تازه زمزمه ورود هاشمی رفسنجانی به انتخابات ریاست‌جمهوری نهم در محافل سیاسی پیچیده بود که پیچ و تابی در فراکسیون‌های چندگانه مجلس هفتم نیز ایجاد شده و موافق و مخالف، پیدا و پنهان، ساز خود کوک می کردند. در این میان فراکسیون وفاق و کارآمدی که همیشه در دو اردوگاه چپ و راست یا همان اصلاح طلب و اصولگرا ترجیح می داد در وسط بایستد و مواضع سیاسی خود را میانه و متعادل تعریف کند نیز دست بکار شد. فراکسیونی که رئیس آن برادر محسن رضایی در مجلس بود و گرایش سایر اعضا نیز به به این طیف از اصولگران نزدیک تر بود .
هنوز از کاندیداتوری محسن رضایی و سایرین خبری نبود و تنها همانند همین روزها گمانه‌زنی‌ها بود که یکی یکی نام و نشان از نامزدهای احتمالی می‌داد. در راهروهای مجلس نیز بیش از راهروهای دیگر سیاستکده ایران، خبر‌های حاشیه‌ای، معنادار می نمود و گذشتن از کوچکترین خبری ممکن بود گذشتن از مهمترین خبر باشد.
رضا طلائی نیک یک از اعضای فراکسیون وفاق و کارآمدی بود که میانه‌روی اش در عرصه سیاسی و میانه خوبش با فعالان عرصه خبر، کار را آسان می کرد. دورش حلقه می‌زدند اصحاب خبر و او از رفت و آمد طرح‌ها و لوایح و وزرا و معاونین و مسولان اجرایی می گفت و ما ماهی مقصود خویش صید می‌کردیم.
هنوز خبرنگاران به گردش حلقه نزدند که طلایی نیک از طرح کاهش سن نامزدها در انتخابات نهمین دوره ریاست‌جمهوری گفت و بلافاصله به درج نشدن آن نیز توصیه کرد. رسم است که نمایندگان برخی از اخبار را می‌گویند تا روزنامه نگاران بدون ذکر نام آنها منتشر کنند اما واضح بود که طلائی نیک این خبر را حتی برای انتشار بدون ذکر نام خود هم نگفته بود و به عبارتی “خبر از دهانش در رفته بود “. واضح بود که اصرار او برای رعایت اخلاق در من کارگر نیافتد و متقاعد نشدم که انتشار این خبر بدون ذکر نام او می تواند “غیر اخلاقی” تعبیر شود.
خبر را برای ایلنا تنظیم کردم و به اختصاصی بودنش در همان عالم عجیب و غریبی که فقط مختص همان سالهاست بالیدم و بعد حاشیه‌هم نوشتم که به نظر می رسد که این طرح فراکسیون وفاق و کارآمدی به منظور منع ورود هاشمی رفسنجانی به عرصه انتخابات ریاست‌جمهوری تهیه شده است .
معمولا سیاستمداران در ایران چنان با رودربایستی و تعارف مشغول امورات سیاسی وحزبی هستند که چنین خبری از منظر اعضای فراکسیون وفاق کمی بی‌تعارف و نامتعارف تلقی شد و اصل خبر را تکذیب کردند و بار دیگر یک خبر اختصاصی سوخته روی دست ما باد کرد و از قضا کیهان و رسالت نیز چند روزی از به همین خبر سوخته ایلنا پرداختند و باقی احزاب و گروه‌ها نیز همه در همان مسیر تعارف، تحلیل کردند و مانع شدند تا مبادا به رخ کشیدن سن مسولان ، موجب تکدر خاطر شود و تیرگی در روابط پدید آورد. البته طلایی نیک برخلاف اکثریت مجلس هفتمی‌ها که وقتی خبر را تکذیب می‌کردند خبر نگار را هم تکفیر می‌کردند صادقانه می‌گفت که این هیاهو و جنجالی که رسانه ها به راه انداخته‌اند ما را از ورود به این مسئله باز داشت و دوستان ترجیح دادند وارد این مسئله نشوند.
این روزها در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دهم بار دیگر یکی از اعضای فراکسیون وفاق و کارآمدی مصاحبه‌ای با یکی از خبرنگاران انجام داده که از قضا این خبر نیز اختصاصی است و باز با همان شیوه معنادار خبر چنین از زبان امیدوار رضایی تنظیم شده است: “بالاتر از پرداختن به فاکتورهایی از قبیل سن کاندیدا ما باید به وضعیت جسمی، روحی و روانی فرد توجه کنیم زیرا در سن پائین ما با مشکلاتی در افراد روبرو هستیم در صورتی که در سن بالا با چنین مواردی روبرو نبودیم.“
به گمانم نیاز به هیچگونه تفسیری نیست. در انتخابات گذشته این گروه منتقد حضور هاشمی بود و طرح کاهش سن کاندیا را مطرح کردند و سپس وقتی به تعبیر خودشان رسانه‌ها هیاهو کردن طرح از گردونه خارج شد و بحثی در نگرفت و دیوتری به کوتاهی دیوار خبرنگاران در همین حوالی بود تا خبر از اساس کذب اعلام شود.
اینبار نیز معلوم واضح است که این طیف منتقد حضور چه کسی در انتخابات ریاست جمهوری است که با صراحت و با به کار بردن فعل زمان حال می گوید: در سن پائین ما با مشکلاتی در افراد روبرو هستیم در صورتی که در سن بالا با چنین مواردی روبرو نبودیم پس بالاتر از پرداختن به فاکتورهایی از قبیل سن کاندیا ما باید به وضعیت جسمی، روحی و روانی فرد توجه کنیم.
حال باید منتظر بود و دید آیا بار دیگر پرداختن به وضعیت روحی و روانی کاندا‌های آینده انتخابات ریاست جمهوری، چه سیری را در مجلس طی می کند و آیا بار دیگر تفسیری دیگر بر این خبر زده می شود و یک خبرنگار می‌ماند و یک خبر سوخته یا کماکان این طیف از نمایندگان مجلس بر این عقیده عجیب خویش مصر هستند که “در گزینش و تائید صلاحیت کاندیداها باید “یک برنامه جدی با عنوان سلامت روحی و روانی فرد لحاظ شود.” وقتی این نکته از بدیهیات تأیید صلاحیت کاندیداها در هر انتخاباتی به شمار می‌رود چرا باید چنین سخنی با تکرار و تاکید بر واژه” جدی” از مجلس مطرح شود؟
مصاحبه امیدوار رضایی با ایسکانیوز: