حسن موحد
پس ازپایان انتخابات اخیر ایران، پورمحمدی وزیرکشور دولت احمدی نژاد تاکید کرد انتخابات از نظر سلامت، بی نظیر بوده است. این در حالی بود که معاون سیاسی وی یعنی “سید مجتبی ثمره هاشمی ” رییس ستاد انتخابات کشور در گفت وگو با ایرنا صریحا تاکید نمود شمارش آرای انتخابات مجلس خبرگان رهبری ومیاندوره ای مجلس درتهران پایان یافته و جلسه ای درفرمانداری تهران با حضور دست اندرکاران انتخابات برای رسیدن به نتیجه واحد ورفع مغایرت ها درحال برگزاری است. همین روند درارتباط انتخابات شورای شهر نیز مصداق داشت.
محمد عطریانفر، از مسوولان ستاد ائتلاف اصلاح‌طلبان و عضو شورای مرکزی کارگزاران سازندگی طی اظهاراتی، بر وجود نگرانی از بابت سلامت انتخابات صحه گذاشت وگفت: “هاشمی رفسنجانی، سیدمحمد خاتمی و مهدی کروبی نسبت به ضعف اجرایی و آشفتگی ستاد انتخابات، نگرانی دارند.” درهمان زمان آگاهان سیاسی خبر دادند که این نگرانی ها به همین جا ختم نشده و رایزنی های کروبی، هاشمی وخاتمی با مسوولان مختلف برای صیانت از آرای اصلاح طلبان آغاز شده است. با این همه مسایل صندوق های انتخابات ناگهان به اتاق سکوت رفت. این سکوت با تاکید خاتمی برعدم تلخ شدن انتخابات برکام مردم، معنی دارتر می نمود به ویژه آن که پرسش های مهدی کروبی درباره این که صندوق های رای به کجا برده شد و از کجا بازگردانده شد؟ به این موضوع دامن می زد.
مهدی کروبی دبیرکل حزب اعتمادملی و رئیس مجلس های سوم و ششم، در اعتراض به ماجرای رای شماری صندوق های انتخابات شوراها، طی مصاحبه ای نکات زیر را به عنوان اعتراض اعلام داشت:
1- ممکن است درباره تاخیر در اعلام نتایج تدریجی آراء پاسخ دهند که چون می‌خواستیم آرا رایانه‌ای شمارش شود چنین کردیم. اولین اشکال این کار این است که شمارش آرا با سرعت انجام نشد و اگر چنین بود این کار مشکلی نداشت.
2- از نکات عجیب دیگر این انتخابات این بود که صندوق‌هایی که به سایت‌های شمارش آراء باید انتقال داده می‌شد، مدتی گم و بعد از مدتی پیدا شدند. سئوال اینجاست که مگر صندوق رای تقار ماست است که گُم و بعد از مدتی پیدا شود؟
3- طبق اخباری که ما داریم برخی صندوق‌ها بودند که وقتی منتقل شدند، پلمپ آنها باز شده بود و در زمان شمارش آرا، برخی ناظران حضور نداشتند.
4- آن‌هایی که شمارش می‌کردند، عوض و چهره‌های جدیدی را به جای آنها گذاشتند.
در پی برگزاری انتخابات، مقاله جدید مایکل لدین درسایت نشنال ریویومنتشر شد که معتقد بود انتخابات در ایران را باید همآهنگ با ضوابط جهانی کرد. مایکل لدین از مسئولان میز ایران در موسسه “انترپرایز” در آخرین مقاله خود که تحلیل و برداشت وی از انتخابات اخیر در ایران است نوشت: “اولین قدم برای درک انتخابات اخیر ایران این است که آنچه برگزار می شود، در نهایت «انتخابات» نیست. انتخابات به موجب درک مشترک همگی ما این است که مردم رای می دهند، رای ها شمارش می شوند و بعد ما می فهمیم مردم چه می خواهند. اما … «بازیگران شعبده گر صحنه» وارد نمایش می شوند و هر کسی را که دوست دارند از صندوق آرا با شعبده بازی بیرون می آورند. بنابراین عده ای از نامزدها، بازندگان همیشگی نمایش اند. آنها در اعتراض به این شعبده بازی، شروع به انتقاد و شکایت می کنند، حتی می گویند که صندوق های آرا ناپدید شدند، اما آرا بی اعتنا به این اعتراضات تغییر می کند و نامزدهای مورد نظر ازصندوق بیرون می آیند. اینها قسمتی از نمایش انتخابات درایران است.”
به دنبال برگزاری انتخابات، همچنین اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد به اتفاق آرا قطعنامه‌ای را تصویب کردند که بنابر آن، صدور مواد و تجهیزاتی به ایران که با فعالیتهای حساسیت برانگیز اتمی ارتباط داشته باشند ممنوع می‌شود. هدف این قطعنامه وادار کردن ایران به دست کشیدن از غنی‌سازی اورانیوم اعلام شده است. بر اساس پیش‌نویس تصویب شده به همه‌ی کشورها دستور داده می‌شود تا از تامین مواد و مسدود شدن سرمایه‌ها را بر شرکت‌ها و افراد مهم در برنامه‌های هسته‌یی و موشکی ایران که در فهرستی به نام‌شان اشاره شده است، اعمال کنند.
محمد کیارشی، نماینده سابق ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، قطعنامه پیشنهادی کشورهای ۱+۵ برای تحریم ایران را بخشی از جنگ تبلیغاتی آمریکا علیه ایران ارزیابی کرد و گفت: “احتمالا درپی صدور این قطعنامه، تعداد قطعنامه‌ها افزایش پیدا کند و این افزایش، فضایی تبلیغاتی علیه ایران به وجود می‌آورد.” کیارشی در گفت وگو با آفتاب افزود: “این جنگ تبلیغات علیه جمهوری اسلامی باعث می‌شود که جامعه ملل، ایران را محکوم کند، طرف دیگر آمریکا نیز برای محکوم کردن ایران نیازمند صدور چنین قطعنامه‌هایی است.”
کم نیستند تحلیل گرانی که معتقدند نحوه برگزاری انتخابات اخیر ایران، به ایجاد فضاهای تبلیغاتی و شرایط عملیاتی اجماع جهانی علیه ایران کمک شایان توجهی کرده است. به عقیده این تحلیل گران، سایه انتخابات مورد بحث، در آینده هم همچنان بر تحولات مرتبط با ایران سنگینی خواهد کرد. این که تحلیل مزبور تا چه حد درست است، در آینده مشخص خواهد شد.