فرشته پاک نظر
در حالی که منابع خبری از گسترده شدن دایره محدودیت های رسانه ای و محاصره اقتصادی روزنامه های منتقد دولت گزارش می دهند، اعلام خبر انتشار روزنامه دولتی “خورشید” با تیراژ یک میلیون نسخه و توزیع رایگان آن، که از چندی پیش اعلام شده، نشان از آن دارد که هر چه میزان محبوبیت دولت کاسته می شود به همان نسبت بر تبلیغات می افزایند.
پیشتر منابع خبری نزدیک به دولت احمدی نژاد اعلام کرده بودند که “خورشید” به وسیله سازمان تأمین اجتماعی منتشر خواهد شد. قطع آن با دیگر روزنامه‌ها تفاوت دارد و سیستم توزیع جدیدی برای این نشریه دولتی تعریف شده تا این یک میلیون نسخة علاوه بر فروش دکه ای، توزیع رایگان نیز داشته باشد که شامل نخبگان، کارشناسان، صاحبنظران و برجستگان گروه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی است.
تیم حاکم بر این روزنامه همان تیم رسانه ای محمود احمدی نژاد است که در نظر دارد از منابع مالی کلان سازمان تأمین اجتماعی ایران بهره بگیرد. هر چند برخی از تحلیلگران از روزی که هفته‌نامه آتیه سازمان تأمین اجتماعی دچار تحولات مدیریتی شد حدس می زدند که خبرهایی در پشت پرده این تحولات نهفته است. چرا که این هفته نامه نیز خیلی زود تبدیل به محل تجمع نزدیکان احمدی‌نژاد شد و یک باره میزان چاپ آن از حدود 40 هزار به 103 هزار نسخه افزایش یافت.
هیأت مدیره آتیه را افرادی همچون محمد جعفر بهداد[نویسنده سابق روزنامه کیهان]، معاون فعلی اطلاع رسانی دفتر رییس‌جمهور، محمد پاریاب دبیر سابق شورای اطلاع‌رسانی دولت، کاوه اشتهاردی مدیر عامل مؤسسه ایران، محسن احمدی مشاور وزیر و مدیر کل روابط عمومی وزارت رفاه و چند چهره دیگر از نزدیکان رئیس جمهور تشکیل می دهند. این افراد در واقع تیم رسانهای دولت احمدی‌نژاد هستند.
سازمان تأمین اجتماعی که در حال حاضر بزرگترین سازمان اقتصادی کشور است، 28 میلیون نفر را تحت پوشش تأمین اجتماعی دارد و گردش مالی آن در سال حدود 8 هزار میلیارد تومان است و در سراسر کشور بیش از 120 هزار کارمند و کارگر دارد. این سازمان در مقوله درمان در کشور حرف اول را می‌زند و بیمارستانها و مراکز درمانی آن 2 برابر بیمارستانها و مراکز درمانی وزارت بهداشت است و علاوه بر این بیش از 5 هزار میلیارد تومان از دولت طلب دارد و در عین حال از نظر اقتصادی ورشکسته به حساب می آید. آن چه چنین تصویری را ایجاد می کند هزینه های جانبی است که دولت ها بر گردن این سازمان و بودجه اش می نهند.
با توجه به این ها می‌توان نتیجه گرفت که دولت نهم محل خوبی را برای انتشار “خورشید” انتخاب کرده است، و دست اندرکاران روزنامه “خورشید” با استفاده از امکانات آتیه می توانند کار خود را برای ایجاد تریبون فراگیر و مکتوب احمدی نژاد شروع کنند.
منبع مالی روزنامه “خورشید”، در واقع وزارت رفاه و تأمین اجتماعی است که 28 سازمان و نهاد از قبیل سازمان تأمین اجتماعی، سازمان بازنشستگی، کمیته امداد و بنیاد مستضعفان را تحت پوشش دارد. هر یک از این سازمانها صدها کارخانه و شرکت دارند و اگر خورشید بخواهد آگهی‌های این شرکتها و کارخانجات را با از آن خود کند خواهد توانست، به راحتی از بودجه آن ها تغذیه خواهد شد.
یک روزنامه نگار در تهران هدف از انتشار این روزنامه را ایجاد انحصار رسانه ای برای احمدی نژاد و نزدیکانش می داند. به عقیده وی: “با بررسی اجمالی روزنامه‌ها و خبرگزاری‌های داخلی و خارجی به این نکته می‌رسیم که احمدی‌نژاد علاقه فراوانی به حضور مستمر و دایمی در رسانه‌ها دارد و این علاقه به حدی است که حضور مداوم وی در صدا و سیما نیز نتوانسته رضایتش راجلب کند. لذا به نظر می رسد احمدی نژاد از این ابزار جدید می خواهد برای انتخابات آتی مجلس و انتخابات آینده ریاست جمهوری به عنوان یک رسانه اختصاصی و فراگیر استفاده کند.“
در حال حاضر گرچه روزنامه های هوادار اصلاحات هم مجبور شده اند که اخبار دولت را منعکس کنند و ده روزنامه وابسته به جناح راست هم عملا از تحسین کنندگان دولت هستند اما به نظر می رسد دولت راضی نمی شود و مدام سخن از این گفته می شود که چرا پیروزی های دولت منعکس نیست .
به گفته یک آگاه مطبوعاتی بی مخاطب ماندن روزنامه هائی مانند ایران، سیاست روز، کیهان و رسالت که مبلغان اصلی دولت هستند موچب شده که دولت باز هم به فکر روزنامه جدیدی باشد
از سوی دیگر برخی صاحبنظران درباره نتایج و تبعات انتشار روزنامه احمدی نژاد معتقدند، این روزنامه در وهله اول با جذب آگهی‌های شرکتهای تحت پوشش دولت، سایر روزنامه‌ها را دچار مشکل می‌کند. چون وقتی یک روزنامه با تیراژ یک میلیون نسخه منتشر می شود و در بسیاری از اماکن به صورت رایگان توزیع می شود دیگر کسی تمایل ندارد به روزنامه هایی آگهی بدهد که چند هزار تیراژ دارند. این موضوع حتی ممکن است روزنامه های پرتیراژی چون همشهری را نیز با مشکل مواجه کند. بنابراین به نظر می رسد روزنامه ”خورشید” برای جذب مخاطبان روزنامه های پرتیراژی چون همشهری نیز تدارک دیده است.
نکته دیگری که صاحبنظران به آن اشاره می کنند این است که سازمان تأمین اجتماعی نهادی است که هم اکنون کارگران و کارفرمایان ایرانی درباره آن بحث هایی جدی دارند. به عقیده آنان باید مدیرعامل و اعضای هیئت مدیره این سازمان توسط هیات سه جانبه ای انتخاب شوند که اعضای آنرا نماینده کارگران، نماینده کارفرمایان و نماینده دولت تشکیل می دهند. چرا که این سازمان عریض و طویل با سرمایه همین کارگران و کارفرمایان مشغول فعالیت است و نه تنها پولی از دولت نمی گیرد بلکه 5000 میلیارد تومان از آنان طلب کار است. با این شرایط گمان می‌رود که شاهد واکنش‌های کارگران و کارفرمایان به انتشار خورشید از بودجه سازمان تأمین اجتماعی باشیم.
نکته بعدی واکنش رسانه‌های مستقل است که با تحمل هزینه‌‌های سنگین چاپ و انتشار و توزیع، چگونه خواهند توانست با این غول رسانهای دولت نهم مقابله کنند؟ شاید این تعبیر برخی روزنامه نگاران ایرانی صحیح باشد که از روزنامه خورشید به عنوان چاهی جدید برای بلعیدن پول نفت یاد می کنند. به قول یک طنزنویس شاید اساساً منظور احمدی نژاد از بردن پول نفت به سفره های مردم همین روزنامه خورشید بوده که قرار است با پول نفت منتشر شود و به صورت رایگان به خانه ایرانیان برود.