بلندپروازی های شرقی

نویسنده

tahdidhayeiran.jpg

فیلیپ له ماری

ایران همچنان تهدید کننده به نظر می رسد و جاه طلبی های اتمی اش ایجاد هراس می کند. در مرکز این گردباد، نقطه ‏کوچکی به نام اسراییل به چشم می خورد که به طور مرتب تلاش کرده تا این روند را متوقف کند. ولی این بار این روزنامه ‏های “هارتص” و “اورشلیم پست” نیستند که صفحات خود را با این مطلب سیاه می کنند؛ این بار روزنامه انگلیسی ‏‏”گاردین” است که به بحث پیرامون این موضوع پرداخته.‏

این روزنامه نوشت که ایهود اولمرت، نخست وزیر اسراییل، به طور جدی بمباران تأسیسات هسته ای ایران را مد نظر قرار ‏داده بود و این موضوع را در روز 14 مه، شخصاً و به طور مستقیم به اطلاع جرج بوش رسانده است، ولی رییس جمهور ‏امریکا اظهار داشته که به دلیل نگرانی از اقدامات تلافی جویانه ایران علیه نیروهای امریکایی در عراق و افغانستان از ‏چنین حمله ای حمایت نخواهد کرد. دلیل دیگر وی عدم اطمینان از توان اسراییل در تخریب تأسیسات اتمی ایران بوده است. ‏

گاردین خاطرنشان می سازد که حتی اگر اسراییل بخواهد این عملیات را بدون رضایت واشنگتن انجام دهد، هواپیماهای ‏جنگنده آن امکان رسیدن به ایران بدون گذر از عراق را نخواهند داشت. امروز ژنرال یوسی بایداتس، از مرکز اطلاعات ‏نظامی اسراییل معتقد است که ایران به لطف پیشرفت اجرایی در سانتریفوژهای خود، به یک سوم و حتی به نیمی از مواد ‏شکافت پذیر لازم برای تولید بمب اتمی دست یافته است. او می گوید که جبهه بین المللی علیه یک ایران اتمی بسیار ضعیف ‏و حتی ناهماهنگ ظاهر شده و در این میان اسراییلی ها نیز همواره ترغیب شده اند تا به عنوان کشور سردمدار عمل کنند. ‏

تقاضاهایی که طی هفته ها و ماه های اخیر از سوی اسراییل به “پدرخوانده” امریکایی اش تسلیم شده کاملاً نیت آنها را ‏مشخص می سازد. نیروهای مسلح اسراییل قصد تجهیز خود به بمب های نفوذ کننده ‏GBU-28‎‏ را دارند. این بمب ها که هر ‏یک بیش از 2 تن وزن دارد می توانند به راحتی از دیوارهای سنگی به قطر 6 متر عبور کرده و به تأسیسات زیرزمینی ‏ایران دست یابند. ‏

ولی واشنگتن در تأمین این بمب ها برای اسراییل که در رده بسیار “تهاجمی” طبقه بندی می شوند مردد است. درواقع، تأمین ‏این بمب ها، درست یا غلط، به مثابه چراغ سبزی برای حمله علیه ایران خواهد بود. نتیجه: نیروی مسلح اسراییل باید به ‏بمب های ‏GB-39‎‏ که درحال حاضر دراختیار دارد بسنده کند؛ این بمب ها بسیار سبک تر، ارزان تر و دقیق ترند، ولی ‏دارای قدرت نفوذی بالایی نیستند. ‏

دیگر نیاز اسراییلی ها که به دلیل داشتن خصوصیت “تدافعی” مورد رضایت مقامات امریکایی نیز هست، دو برابر کردن ‏برد شناسایی موشک هایی است که به سوی اسراییل شلیک شده اند. قرار است سیستم سپر ضدموشکی فعلی که می تواند ‏موشک های تا فاصله 1000 کیلومتری را شناسایی کند، در صحرای نقب نصب شود و کارشناسان نظامی امریکایی وظیفه ‏اداره آن را به عهده بگیرند. تجهیز و مدرنیزه کردن واحدهای موشکی ضدهوایی “پاتریوت” که در اختیار نیروهای مسلح ‏اسراییل است نیز یکی دیگر از نیازهای تل آویو می باشد.‏

مقامات اسراییلی همچنین از امریکا خواسته اند که بتوانند در صورت نیاز از یک کانال هوایی در آسمان عراق گذشته و در ‏مسیر خود به ایران میان بر بزنند: واشنگتن این مورد را به مقامات فعلی عراقی ارجاع داده که بی شک پاسخ آنان به ‏اسراییل نیز منفی خواهد بود. به هرحال، اسراییل همچنین نیاز دارد که اسکادران هواپیماهای سوخت رسان خود را مدرنیزه ‏کند تا بدین ترتیب بازگشت هواپیماهای شکاری به پایگاه هایشان تضمین شود. ولی حتی اگر پاسخ به این نیاز نیز مثبت باشد، ‏تحویل آن چندین سال به طول خواهد انجامید. ‏

در زمانی که دولت تل آویو انتظار تحویل هواپیماهای سوخت رسان را می کشد، می توان هواپیمای 707 رسمی دولت تل ‏آویو را به مخزن کروزین تبدیل کرد تا سوخت مورد نیاز شکاری ها و بازگشت آنها به پایگاه هایشان تضمین شود…‏

منبع: رادیو بین المللی فرانسه، 28 سپتامبر ‏

مترجم: علی جواهری