حسین محمدی
با میلاد اسدی، عضو شورای مرکزی دفترتحکیم وحدت که به تازگی به اتهام مشارکت در افشای نقش یکی از مسئولین دانشگاه زنجان در هتک حرمت یکی از دانشجویان دختر این دانشگاه، دستگیر و پس از مدتی آزاد شد، در ارتباط با تشکل دانشجویی تحکیم وحدت، مصاحبه کرده ایم. به گفته وی “نگاهی به تعداد فعالین دانشجویی بازداشت شده و یا محروم از تحصیل، نشان گر عدم رخوت و سکوت در میان جنبش دانشجویی است.” این مصاحبه را پی می گیریم.
عملکرد دفتر تحکیم وحدت در سه سال و نیم اخیر را چگونه ارزیابی می کنید؟ آیا این عملکرد می تواند نمره ی قبولی بگیرد؟
پس از روی کار آمدن دولت نهم و شکست اصلاح طلبان در انتخابات ریاست جمهوری، دفتر تحکیم وحدت، همان طور که پیشتر اعلام نموده بود سعی کرد با تمرکز بر فعالیت در درون دانشگاه ها و همین طور نزدیکی بیشتر با جنبش های مدنی موجود در جامعه، به پیشبرد اصلاحات از پایین به بالا بپردازد. خوشبختانه جنبش دانشجویی با درس گرفتن از اشتباهات گذشته توانست راهکار جدیدی جهت پیشبرد مطالبات خود تعریف کند و بر خلاف سایر گروه های اصلاح طلب بی آنکه دچار انفعال شود و یا از مواضع خود عقب نشینی کند در راه رسیدن به آرمان هایش گام بردارد. به نظر من دفتر تحکیم وحدت در این مدت با وجود هجمه ی گروه های مختلف درون و برون حکومتی، توانست سر بلندی و خوشنامی خود را همچنان حفظ کند. عده ای حتی تصور نمیکردند که تحکیم با وجود روی کار آمدن چنین دولت سرکوبگری بتواند به حیات خود ادامه دهد، اما دفتر تحکیم وحدت نه تنها توانست یکپارچگی خود را حفظ کند، بلکه جایگاه خود را در صف اول نیروهای تحول خواه محکم تر کرده است.
نمره ی قبولی دفتر تحکیم وحدت را باید از دانشجویان پرسید، اما شاید همین که دفتر تحکیم وحدت توانست بعد از 4 سال فشار، سرکوب، موازی سازی تشکلات جعلی، تعطیلی انجمن های زیر مجموعه دفتر تحکیم، بازداشت اعضای این اتحادیه و… همچنان سرپای خود بماند و با فریاد رسا اعلام کند دانشگاه پادگان نیست، دریافت نمره قبولی برای این تشکل را تایید کند.
بعضی از فعالان سیاسی معتقدند دفتر تحکیم در این سال ها، به جای آنکه عقلانیت را سرلوحه کار خود قرار دهد، به دنبال آن است تا به نوعی نوک پیکان مخالفت با نظام سیاسی باشد. نظر شما چیست؟
بستگی دارد عقلانیت را چگونه تعریف کنیم. هر فردی میتواند ادعا کند که عملکردش عاقلانه است و رفتار خود را معیار سنجش عقلانیت دیگران بداند.اصولا باید پرسید عقلانیت در جامعه ی فعلی چه مفهومی دارد؟ آیا عقلانیت حکم میکند در برابر یک حکومت سرکوبگر و اقتدارگرا سکوت کرد؟ آیا عقلانیت به مفهوم سکوت در قبال نقض سیستمایتیک حقوق شهروندان ایرانی است؟ آیا انتقاد از عملکرد نابخردانه دولت در ایجاد چنین نابسامانی اقتصادی و اجتماعی در کشور، خارج از عقلانیت است؟ اتفاقا یک شهروند مسئول در قبال این چنین مواردی حساس است و سکوت وی اگر به معنی تایید چنین وضعیتی نباشد، بی تفاوتی وی را نشان میدهد.شاید عده ای فعالیت در جنبش دانشجویی را با فعالیت در یک حزب سیاسی اشتباه گرفته اند و توقع دارند دانشجویان نیز به علت اختناق و سرکوب شدیدی که از سوی حاکمیت اعمال می شود از واقعیات موجود چشم پوشی کنند و منتظر بیرون آمدن اسم اصلاح طلبان از صندوق های رای شوند تا شاید فضای تنفسی در جو سیاسی کشور ایجاد گردد. اما همان طور که عرض کردم دفتر تحکیم وحدت خود را محدود به اصلاحات انتخابات محور نکرده است و راه پیشبرد دموکراسی در ایران را از بطن جامعه میداند به همین جهت است که انفعال و سکوت را به هیچ وجه درست نمیدانیم.
در این سال ها بسیار شنیده ایم که جنبش دانشجویی دچار سکون و رکود وحشتناکی شده است. نظر شما چیست؟ ایا برنامه ای برای بیرون آوردن جنبش دانشجویی از این وضع داشته اید؟
شاید بهتر باشد در جواب این سوال، تنها اشاره ای مختصر به آنچه که در یک ماه گذشته در دانشگاه های کشور رخ داد نمایم.
- تجمع چند هزار نفری دانشجویان سیستان و بلوچستان و امیرکبیر در اعتراض به بی کفایتی مسئولین این دانشگاه در حفظ امنیت جانی دانشجویان.
- اعتراض دانشجویان دانشگاه خواجه نصیر به حضور رحیم پور ازغدی، عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی در این دانشگاه.
- تجمع گسترده دانشجویان دانشکده خبر در اعتراض به خفقان موجود در این دانشگاه
- تحصن 4 دانشجوی محروم از تحصیل دانشگاه علامه برای بازگشت به کلاس های درس
- برگزاری جلسات مختلف سخنرانی در دانشگاه ها ی کشور در آستانه روز دانشجو
- برگزاری نشست عمومی دفتر تحکیم به مدت دو روز در تهران.
- برگزاری روز آزادی بیان در منزل دکتر آقاجری و تقدیر از فعالین حقوق بشری
با توجه به موارد فوق به نظر میرسد شنیده های شما با واقعیات موجود در فضای دانشگاه های کشور مغایرت دارد و در شرایط فعلی این حجم از فعالیت خود نشان از پویایی دانشجویان میباشد. هر چند که من به بیان فعالیت ها تنها در یک ماه گذشته بسنده کردم و جستجویی ساده در میان اخبار دانشگاه های کشور، دید روشنتری به مخاظبین شما خواهد داد.همین طور کافی است نگاهی به تعداد فعالین دانشجویی بازداشت شده و یا محروم از تحصیل بیاندازیم، این آمار خود نشان گر عدم رخوت و سکوت در میان جنبش دانشجویی بوده است و اگر بنا را به انفعال دانشجویان در این سال ها بگذاریم این سوال مطرح میشود که به چه علت در این سه سال بیش از سیصد فعال دانشجویی بازداشت شده اند؟ البته من نیز قبول دارم جنبش دانشجویی در شرایط فعلی نسبت به سال های گذشته دچار نوعی رکود شده است، که البته این امر برگرفته از رخوتی است که گریبان گیر کل جامعه ما شده است. اما “سکون و رکود وحشتناک” را صفت خوبی برای شرایط فعلی نمی دانم.
از استراتژی های مطرح شده در سال های اخیر توسط دفتر تحکیم وحدت، بحث دیده بانی جامعه مدنی است. آیا خود را در این راه موفق می دانید؟
مسلما در این راه ما با فراز و نشیب های فراوان روبرو بوده ایم. اما همواره سعی نموده ایم با برقراری ارتباط با سایر جنبش های موجود در جامعه همچون زنان، کارگران، معلمان و روزنامه نگاران خود را مدافع حقوق آنان بدانیم. همچنین مکررا در موضع گیری هایمان نسبت به فشار های وارد به این گروه ها اعتراض کرده و احقاق حقوق آنان را پیش شرط وجود اصلاحات در کشور دانسته ایم.
دفترتحکیم همواره این انتقاد را به احزاب اصلاح طلب داشته است که وارد اجتماع نشده و بدنه خود را شناسایی نکرده است و نیازهای آنان را برآورده نمی کند. آیا خود دفتر تحکیم وحدت در جامعه مدنی فعال است؟
بله این انتقاد رابه احزاب داشته ایم زیرا که پایگا ه اصلی احزاب را در درون جامعه میدانیم و این ایراد به اکثر احزاب موجود وارد است که با بدنه ی جامعه در ارتباط نیستند. اما ما به عنوان یک تشکل دانشجویی پایگاه اصلی خود را داخل دانشگاه تعریف کرده ایم و توان خود را بر گسترش تشکیلات این اتحادیه دانشجویی و انسجام بیشتر مجموعه صرف میکنیم. این تفاوت باعث میشود که ارتباط ما با جامعه با ارتباطی که یک حزب باید برقرار کند در یک سطح نباشد. اما همچنان سعی کرده ایم با توجه به اینکه گستره اصلی فعالیت ما باید در دانشگاه باشد ارتباط خود را با جامعه مدنی مستحکم تر کنیم. مشخصا در چند سال اخیر شاهد حضور گسترده تر فعالین دانشجویی در NGO های موجود در جامعه بوده ایم و این احساس نزدیکی بین دانشجویان و تشکلان مدنی موجود قابل کتمان نیست.
چند سالی است که دفترتحکیم نگاه ویژه ای به بحث قومیت ها دارد. در مقابل انتقاداتی که دفتر تحکیم را به دامن زدن به گرایش های شوونیستی متهم می کنند، چه پاسخی دارید؟
توجه به قومیت ها نیز از جمله مواردی است که در ذیل شعار دیده بانی جامعه مدنی میگنجد و با توجه به سرکوب شدید فعالین قومی، دفتر تحکیم وحدت وظیفه خود میداند که با دفاع از حقوق این اقشار جامعه به گسترش آزادی های مدنی کمک کند. متاسفانه در شرایطی هستیم که بیشترین فشار ها بر فعالین قومیت گرا هست و کوچکترین فعالیتی از سوی فعالین کرد و ترک با حبس های بلند مدت و حتی اعدام جواب داده میشود. به طوری که آقای کردپور تنها به علت تاسیس این تشکل حقوق بشری حکم 10 سال حبس دریافت کرده و همین طور است وضعیت فعالین دانشجویان کرد و ترک همچون هانا عبدی و روناک صفارزاده.به همین دلیل این حساسیت ایجاد شده از سوی دفتر تحکیم وحدت تنها با دغدغه ی دفاع از حقوق بشر شکل گرفته است و انتساب اتهاماتی همچون دامن زدن به گرایشات شوونیستی یه هیچ وجه صحیح نیست.