فیلیپ له ماری
ایران همچنان تهدید کننده به نظر می رسد و جاه طلبی های اتمی اش ایجاد هراس می کند. در مرکز این گردباد، نقطه کوچکی به نام اسراییل به چشم می خورد که به طور مرتب تلاش کرده تا این روند را متوقف کند. ولی این بار این روزنامه های “هارتص” و “اورشلیم پست” نیستند که صفحات خود را با این مطلب سیاه می کنند؛ این بار روزنامه انگلیسی ”گاردین” است که به بحث پیرامون این موضوع پرداخته.
این روزنامه نوشت که ایهود اولمرت، نخست وزیر اسراییل، به طور جدی بمباران تأسیسات هسته ای ایران را مد نظر قرار داده بود و این موضوع را در روز 14 مه، شخصاً و به طور مستقیم به اطلاع جرج بوش رسانده است، ولی رییس جمهور امریکا اظهار داشته که به دلیل نگرانی از اقدامات تلافی جویانه ایران علیه نیروهای امریکایی در عراق و افغانستان از چنین حمله ای حمایت نخواهد کرد. دلیل دیگر وی عدم اطمینان از توان اسراییل در تخریب تأسیسات اتمی ایران بوده است.
گاردین خاطرنشان می سازد که حتی اگر اسراییل بخواهد این عملیات را بدون رضایت واشنگتن انجام دهد، هواپیماهای جنگنده آن امکان رسیدن به ایران بدون گذر از عراق را نخواهند داشت. امروز ژنرال یوسی بایداتس، از مرکز اطلاعات نظامی اسراییل معتقد است که ایران به لطف پیشرفت اجرایی در سانتریفوژهای خود، به یک سوم و حتی به نیمی از مواد شکافت پذیر لازم برای تولید بمب اتمی دست یافته است. او می گوید که جبهه بین المللی علیه یک ایران اتمی بسیار ضعیف و حتی ناهماهنگ ظاهر شده و در این میان اسراییلی ها نیز همواره ترغیب شده اند تا به عنوان کشور سردمدار عمل کنند.
تقاضاهایی که طی هفته ها و ماه های اخیر از سوی اسراییل به “پدرخوانده” امریکایی اش تسلیم شده کاملاً نیت آنها را مشخص می سازد. نیروهای مسلح اسراییل قصد تجهیز خود به بمب های نفوذ کننده GBU-28 را دارند. این بمب ها که هر یک بیش از 2 تن وزن دارد می توانند به راحتی از دیوارهای سنگی به قطر 6 متر عبور کرده و به تأسیسات زیرزمینی ایران دست یابند.
ولی واشنگتن در تأمین این بمب ها برای اسراییل که در رده بسیار “تهاجمی” طبقه بندی می شوند مردد است. درواقع، تأمین این بمب ها، درست یا غلط، به مثابه چراغ سبزی برای حمله علیه ایران خواهد بود. نتیجه: نیروی مسلح اسراییل باید به بمب های GB-39 که درحال حاضر دراختیار دارد بسنده کند؛ این بمب ها بسیار سبک تر، ارزان تر و دقیق ترند، ولی دارای قدرت نفوذی بالایی نیستند.
دیگر نیاز اسراییلی ها که به دلیل داشتن خصوصیت “تدافعی” مورد رضایت مقامات امریکایی نیز هست، دو برابر کردن برد شناسایی موشک هایی است که به سوی اسراییل شلیک شده اند. قرار است سیستم سپر ضدموشکی فعلی که می تواند موشک های تا فاصله 1000 کیلومتری را شناسایی کند، در صحرای نقب نصب شود و کارشناسان نظامی امریکایی وظیفه اداره آن را به عهده بگیرند. تجهیز و مدرنیزه کردن واحدهای موشکی ضدهوایی “پاتریوت” که در اختیار نیروهای مسلح اسراییل است نیز یکی دیگر از نیازهای تل آویو می باشد.
مقامات اسراییلی همچنین از امریکا خواسته اند که بتوانند در صورت نیاز از یک کانال هوایی در آسمان عراق گذشته و در مسیر خود به ایران میان بر بزنند: واشنگتن این مورد را به مقامات فعلی عراقی ارجاع داده که بی شک پاسخ آنان به اسراییل نیز منفی خواهد بود. به هرحال، اسراییل همچنین نیاز دارد که اسکادران هواپیماهای سوخت رسان خود را مدرنیزه کند تا بدین ترتیب بازگشت هواپیماهای شکاری به پایگاه هایشان تضمین شود. ولی حتی اگر پاسخ به این نیاز نیز مثبت باشد، تحویل آن چندین سال به طول خواهد انجامید.
در زمانی که دولت تل آویو انتظار تحویل هواپیماهای سوخت رسان را می کشد، می توان هواپیمای 707 رسمی دولت تل آویو را به مخزن کروزین تبدیل کرد تا سوخت مورد نیاز شکاری ها و بازگشت آنها به پایگاه هایشان تضمین شود…
منبع: رادیو بین المللی فرانسه، 28 سپتامبر
مترجم: علی جواهری