سلامت کاندیداها

مسیح علی نژاد
مسیح علی نژاد

تازه زمزمه ورود هاشمی رفسنجانی به انتخابات ریاست‌جمهوری نهم در محافل سیاسی پیچیده بود که پیچ و تابی ‏در فراکسیون‌های چندگانه مجلس هفتم نیز ایجاد شده و موافق و مخالف، پیدا و پنهان، ساز خود کوک می کردند. ‏در این میان فراکسیون وفاق و کارآمدی که همیشه در دو اردوگاه چپ و راست یا همان اصلاح طلب و اصولگرا ‏ترجیح می داد در وسط بایستد و مواضع سیاسی خود را میانه و متعادل تعریف کند نیز دست بکار شد. فراکسیونی ‏که رئیس آن برادر محسن رضایی در مجلس بود و گرایش سایر اعضا نیز به به این طیف از اصولگران نزدیک تر ‏بود .‏

هنوز از کاندیداتوری محسن رضایی و سایرین خبری نبود و تنها همانند همین روزها گمانه‌زنی‌ها بود که یکی یکی ‏نام و نشان از نامزدهای احتمالی می‌داد. در راهروهای مجلس نیز بیش از راهروهای دیگر سیاستکده ایران، ‏خبر‌های حاشیه‌ای، معنادار می نمود و گذشتن از کوچکترین خبری ممکن بود گذشتن از مهمترین خبر باشد.‏

رضا طلائی نیک یک از اعضای فراکسیون وفاق و کارآمدی بود که میانه‌روی اش در عرصه سیاسی و میانه ‏خوبش با فعالان عرصه خبر، کار را آسان می کرد. دورش حلقه می‌زدند اصحاب خبر و او از رفت و آمد ‏طرح‌ها و لوایح و وزرا و معاونین و مسولان اجرایی می گفت و ما ماهی مقصود خویش صید می‌کردیم.‏

هنوز خبرنگاران به گردش حلقه نزدند که طلایی نیک از طرح کاهش سن نامزدها در انتخابات نهمین دوره ‏ریاست‌جمهوری گفت و بلافاصله به درج نشدن آن نیز توصیه کرد. رسم است که نمایندگان برخی از اخبار را ‏می‌گویند تا روزنامه نگاران بدون ذکر نام آنها منتشر کنند اما واضح بود که طلائی نیک این خبر را حتی برای ‏انتشار بدون ذکر نام خود هم نگفته بود و به عبارتی “خبر از دهانش در رفته بود “. واضح بود که اصرار او برای ‏رعایت اخلاق در من کارگر نیافتد و متقاعد نشدم که انتشار این خبر بدون ذکر نام او می تواند “غیر اخلاقی” ‏تعبیر شود.‏

خبر را برای ایلنا تنظیم کردم و به اختصاصی بودنش در همان عالم عجیب و غریبی که فقط مختص همان ‏سالهاست بالیدم و بعد حاشیه‌هم نوشتم که به نظر می رسد که این طرح فراکسیون وفاق و کارآمدی به منظور منع ‏ورود هاشمی رفسنجانی به عرصه انتخابات ریاست‌جمهوری تهیه شده است .‏

معمولا سیاستمداران در ایران چنان با رودربایستی و تعارف مشغول امورات سیاسی وحزبی هستند که چنین ‏خبری از منظر اعضای فراکسیون وفاق کمی بی‌تعارف و نامتعارف تلقی شد و اصل خبر را تکذیب کردند و بار ‏دیگر یک خبر اختصاصی سوخته روی دست ما باد کرد و از قضا کیهان و رسالت نیز چند روزی از به همین خبر ‏سوخته ایلنا پرداختند و باقی احزاب و گروه‌ها نیز همه در همان مسیر تعارف، تحلیل کردند و مانع شدند تا مبادا به ‏رخ کشیدن سن مسولان ، موجب تکدر خاطر شود و تیرگی در روابط پدید آورد. البته طلایی نیک برخلاف اکثریت ‏مجلس هفتمی‌ها که وقتی خبر را تکذیب می‌کردند خبر نگار را هم تکفیر می‌کردند صادقانه می‌گفت که این هیاهو ‏و جنجالی که رسانه ها به راه انداخته‌اند ما را از ورود به این مسئله باز داشت و دوستان ترجیح دادند وارد این ‏مسئله نشوند.‏

این روزها در آستانه انتخابات ریاست جمهوری دهم بار دیگر یکی از اعضای فراکسیون وفاق و کارآمدی ‏مصاحبه‌ای با یکی از خبرنگاران انجام داده که از قضا این خبر نیز اختصاصی است و باز با همان شیوه معنادار ‏خبر چنین از زبان امیدوار رضایی تنظیم شده است: “بالاتر از پرداختن به فاکتورهایی از قبیل سن کاندیدا ما باید ‏به وضعیت جسمی، روحی و روانی فرد توجه کنیم زیرا در سن پائین ما با مشکلاتی در افراد روبرو هستیم در ‏صورتی که در سن بالا با چنین مواردی روبرو نبودیم.“‏

به گمانم نیاز به هیچگونه تفسیری نیست. در انتخابات گذشته این گروه منتقد حضور هاشمی بود و طرح کاهش سن ‏کاندیا را مطرح کردند و سپس وقتی به تعبیر خودشان رسانه‌ها هیاهو کردن طرح از گردونه خارج شد و بحثی در ‏نگرفت و دیوتری به کوتاهی دیوار خبرنگاران در همین حوالی بود تا خبر از اساس کذب اعلام شود. ‏

اینبار نیز معلوم واضح است که این طیف منتقد حضور چه کسی در انتخابات ریاست جمهوری است که با ‏صراحت و با به کار بردن فعل زمان حال می گوید: در سن پائین ما با مشکلاتی در افراد روبرو هستیم در ‏صورتی که در سن بالا با چنین مواردی روبرو نبودیم پس بالاتر از پرداختن به فاکتورهایی از قبیل سن کاندیا ما ‏باید به وضعیت جسمی، روحی و روانی فرد توجه کنیم.‏

حال باید منتظر بود و دید آیا بار دیگر پرداختن به وضعیت روحی و روانی کاندا‌های آینده انتخابات ریاست ‏جمهوری، چه سیری را در مجلس طی می کند و آیا بار دیگر تفسیری دیگر بر این خبر زده می شود و یک ‏خبرنگار می‌ماند و یک خبر سوخته یا کماکان این طیف از نمایندگان مجلس بر این عقیده عجیب خویش مصر هستند ‏که “در گزینش و تائید صلاحیت کاندیدا‌ها باید “یک برنامه جدی با عنوان سلامت روحی و روانی فرد لحاظ ‏شود.” وقتی این نکته از بدیهیات تأیید صلاحیت کاندیداها در هر انتخاباتی به شمار می‌رود چرا باید چنین سخنی با ‏تکرار و تاکید بر واژه” جدی” از مجلس مطرح شود؟

مصاحبه امیدوار رضایی با ایسکانیوز:‏

www.iscanews.com/fa/ShowNewsItem.aspx