ماری دنو
شیرین عبادی، برنده صلح نوبل، به لطف تجربیات خود به عنوان وکیل و آگاه بودن از شرایط حاکم بر ایران، وضعیت اسفناک زنان در کشورش را شرح می دهد و در راه مبارزه برای احقاق حقوق زنان یک قدم نیز عقب نشینی نخواهد کرد.
در زمان انتشار کتاب “زنانی که لباس وکالت برتن دارند” [در تاریخ ۷ مارس] و یک روز قبل از روز جهانی حقوق زن، کریستیان فرال شول، نویسنده این اثر، چندین تن از بزرگ ترین وکلایی را که در کتاب خود از آنها یاد کرده، ازجمله شیرین عبادی، وکیل ایرانی و برنده صلح نوبل، دعوت کرده بود. کریستیان فرال شول، که خود وکیل مدافع است، این کتاب را در راستای علاقه وافرش به این حرفه تألیف کرده و آنچه جالب توجه می نماید این است که حتی در حرفه دفاع از حقوق بشر نیز تساوی وجود ندارد. اگر در پایتخت فرانسه بیش از ۵۲ درصد از وکلا را وکلای زن تشکیل می دهند، درآمد آنها همچنان کمتر از همکاران شان است و نرخ ترک حرفه ازسوی زنان طی ۱۰ سال اولیه حرفه شان بسیار بالاست.
متأسفانه وضعیت برخی از وکلا، به ویژه وکلای زن، در برخی کشورها بسیار بدتر می باشد. تجربه شیرین عبادی مهر تأییدی برای این موضوع است. اولین زن قاضی در ایران [سال ۱۹۷۴] پس از انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ از سمت خود “خلع درجه” شد و به سمت منشی دادگاه تعیین گردید. تلاش های او درنهایت باعث شد تا وکیل مدافع شود. او که در دانشگاه تهران تدریس حقوق می کرده، با تأسف می گوید: “امروز جان یک زن در ایران نصف جان یک مرد ارزش دارد.” او از موارد بسیار به دو نمونه در این زمینه اشاره می کند: در صورت بروز حادثه در جاده، دیه ای که برای زن پرداخت می شود نصف دیه مرد است؛ همچنین شهادت یک مرد در دادگاه دو برابر شهادت یک زن ارزش دارد… متأسفانه این کشور همچنین بالاترین تعداد روزنامه نگاران زندانی را به خود اختصاص می دهد. شیرین عبادی در ادامه می گوید: “اعتراضات دراین زمینه به شدت در ایران رو به افزایش است، ولی حکومت جمهوری اسلامی بجای اینکه اعتراضات را بشنود، کسانی را که جرأت محکوم کردن این بی عدالتی های را دارند، به بهانه اقدام علیه امنیت ملی مورد تعقیب قضایی قرار می دهد.”
درحال حاضر ۳۰ تن از بزرگ ترین مدافعان حقوق زن در ایران در زندان بسر می برند. او می گوید: “در این کشور که مقوله آزادی بیان رعایت نمی شود، انجام حرفه وکالت یک چالش بزرگ است.” شیرین عبادی نیز برای مدتی زندانی بوده و پیامدهای بسیاری را متحمل شده: تعقیب قضایی، تفتیش منزل، مصادره وسایل و اموال، و بستن تمامی سازمان های غیردولتی ای که او در آنها فعالیت داشته.
دختربچه ۱۲ ساله، گروگان سران جمهوری اسلامی
او می گوید: “۱۲ سال پیش نیروی انتظامی به خوابگاه دانشجویان در دانشگاه تهران حمله کرد و یک نفر کشته شد. با اینکه ما مدرک آوردیم که رییس نیروی انتظامی دستور حمله به خوابگاه را صادر کرده، حدس بزنید چه اتفاقی افتاد؟ او از همه اتهامات اش تبرئه شد و من محکوم شدم.” ولی به دلیل اینکه او در آن زمان در ایران نبوده، همسر و خواهرش بجای او دستگیر شدند. آنها سپس به قید وثیقه آزاد شدند، ولی گذرنامه هایشان توقیف شد و نمی توانند از ایران خارج شوند. این مبارز حقوق بشر ۶۵ ساله می گوید: “البته من تنها فردی نیستم که با چنین مشکلاتی مواجه شده. و خانواده ام نیز تنها خانواده ای نیست که بخاطر فعالیت های یکی از اعضایش به گروگان گرفته شده.”
او در ادامه می افزاید: “از ژوئن ۲۰۰۹ بیش از پنجاه وکیل به دلیل انجام حرفه شان مورد تعقیب قضایی قرار گرفته اند و درحال حاضر ده تن از آنان، ازجمله همکار من نسرین ستوده، در زندان بسر می برند.” نسرین ستوده به دلیل دفاع از طرفداران میرحسین موسوی به شش سال زندان محکوم شد و از دو سال و نیم پیش در زندان است. عبادی می گوید: “مقامات جمهوری اسلامی برای تحت فشار قرار دادن او تهدید کردند که اگر حرف نزند، دختر ۱۲ ساله اش را دستگیر و شکنجه خواهند کرد. خوشبختانه ما با یونیسف تماس گرفتیم و با مداخله این نهاد توانستیم تا این لحظه از اجرای این تهدیدها جلوگیری کنیم.”
علی رغم تمامی این اقدامات ارعاب آمیز و سرکوبگرانه، خدشه ای در اراده زنان ایرانی ایجاد نشده. این مدافع حقوق بشر در پایان می گوید: “ما به مبارزه خود ادامه می دهیم و پیروز خواهیم شد، زیرا خواسته ما صرفاً برقراری عدالت و برابری است.”
منبع: پاری مچ، ۸ مارس
