک اسکاد، با سوخت مایع برای قرار گرفتن در مدار باشد. ایران با تایید پرتاب ماهواره به فضا، از یکی دیگر از “حقوق مسلم” خود دفاع کرده و به انتقاد های بین المللی احتمالی، پاسخ می دهد. این هم یکی دیگر خطی مشی های مخفی کارانه ای است که قبلا توسط کره شمالی بکار رفته است، عجیب نیست که کره شمالی یکی از شرکای ایران در پرتاب موشک محسوب می شود.
منبع: ایل جورناله، 27 ژانویه 2007