از منظر بازرگانی، مبادلات آرژانتین با ایران مبادلاتی جانبی است. در این راستا، بزرگ ترین مبادله وارداتی به سال ۲۰۱۴ بازمی گردد که یک شرکت ۱۸ تن زعفران به ارزش ۶ میلیون دلار خریداری کرد. دومین مبادله به ارزش ۱۳۵ هزار دلار به خرید اتانودیول مربوط می شد: یک ماده شیمیایی که به عنوان سیالی خنک کننده برای موتورهای درون سوز مورد استفاده قرار می گیرد. سومین مبادله به ارزش ۲۰ هزار دلار به خرید قوطی کنسرو و چهارمین مبادله به ارزش ۱۹ هزار دلار به لیوان های شیشه‌ای مربوط می شود. طی سال گذشته، مجموع واردات از ایران به رقم ۶ میلیون و ۲۰۰ هزار دلار رسید. واردات نفت یا سوخت هایی مانند مازوت، گازوئیل و گاز مایع در دستور کار نبود، همان طور که در سال ۲۰۱۳، سال ۲۰۱۲ و طی ۱۰ سال اخیر نیز در دستور کار نبوده، درحالی که مبادلات با کشورهای آسیایی به میزان قابل‌توجهی رسیده است.
داده های رسمی درخصوص صادرات به این کشور نیز وضعیت مشابهی را نشان می دهند؛ البته میزان آن بیشتر است. در سال ۲۰۱۴، صاردات آرژانتین به ایران به ۹۰۵ ممیز ۹ میلیون دلار می رسد. محصولات صادراتی اغلب مواد اولیه را شامل می شود: آرد سویا و سویا ۹۰۵ میلیون دلار و روغن سویا ۷۲۱ هزار دلار. از دیگر اقلام صادر شده می توان به فیلترهای گاز، قطعات کمپرسور، شیرآلات، و مته اشاره کرد.
آیا شرایط با انعقاد یک قرارداد بازرگانی جدید تغییر خواهد کرد؟ این طور به نظر نمی رسد. ابتدا به این دلیل که چنین قراردادهایی معمولاً به شکل واردات نفتی در ازای صادرات غله نمود پیدا می کند، چرا که آنها را از هر بازاری می توان خرید یا به هر بازاری می توان فروخت. درحقیقت، هیچ محدودیتی برای صادرات بیشتر سویا یا هر ماده اولیه دیگری به ایران وجود ندارد. هیچ گونه چارچوبی برای امتیازات تعرفه ای که صادرکنندگان بزرگ غله بتوانند از آن بهره ببرند وجود ندارد. آنها هر آنچه را که در قرارداد درج شود می فروشند.
صادرات به سوی ایران توسط چند شرکت بزرگ انگشت شمار محلی انجام می شود. یکی از خصوصیات بارز این شرکت‌ها این است که در تمامی بازارهای جهان فعال اند. اگر نتوانند برای یک کالا جایی در کشوری پیدا کنند، این توان را دارند که آن را به کشور دیگری بفرستند. این حالت به عنوان مثال زمانی روی داد که چین محدودیت‌هایی را برای صادرات روغن سویای آرژانتین درنظر گرفت. به همین دلیل، آنها سریعاً این محصول را به هند و پاکستان فرستادند.
در راستای عقد قراردادهای جدید نفتی با ایران باید به این نکته اشاره کرد که واردات نفت خام از ایران بسیار اندک است، چرا که نفت تولید شده توسط این کشور با آنچه مورد نیاز پالایشگاه‌های آرژانتین است سازگار نیست. البته می توان در آن سازگاری ایجاد کرد، ولی این عمل توجیه اقتصادی ندارد. بی شک عقد یک توافق پنهانی احتمالی با ایران می تواند قیمت نفت را تا حد قابل توجهی کاهش دهد.
نویسنده: داوید کوفره
منبع: پاخینا ۱۲، ۲۵ ژانویه
